Welkom thuis?
Publicatiedatum: 3 oktober 2017
De ouders van Maaike en Simone hebben ter ere van hun 65ste en 70ste verjaardag een reisje Thailand cadeau gekregen van hun dochters. Maaike de oudste en Simone met de kleinkinderen hebben opa en oma uitgezwaaid op Schiphol.
Sms’jes vliegen in het rond
Als Gerda en Johan in hun hotel arriveren is het eerste wat Gerda doet een sms’je sturen naar haar jongste dochter. “Even Simone laten weten dat we goed zijn aangekomen,” zegt ze tegen haar man, “en bovendien wil ik heel graag weten of Basje geslaagd is voor zijn A diploma en of Mirthe nog keelpijn heeft.” De sms’jes vliegen heen en weer tussen moeder en jongste dochter. Na 2 dagen zegt Johan dat ze eens op moet houden met dat thuisfront: “Het lijkt wel of je nog steeds in Haarlem zit in plaats van hier!”
Beduusd
Ondertussen belt Maaike haar zus en vraagt of Simone al wat gehoord heeft van papa en mama. “Ja hoor,” lacht Simone, “mama ziet niets van rijstvelden of tempels, ze sms’t alleen maar over de kinderen!” Beduusd hangt Maaike op. Waarom krijgt zij geen enkel berichtje? Is zij dan niet belangrijk? Waarom informeert haar moeder niet naar haar rugpijn? Maaike gaat de stad in en koopt een peperduur jurkje voor zichzelf. Zo, dit ben ik en niemand doet me wat! denkt ze bij zichzelf.
Huilbui
Als de grootouders na 10 dagen weer arriveren in Nederland, laten ze zich met de taxi gelijk naar Simone en de kleinkinderen rijden en overstelpen hen met cadeautjes. Maaike hoort niets van haar ouders. Ze weet dat ze geland zijn – ze heeft de vlucht op internet gecheckt – maar de telefoon gaat niet. Ook de volgende dag blijft het stil. Ze maakt ruzie met haar vriend om niets en krijgt ’s avonds in bed een huilbui die bijna niet te stoppen is. Als ze ’s morgens wakker wordt is ze zó boos dat ze besluit haar ouders nog steeds niet te bellen en af te wachten wat er gebeurt.
Symbolisch
En dát – afwachten in boosheid – moet Maaike nu vooral niet doen. Heel vaak hoor ik verhalen die lijken op dat van Maaike en Simone. De manier waarop ouders die terugkomen van vakantie hun kinderen begroeten, is symbolisch voor de verhoudingen. Soms geven de ouders eerder aandacht voor kinderen mét kleinkinderen! Die kleinkinderen vormen immers vaak de nieuwe focus van de grootouders, kleinkinderen zijn de plaatsvervangers voor ‘werk’ of ‘de zaak’ en er is vaak een onbevangen liefde. Jezelf vastdraaien in boosheid, zoals Maaike doet, brengt iedereen verder van huis. Mijn advies is: pak de telefoon, neem het lot in eigen hand en vráág om aandacht. Nodig je ouders uit voor een etentje en vraag ze alles over hun vakantieavonturen! Dat is veel zinvoller dan vol wrok wachten bij de telefoon.
