Als eerste Nederlander de zeven gevaarlijkste vulkanen beklimmen: ‘Op de top was het -42 graden’
Ricardo Kaljouw is de eerste Nederlander die de 7 hoogste en gevaarlijkste vulkanen in 7 verschillende continenten beklimt. Hij is zelfs de eerste uit de Benelux die de Volcanic Seven Summits-challenge op zijn naam schrijft.
Vulkanen
Ojos del Salado in Zuid-Amerika (6.893m), Kilimanjaro in Afrika (5.895m), Elbrus in Europa (5.642m), Pico de Orizaba in Noord-Amerika (5.636m), Damavand in Azië (5.610m), Mount Giluwe in Oceanië (4.368m) en als klap op de voorpijl: Mount Sidley in Antarctica (4.285m). Het zijn de 7 hoogste en gevaarlijkste vulkanen die Ricardo allemaal de baas is. In totaal zijn het 38.329 hoogtemeters die hij aflegt. En dan moet hij natuurlijk ook nog naar beneden.
Roulette
De laatste vulkaan die Ricardo beklimt om het septet compleet te maken is Mount Sidley, in Antarctica, waar hij te maken krijgt met weersomstandigheden van -42 graden. Hij vergelijkt dit soort expedities met roulette. “Alles moet precies goed vallen voor je”, vertelt hij in Carrie op Vrijdag. Denk aan de weersomstandigheden, maar ook aan de eigen gemoedstoestand en fysieke gesteldheid. “Alles moet precies op het goede nummertje vallen dat het goed ten einde komt. Zeker bij zo’n grote expeditie.”
Mentale gevangenis
De beklimming van Mount Sidley voelt voor Ricardo ook als een soort mentale gevangenis. Dat komt door de slechte omstandigheden waardoor hij en zijn kompanen geïsoleerd raken op een klein stukje land. “Dat betekent dat alles buiten de 10 meter van ons af, potentieel levensgevaarlijk is. Als je daar dan 12 dagen verblijft zonder enige vorm van vertier, wordt het lastig om positief te blijven.”
Logistieke nachtmerrie
Dat staat nog los van de logistieke nachtmerrie om überhaupt aan de voet van Mount Sidley te komen. “1 keer paar jaar wordt zo’n expeditie georganiseerd en dat kan alleen maar in december en januari”, weet Ricardo. “Om te beginnen moet je naar Patagonië. Vanaf hier is dat al heel erg ver. Vanuit daar moet je een vliegtuig in en vlieg je regelrecht naar het besneeuwde continent.” Dan ben je er nog steeds niet. “Want daarna moet je nog een vliegtuig nemen, nog 1.000 kilometer verderop. Dan ben je volledig in isolement.” En om niet te vergeten, de expeditie kost je een slordige 70.000 euro. Inclusief alle spullen die je nog moet aanschaffen om uiteindelijk weer veilig thuis te komen, kom je uit op 80.000 euro.
Zelfvoorzienend
Voor zo’n expeditie kan Ricardo niet al te veel spullen meenemen. Dat maakt de trip alleen maar zwaarder en moeilijker. Wat hij onder andere bij zich heeft is een tent, kleding, voedsel en brandstof waarmee hij sneeuw laat smelten. “Dat is mijn water”, licht hij toe.
Als Ricardo zijn tent uit kruipt, kijkt hij eerst naar de weersomstandigheden om te peilen of het mogelijk is een toppoging te doen. Vervolgens gaat hij sneeuw scheppen, wat hij omsmelt tot water, en dan is het etenstijd. “Je moet toch je calorieën binnenkrijgen”, zegt Ricardo. “Je hebt gedroogd voedsel mee. Je doet warm water in een zakje en dan is het 20 minuten wachten en begin je met eten. Het is niet echt variabel.”
-42 graden
Ricardo krijgt ook te maken met winterse omstandigheden waar je u tegen zegt: min 42 graden. “Je denkt dat je heel veel laagjes over elkaar heen trekt om je te bewapenen. Maar je probeert net op de lijn te zitten dat je of begint te zweten, of je het koud begint te krijgen”, legt hij uit. “Dus als je wandelt naar een kamp, moet je heel de tijd wisselen tussen heb ik het warm, heb ik het koud.” Voor als je wel stilstaat, moet je wel de meest dikke lagen aantrekken, adviseert hij.
Ontlasting meenemen
Terwijl Ricardo de vulkaan beklimt, wil hij niks achterlaten in de natuur. Alles gaat mee terug, zelfs zijn ontlasting. “We willen onze ecologische voetafdruk zo klein mogelijk houden. Dat betekent dat je al het menselijk afval meeneemt. Je urine doe je in een fles. Daar verzamel je het in en later gaat het in een grotere container. Je andere ontlasting moet je opvangen en meenemen in je grote tas.” Alles gaat uiteindelijk weer mee in het vliegtuig, terug naar Zuid-Amerika.
Drie pogingen
Ricardo mag van geluk spreken dat hij uiteindelijk de top van Mount Sidley in Antartica bereikt. Door omstandigheden mislukken namelijk poging 1 en 2. Bij de eerste poging komt het team erachter dat de gids ziek is: longoedeem. Dat betekent dat de longen zich opvullen met vocht, met name veroorzaakt door de hoogte. “Dat is heel gevaarlijk. Binnen 24 uur kan het zo desastreus worden, dat je komt te overlijden.” Ricardo begraaft zijn spullen onder de sneeuw en reist met de gids en de rest terug naar het beginkamp, waar het vliegtuig de gids naar veiligheid brengt.
Bij poging 2 gooit hevige mist roet in het eten, gecombineerd met een grote kloof waar hij niet overheen komt. Ricardo ziet het somber in, want hij heeft nog maar 3 dagen om de top te bereiken. Het vliegtuig gaat immers ook weer definitief terug op een bepaald moment. Ricardo gaat de nacht in en doet geen oog dicht. Want zal hij de top nog kunnen bereiken? De ochtend breekt aan en Ricardo ritst zijn tent open. Het tovert een glimlach op zijn gezicht, want hij ziet het beste weer in de afgelopen 15 dagen. “Nu is het moment”, denkt Ricardo.
De top bereikt
“Kijk om je heen. Overal is ijs. Nu ben ik de eerste persoon uit de Benelux die hier staat”, zegt Ricardo, terwijl hij op de top van Mount Sidley staat. Met deze prestatie mag Ricardo zich de eerste persoon van de Benelux noemen die de 7 hoogste en gevaarlijkste vulkanen beklimt in 7 verschillende continenten. Hij voegt zich daarmee ook toe aan een illuster rijtje van 50 mensen wereldwijd, die het is gelukt deze uitdaging te voltooien. Voor Ricardo is dit slechts het topje van de ijsberg. “Er valt nog heel veel te ontdekken in deze vulkanische wereld. Ik zit er al aan te denken om een nieuwe uitdaging aan te gaan.”
Deze uitzending terugkijken kan hier. Carrie op Vrijdag is elke vrijdag te zien om 19.00 uur op NPO 1.