Nooit te oud om te leren

Het is u misschien ontgaan, maar de afgelopen maanden schreef ik wat vaker een column. Ik zit namelijk op les. Bij de plaatselijke Scholen in de Kunst volg ik de module Columnschrijven voor gevorderden, al had ik de beginnerscursus gemist. De schrijfjuf wou het wel met me proberen, gezien mijn ervaring.

Uitstellen is geen optie

Ik ben de enige man en de oudste deelnemer. We krijgen elke 14 dagen huiswerk mee. Inderdaad, een column schrijven. Er is een deadline, 3 dagen voor de volgende les. Dat helpt, want uitstellen is geen optie. De juf geeft commentaar, maar de medeleerlingen ook. Altijd eng, die feedback, maar omdat het wederkerig is went dat wel.

Experimenteren

Het is leuk om te experimenteren met vorm en inhoud. De lessen gingen over het kiezen van een thema, het beschrijven van je gevoel of van een film of tv-serie, over een persoon of een versregel. Zo kon u de afgelopen maanden op deze site lezen over het thema ‘grenzen’, over mijn allergie voor dieetgoeroes, over de serie Victoria, over een jonge promovenda en over valiumverslaving, bezongen in de song Mothers little helper van de Rolling Stones. Soms moest het heel kort, als het ‘Ikje’ op de achterpagina van de NRC. De volgende keer meer in de stijl van het Zeer Korte Verhaal, zoals in de laatste column over mijn dagelijkse 10.000 stappen.

Elkaar leren kennen door de columns

Ik kies vaak een medisch onderwerp, want dat bent u van mij gewend. Mijn medecursisten leer ik ook goed kennen uit hun columns. Ze zijn allemaal veel drukker dan ik, met werk en mantelzorg en soms allebei. Je wordt deelgenoot van emotionele situaties op het werk en thuis. Een komende verhuizing blijkt ook een geweldige bron. Ik leerde dat design niet alleen gaat over schemerlampen en mixers, maar ook over sociale ontwikkelingen. De aankondiging in een column van een ongeplande maar toch zeer gewenste zwangerschap, was verrassend.

Zonder bijles

Het is leuk om wat nieuws te leren. Ik was al bijna 60, toen mijn ‘tv-carrière’ begon bij Tijd voor MAX. Voor die tijd was ik wel eens op de radio geweest, bij Wekker-Wakker!, met mijn favoriete onderwerp griep. Martine van Os presenteerde dat toen en zo is het gekomen. Soms kijk ik wel eens terug naar die eerste afleveringen van Tijd voor MAX op MAX Medisch.  Ik heb wel wat bijgeleerd in die 10 jaar. Zonder bijles.

Hopelijk gaat u wat merken van mijn vorderingen bij het schrijven van deze columns. Oud geleerd, oud gedaan, zo voelt het.