Lang leve de BBC

Radio en televisie maken hebben we toch vooral geleerd van de BBC. Heel wat Tv-mannen van al onze omroepen toen, rond de jaren vijftig, kregen les in Londen. De redactie van Achter het Nieuws ging er ook op cursus en wel bij de rubriek die ook vandaag nog bestaat: Panorama. We keken onze ogen uit. De beroemde presentator Richard Dimbleby zagen we in een slee van een auto arriveren. Montage en studio-inrichting, alles was perfect. We hebben heel wat rapportages van de BBC overgenomen.

Ik ging jarenlang graag naar Londen, ook om te werken. Eenmaal geschiedde er een wonder toen de BBC mij uitnodigde te komen presenteren. Wat was de reden voor mijn optreden daar? De BBC wilde meer aandacht vragen voor ons continentale reporters, maar dan wel als er reportages door ons in en over Engeland werden gemaakt. En wij, cameraman Huib de Ru en ik hadden dat gedaan. In een sloppenwijk van Londen maakten wij een sociale reportage. En die mocht ook door de BBC worden uitgezonden in een speciale rubriek die Europa heette – dus niet Europe met een ‘e’ aan het eind zoals de normale benaming is van wat de Engelsen ’the Continent’ noemen.

Huib de Ru had ontroerende beelden geschoten in de armoewijk. Treurnis die een paar minuten film opleverde besloten we niet met tekst in te vullen maar met een song. Dat werd ‘The windows of the world are covered with rain’ gezongen door, ik meen, Dionne Warwick. Hartverscheurend mooi, zo vonden de BBC-collega’s.

En of ik maar wilde gaan zitten aan de presentatiedesk.

Ik was erg nerveus, maar werd goed bijgestaan door een regie-assistente. Ik dacht dat ik best Engels sprak, maar ze corrigeerde me vriendelijk. En vaak. Na afloop gingen we met een Franse en een Zwitserse collega die ook hun Engelse reportages mochten tonen naar de hospitality room. Een zeer gastvrije ruimte inderdaad. En er werd geen limonade geschonken. Dat weet ik nog goed.