Nacht in De Venen bij Giethoorn

De avond valt en mistflarden drijven over het boerenland. We stappen via het knuppelpad, dat dwars door het moerasgebied loopt, De Venen binnen. Het gebied is nog jong maar blijkt nu al een magische aantrekkingskracht te hebben op mensen en vogels. Het wordt jaarlijks door vele duizenden mensen bezocht waaronder veel gezinnen die gebruik maken van de vele “gluur en sluippaden” waardoor men de natuur van heel dichtbij kan gadeslaan zonder de vogels te verstoren.

Nu al hebben zich acht paartjes roerdomp in het gebied gevestigd, wemelt het er van de blauwborsten en scheren de zwarte sterns laag over het water in de ondergaande zon. Kleine en grote zilverreigers staan te vissen in de ondiepe poelen en die open worden gehouden door de stoere grauwe ganzen. Aan de horizon wiekt een purperreiger naar de kersverse kolonie die nu al meer dan honderd paren telt. De zoete geuren van watermunt en kalmoes zijn extra goed te ruiken op deze windstille avond en verhogen de sfeer.

In het gebied zijn een aantal waarnemingshutten en uitkijktorens gebouwd en wij gaan naar de uitkijktoren “de grote karekiet”, die een prachtig uitzicht biedt over het uitgestrekte moeras. Het schemert en in de verte horen we de misthoorn van de eerste roerdomp over het water bassen. Een andere roerdomp antwoordt en na een minuut of tien komt het “gehoemp” uit alle richtingen. Waterrallen gillen op enkele meters afstand in het dichte moeras. De Venen blijken te werken als een ware toverdoos!

Nadat de uitgestrekte Nederlandse moerassen in de afgelopen eeuwen in de versnipperaar zijn gedaan, door alle moerassen van formaat droog te leggen, kwamen de resterende gebieden vervolgens in de vriezer terecht, omdat in die kleinschalige gebieden geen ruimte meer was voor dynamiek. Het spontane ontstaan van de Oostvaardersplassen en de daarmee gepaard gaande explosie van vogelleven heeft ons de ogen geopend. De Venen zijn daar ook een prachtig voorbeeld van. Alleen door grote moerasgebieden te laten herleven krijgen we ook weer die rijke flora en fauna terug waarvan we het bestaan bijna waren vergeten!

Het is inmiddels echt nacht geworden. We luisteren naar de krachtige zang van de grote karekieten, de hoempende roerdompen en blaffende woudapen, geluiden die eeuwenlang heel “gewoon” waren in het Hollandse moeras.