Light? Vergeet het maar
Publicatiedatum: 28 maart 2016
Light producten. Ik ben er geen voorstander van hoewel de term zo ‘gezond’ lijkt. Officieel mag een product light heten wanneer er 30 % minder vet, suiker of calorieën in zit. Maar om het simpel uit te leggen; als je ergens vet uithaalt moet er iets anders worden toegevoegd om het smaak te geven. Vet is namelijk een smaakgeleider. En in de meeste gevallen wordt suiker (of soms eiwit) toegevoegd om het gebrek aan smaak te compenseren. Lood om oud ijzer is mijn gevoel daarover.
En omdat ik om die reden nooit light koop, was mijn verbazing ook groot dat bij het pakken van twee blikken kokosmelk uit mijn kast, mijn oog viel op het woord light op 1 blik. Niet helemaal gek, want de verpakkingen leken verdacht veel op elkaar, ik moest dus niet goed gekeken hebben in de winkel. De term light op het blik kokosmelk, maakte me wel nieuwsgierig. Hoeveel scheelde de hoeveelheid vet in beide blikken dan? Want dat is dan het eerste wat je denkt.
En toen viel mijn mond open. Het merk met groot het woord light op de verpakking bevatte 6,7 gram vet per 100 gram en het merk waar gewoon kokosmelk op stond, slechts 5 gram! Omdat ik zo verbijsterd was, heb ik het etiket op de achterkant wel 3 keer vergeleken en nagelezen, maar het klopte. Omgerekend bevatte het light merk 25 % meer vet dan het andere merk. Het derde blik dat ik er uit mijn voorraad bij pakte bleek evenveel vet te bevatten als het ‘light’ merk, maar had verder ook geen aanprijzing (lees misleiding) op het etiket staan.
Ik maak me boos om dit soort termen. Erg boos. De term light op de verpakking is in dit geval totaal misleidend. Waarom wordt dat toegestaan. Wie controleert dit? Wordt het niet tijd voor regelgeving rond etiketten? Als consument wil je kunnen vertrouwen op termen die je ‘groot’ leest op een verpakking, maar meer dan eens blijkt dat een wassen neus. Het argument dat vaak gebruikt wordt is dat je dan de achterkant maar moet lezen, maar die is vaak afgedrukt in kleine, soms bijna onleesbare letters. Voor op de verpakking staat groot wat de fabrikant je wil laten geloven en achterop in kleine letters en soms niet te begrijpen termen, hoe het werkelijk zit.
De politiek wil niet ingrijpen, maar het kan toch niet zo zijn dat misleiding oogluikend wordt toegestaan? Daarom zeg ik: light, vergeet het maar.
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Helemaal mee eens. Ik heb jaren lang becel ligt gehad, tot iemand mij er op wees, dat hier ook veel chemisch spul in zit. Je kunt beter roomboter nemen, is wat vetter, maar deze vetten zijn gezonder.
Wellicht heeft het zin de lezer te wijzen op de organisatie Foodwatch (www.foodwatch.org.nl). Zij houdt vinger aan de pols wat betreft de producten die in de schappen van de supermarkten liggen en vooral m.b.t. de misleidende marketing en etikettering. Je kunt je abonneren op de nieuwsbrief en zo op de hoogte blijven van hun acties. Heel zinvol wat zij doen en weten te bereiken.
Ik sta helemaal achter dit artikel. Er wordt wat gerommeld met de de voeding.
Ook keuringsdienst van waarde legt de vinger op de ‘foute’ plek!
Dankjewel Janny!
Ook laat ik de meeste lihgt producten staan. Ook vraag ik mij af of een bescheiden gebruik van roomboter niet beter is voor de hart en bloedvaten dan margarine. Immers in margarine zitten volgens mij emulgatoren die het vet moeten binden met het vocht(water). Die emulgatoren komen ook in het lichaam. Het lichaam bestaat voor het grootste deel uit water. De emulgatoren zullen ongetwijfeld dat vocht ook willen binden met het vet van ons lichaam. Mogelijk gevolg zou dan kunnen zijn het dicht slibben van onze vaten en een verdere opslag van vet in het lichaam. (buikzone).
Is er iemand die hier meer van af weet?
De voedselindustrie is een groot marketing instrument dat ons (de mens) continu op het verkeerde
been zet en veel geld verdient aan “in de maling nemen” van de consument. Alle kennis die we hebben over voedsel EN de wetenschap dat wij (de mensen) gewoon eerlijk willen worden voorgelicht, worden beiden door de voedselindustrie “verkracht” omdat geld verdiend moet worden. De marketing machine van de voedselindustrie is afgestudeerd in het verdienmodel en daarmee het belazeren van de consument.
Ik heb maar een verklaring voor het feit dat de overheid niet (zeer onvoldoende) ingrijpt: Zij verdienen er ook aan. De voedselindustrie is in grote mate verantwoordelijk voor slecht voedsel, dikmakend voedsel en derhalve voor ons obesitas probleem en deels dus ook voor een deel van de zorgkosten door voedsel waar slechte stoffen in zitten. Helaas gesteund door de supermarkten die de rommel verkoopt.
Blijven vechten en consumenten mobiliseren om die industrie aan te pakken is m.i. de enige mogelijkheid.