We zijn er bijna! Oase van rust en optimisme
Publicatiedatum: 24 juli 2016
De een noemt het ietwat denigrerend een ‘bejaardenreisshow’, de ander heeft het over ‘vermakelijke slow-tv’. Feit is dat iederéén houdt van We zijn er bijna!
De eerste aflevering van het nieuwe seizoen werd bekeken door maar liefst 1.776.000 mensen. En de tweede in de serie van vijf trok nóg meer kijkers: 2.072.000! Dat zijn bijna 39 tot de nok gevulde Amsterdam Arena’s bij elkaar! Daarmee was We zijn er bijna! die twee avonden het best bekeken programma. Het versloeg volgens de cijfers van Stichting Kijkonderzoek het Achtuurjournaal, ons andere kijkcijferkanon Groeten van MAX en ook Nieuwe tijden, de ’opvolger’ van Goede tijden, slechte tijden. Wat dat betreft gaat MAX lekker recalcitrant tegen de trend in om in de zomerperiode alleen maar sport en herhalingen uit te zetten. Wij brengen gewoon nieuwe programma’s op de zender en dat de kijker dat weet te waarderen blijkt wel uit de cijfers!
Jong en oud
Vorig jaar keken er ook al bijna twee miljoen mensen naar dit programma. En dat zijn zeker niet alleen ouderen; hoog en laag opgeleid, rijk en arm, jong en oud, alle lagen van de bevolking worden erdoor getrokken. Al weken van te voren begint bij menigeen de voorpret, die vaak wordt gedeeld op de sociale media. Een groot compliment voor presentatrice Martine van Os en Claudine Everaert, bedenker en regisseur van de kijkcijferhit en de rest van het (vrij kleine) team.
Niets meer, niets minder
Die twee miljoen mensen zagen hoe we voor het zesde seizoen begonnen aan een vijfweekse kampeerreis. We volgen in vijf afleveringen een groep van 48 ouderen op hun reis door Spanje en met name Portugal. We beginnen in het noorden van Spanje en zakken langzaam af naar het meest zuidwestelijke puntje van Europa. De opzet is hetzelfde als in eerdere seizoenen; maar met een andere groep en naar een ander land. De 23 echtparen en twee alleenstaanden maken een tocht van zo’n drieduizend kilometer. Martine van Os reist mee en gaat het gesprek aan met de deelnemers. Dat is het, niets meer en niets minder.
Eitje pellen
Het concept of zoals wij dat in Hilversum noemen het ‘format’ van het programma is in zo veel opzichten afwijkend van wat we doorgaans op tv voorgeschoteld krijgen, dat ik ook aanvankelijk erg moest wennen toen het nog in de ideefase aan me werd gepresenteerd. Ik moet bekennen dat ik me in eerste instantie afvroeg: moeten we dit nu wel doen? Is dit wel spannend genoeg? Ik zat een hele tijd naar een veld met gele bloemetjes te kijken en werd daar toch wel erg relaxed van. Daar hebben we meteen een van de succesfactoren te pakken, een van de ingrediënten van het ‘geheime recept’ achter het programma. “Het is zen in de caravan”, schreef Metro. Ook jonge kijkers komen na een drukke werkdag helemaal tot rust. Er wordt de tijd genomen, ook om mooie landschappen in beeld te brengen. Het is geen wedstrijd, geen afvalrace: eigenlijk gebeurt er niet zoveel spectaculairs. Je kunt gewoon naar iemand zitten kijken die een eitje aan het pellen is.
Eerlijke tv
We laten het echte leven zien. Er is niets gescript in het programma. Het is eerlijke tv. De kampeerders wordt bijvoorbeeld niet gevraagd of ze een dansje willen doen. Er wordt niets verzonnen of in scène gezet. De camera registreert alles als een vlieg op de muur. Het zou heel makkelijk zijn om de kampeerders belachelijk te maken als ze klunzig bezig zijn, over een snoer struikelen bijvoorbeeld. In de montage kun je zo’n tafereel uitvergroten en als je er cynisch commentaar en een kolderiek muziekje onder zou zetten, wordt het zo slapstick. Je ziet het zo voor je bij een andere omroep of zender… Maar het MAX-programma laat de ouderen in hun waarde en behandelt ze met respect. De onbevangenheid van de deelnemers is ook zo’n factor die bijdraagt aan het succes van We zijn er bijna! De ouderen zijn authentiek en niet bezig met ‘scoren’. Ze zijn gewoon wie ze zijn en generen zich niet. Waarom zouden ze ook? Ik weet nog dat in een eerder seizoen een mevrouw zat die achter de caravan haar haar in de krulspelden zette, “want dat hoefden anderen niet te zien”. Heerlijk toch? Het is allemaal heel herkenbaar en menselijk.
Pluk de dag
Wat de kijkers ook zo waarderen is het plezier van deze mensen en hun pluk-de-dagmentaliteit. Zij stralen uit: het leven houdt niet op als je de zestig gepasseerd bent. Het is positieve televisie die draait om onbezorgdheid en vrolijkheid. Toch zitten er in de gesprekken die Martine van Os met de deelnemers voert best serieuze en verdrietige momenten. Zij is oprecht geïnteresseerd in de mensen en doordat ze zo lang met ze samen optrekt, ontstaat er een vertrouwensband. Er worden echte gesprekken gevoerd; het is meer dan zomaar een interviewtje. De ouderen hebben ook nogal wat meegemaakt in hun leven en hebben dus wel iets te melden.
Geen screening
Wat overigens niet veel mensen weten, is dat de deelnemers niet vooraf gescreend worden door een redactie. De mensen boeken op eigen gelegenheid een reis en de programmamakers informeren bij het reisbureau met welke reis ze het best mee kunnen gaan. Dat krijgen de deelnemers van tevoren te horen. Zijn er mensen die daar geen zin in hebben, dan wordt er gekeken voor een andere reis of periode voor hen. Of we laten die mensen met rust en houden ze zoveel mogelijk buiten beeld.
Meereizen
Wist u trouwens dat u vanaf uw eigen stoel thuis mee kunt reizen met de groep? Op deze pagina kunt u de route volgen op een interactieve kaart, extra video’s van de reis bekijken en aanvullende informatie vinden over de (culturele) hoogtepunten die de groep bezoekt.
Mis de rest van de uitzendingen niet! We zijn er bijna! is te zien op maandag om 21.25 uur op NPO 1.
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Deze serie laat zoals de andere succesvolle eerlijke programma’s van MAX mensen in hun waarde. Ze vergroten en versterken zelfs de waarde van de mensen door te laten zien hoe bijzonder en waardevol ieder is op een eigen manier. Wat mensen voor elkaar doen en kunnen betekenen.
MAX draagt hierdoor bij aan emanciperen van mensen en in beeld brengen wat NL en mensen ook zijn. Zo de moeite waard en mooi .
Deze MAX attitude in de politiek zou mensen weer raken en verbinden.
Het is een prachtige serie over het geluk van een kleine groep gepensioneerden in Nederland. Het betreft een kleine groep gepensioneerden, die voldoende inkomen hebben om door Europa te reizen. Vertekend dit programma niet het beeld van de gepensioneerden? Is er niet ook een groep gepensioneerden die moeten sparen voor een buskaart? Is er niet ook een groep gepensioneerden, die niet op vakantie kunnen? Die niet eens de kleinkinderen kunnen verwennen met een dagtripje? … Dit soort programma’s, lijken op beinvloeding van de bevolking: “Zie je nu wel, ze hebben het nog niet zo slecht”. Ik krijg een onbestemd gevoel dat, dit programma door de media (gecontroleerd door de uitverkorenen) is opgezet om de gemoederen te bedaren van de onrust rond de pensioenpot diefstal (ook gecontroleerd door de uitverkorenen).
Het is een geweldig programma, iedereen die van kamperen houdt herkent zich hierin. Wij gaan elk jaar met vele anderen in het voor-en naseizoen kamperen in Italie. Wij treffen vele mensen die na hard werken willen genieten van de laatste jaren. De tarieven met de asci kaart zijn van dien aard dat het weinig hoeft te kosten want eten moet je thuis ook. Wij caravannen al vanaf dat onze kinderen klein waren, het is de goedkoopste manier van vakantie vieren. Ik begrijp bovenstaande reactie dan ook niet. Iedereen is verantwoordelijk voor zich zelf en als je iets wilt bereiken moet je er hard voor werken. Ik kan me dan ook in bovenstaande reactie niet vinden. Nogmaals Max vertaald veel waarin mensen zich herkennen en dat is belangrijk om een goed programma samen te stellen.
Wie zegt dat het een kleine groep gepensioneerden is? Zoals wij ze overal tegenkomen is dat een grote groep.
Ik denk dat de groep die voor een buskaart moet sparen juist een kleine groep is. Er zullen zeker mensen zijn die door andere keuzes niet op vakantie gaan. Ik denk dat het niks te maken heeft met beïnvloeding, het zijn enthousiaste leeftijdgenoten die samen een reis maken en misschien alleen of als echtpaar die trip niet zouden maken maar wel als georganiseerde groep. Proef ik jalouzie?
Ik zie dit programma, meer als even naar iets anders kijken, oosterwijck@live.nl, een soort ontspanning aan de buis. Het komt bij mij niet op, om negatief te zijn over deze Europa reizigers. Want dit is gewoon een ontspannings uitzending, en niet om een negatieve uitspraak te doen, wie wel, of niet met zijn pensioen dingen doet, die een ander wel kan, dat staat er voor mij helemaal los van. Ik denk maar zo. Als je 40/45 jaar goed pensioen hebt opgebouwd, in vergelijking met iemand die niets heeft opgebouwd, ja, dan kun je n.l. iets meer, en dat gun ik ze ook van harte. Maar dit programma heeft volgens mij niets met pensioen te maken of dat deze mensen rijk zijn of zo. Kan zijn dat men rondtrekt om miserere te vergeten, of gewoon weg van de werkelijkheid, wie zal het zeggen. groet van Hans.
Ik krijg het gevoel dat de situatie rondom de gepensioneerden die het ‘minder goed’ hebben wel erg populair item aan het worden is. Als je geen ‘goed’ pensioen hebt (en wát is dan precies goed…?) is dat het resultaat van: je manier van leven & je opleiding & je inkomen & je aantal gewerkte jaren & fulltime of parttime, én een dosis geluk, maar op dat laatste heeft niemand invloed. Je wist toch je hele leven al dat je ooit van een pensioen en AOW en spaargeld zou moeten kunnen leven? Nou dan!
En, wie zegt dat dit een ‘kleine groep’ is? Heeft u ze geteld, degenen die met een caravan op vakantie kunnen (er zijn ook alleengaanden bij!), weet u wat ze daarvoor hebben ‘gelaten’ of hoe lang ze hebben gespaard? En degenen die dit niet ‘kunnen’, maken die wellicht andere finaniële keuzes?
Ik heb van dichtbij voorbeelden van mensen in diverse situaties: een zeer laag inkomen en toch in staat om te sparen (en dingen te ondernemen), en zonder opleiding met een bovengemiddeld goed inkomen enz.enz.
Maar… zij wíllen. “Kan niet” ligt op het kerkhof, maar “wil niet” ligt ernáást! zei mijn oma altijd. Zou dat het verschil zijn?
Ik kom regelmatig in buitenlanden en zie in verreweg de meeste landen een levensstandaard die stukken lager is dan in Nederland, en soms zelfs dagelijkse armoede, het gebrek aan van alles, slechte infrastructuur, corruptie open en bloot. Mensen, het is in Nederland zó ontzettend goed geregeld (tot en met de vele soorten toeslagen, uitkeringen en de voedselbank). Stop toch eens met klagen….
Ik vind het programma leuk om naar te kijken, alleen zelf deelnemen, dat is best een klus, want men rijdt toch meer als 2000 km, en elke dag van het 1 naar het ander punt, daar moet je toch op getraind zijn, en het zijn toch allemaal knasse knarren, zowel de vrouwen als de mannen. En de meeste mensen zijn tussen de 70 en 85 jaar, en daar kun je alleen maar voor buigen, en men schijnt er jonger op te worden, als je naar ze kijkt. Nee, ik kom net kijken met mijn 67 jaar. Ik zou niet willen ruilen, want ik blijf liever vlakbij huis, en een keertje een dagje weg en s’avonds weer thuis.