Hans van Breukelen over het polletje, EK ’88 en het verlies van zijn vrouw
Geïnspireerd door zijn vrouw, zet Hans van Breukelen zich met ziel en zaligheid in voor Stichting Support Casper. Zijn vrouw heeft de voormalig keeper van PSV, FC Utrecht en Oranje ook door zijn zwaarste periode in zijn carrière gesleept, maar overlijdt helaas op veel te jonge leeftijd aan de gevolgen van alvleesklierkanker.
Jeugdliefde Karen
Op 17-jarige leeftijd ontmoet Hans van Breukelen zijn jeugdliefde Karen. Het moment dat zij elkaar treffen, kan hij zich nog goed herinneren. “Zij is het gewoon. Daar kan ik wel allerlei woorden aan vuilmaken, maar het is gewoon een gevoel. Dat kan je niet uitspreken.” Ruim 4 jaar later “moet” Karen met Hans trouwen, want anders moet Hans in dienst. “Zo gaat dat in die tijd. Sommige mensen trouwen uit liefde, maar als je het nuttige en het aangename kan verenigen, moet je dat ook doen natuurlijk, zegt hij met een knipoog in Carrie op Vrijdag.
Het polletje van Van Breukelen
Karen helpt Hans ook door zijn moeilijkste periode in zijn carrière heen. In 1987 stapelen zich donkere wolken boven het hoofd van Hans. Hij verliest zijn plek onder de lat in Oranje en in datzelfde jaar maakt hij iets mee wat hem zijn hele leven achtervolgt: het beruchte polletje van Hans van Breukelen. “En ik word achtervolgd door Cruijff en zijn vrienden van de media dat Stanley Menzo in Oranje moet.” Daardoor gaan de prestaties van de doelman steeds harer achteruit en de krantenkop ‘Van Breukelen: een geboren verliezer’ gaat hem ook niet in de koude kleren zitten.
Berghut in Zwitserland
Het polletje heeft nogal een negatieve lading, maar voor Hans staat het tegelijkertijd ook symbool voor de ommekeer in zijn loopbaan. Want niet veel later na dat beruchte moment, vlucht Hans met zijn gezin naar een berghut in Zwitserland. Daar wordt hij door zijn vrouw met de neus op de feiten gedrukt. “Ga je vechten of vluchten?”, vraagt zij aan haar geliefde. “Ik wil vechten, maar ik weet verdorie niet hoe”, antwoordt Hans.
Karen en Hans praten verder over het vak keepen, waar Hans tot op de dag van vandaag nog altijd met passie over praat. Die passie ziet Karen ook in Hans en zij vraagt zich af waarom hij daar niet meer energie in steekt. “Hoe kan je dat nou zeggen? De bal staat bij ons centraal. Jij en de kinderen voetballen mee”, reageert Hans. Maar wat Karen bedoelt, is dat Hans te veel nadruk legt het negatieve. Het gaat te veel over de fouten die hij maakt en te weinig over de reddingen die hij verricht. Hoe Hans er ook in staat, de media en criticasters gaan heus niet anders over hem schrijven of praten, denkt zijn vrouw. “De enige die kan veranderen ben jij zelf”, zegt Karen. “Maar hoe doe je dat dan?”, vraagt Hans zich af. “Als je anders gaat denken, ga je je anders voelen en dan ga je je ook anders gedragen”, zegt Karen.
1988
Hans volgt het advies van zijn vrouw, met succes. Want nog geen jaar later maakt hij zijn meest succesvolle jaar in zijn profcarrière mee. In 1988 wint hij met PSV de Europa Cup I en slechts enkele weken later wint hij met het Nederlands elftal het EK in Duitsland. Bovendien vertolkt Hans van Breukelen in beide finales ook nog eens een glansrol. Bij PSV stopt hij in de strafschoppenserie de beslissende penalty van Benfica. Waarna zijn ploeggenoten hem bespringen en bejubelen. “Voor de eerste keer in mijn leven, word ik als matchwinnaar gezien”, zegt Hans trots.
Het vingertje van Van Breukelen
Diezelfde zomer doet hij het trucje nog eens over, wanneer Sovjet-Unie in de finale in reguliere speeltijd een strafschop krijgt. Ook dan doet zich iets voor waar Hans nog altijd aan herinnert wordt. Terwijl Igor Belanov van Sovjet-Unie klaar staat om de strafschop te nemen, loopt Hans naar hem toe. Met zijn wijsvinger, wijst hij net onder zijn oog, waarmee hij zijn opponent laat weten dat hij doorheeft waar hij de strafschop gaat nemen. Belanov schiet, Hans stopt. Het gebaar staat bekend als het Vingertje van Van Breukelen, waar hij recent nog mee geconfronteerd wordt. “Ik loop met mijn familie in New York en kom opeens iemand tegen die dat gebaar maakt. En dan lopen door en hoor ik ze lachen met z’n allen.”
Alvleesklierkanker
Karen is enorm belangrijk voor Hans’ carrière geweest. Maar in 2009 overlijdt zij aan alvleesklierkanker. Vlak voor haar dood, richt zij zich tot haar man en zegt: “Hans, ik wil dat jij, als ik er straks niet meer ben, weer verliefd wordt.” Hans maakt er een grapje van en vraagt of Karen nog vrouwen kent die bij hem zouden passen. “Ze noemt er zo 4”, vertelt Hans, die niet al te blij is met het voorstel van Karen. “Wil je mij daarmee opzadelen? Sodemieter op!”
Dus komt Hans zelf met een aantal namen op de proppen, waar Karen op haar beurt het zijne van denkt. “Als je daarmee thuiskomt, dan kom ik spoken”, aldus Karen. Gelukkig voor Hans, is Karen nooit komen spoken. Want Hans vindt in Carolein zijn nieuwe liefde. “We zijn 8 jaar geleden getrouwd en we hebben ondertussen ook kleinkinderen. Die houden ons aardig bezig.”
Stichting Support Casper
Waar Hans zich ook aardig bezig mee houdt, is Support Casper. Een stichting die onderzoek doet naar alvleesklierkanker. Dat gebeurt onder leiding van Casper van Eijck, voormalig clubarts van Feyenoord. Bij meerdere amateurclubs in het land houden ze veilingen om geld in te zamelen voor onderzoek. En daar doet Hans met alle plezier vrolijk aan mee. “Het mooie is dat er langzaam maar zeker steeds meer medicijnen komen die de kwaliteit van leven weten te verlengen. Daar moeten we met z’n allen keihard voor blijven werken.”
Deze uitzending terugkijken kan hier. Carrie op Vrijdag is elke vrijdag te zien om 19.00 uur op NPO 1.