Ierland

Heeft die man niet eerder over Ierland geschreven, zal de eventueel mijn bijdragen volgende, oplettende lezer opmerken. Die oplettende lezer heeft gelijk. En ik kan hem of haar direct meedelen dat ik over Ierland zal blijven schrijven. Omdat ik het niet laten kan.

God made plenty of time

Om aan anderen duidelijk te maken waarom Ierland mijn favoriete land op aarde is, dat is een ander geval. Want er zijn landen waarvan de natuur indrukwekkender is dan die in Ierland. Die, om in brochuretaal te vervallen, spectaculairder zijn. Nee, hoe mooi Ierland ook is, en dan denk ik vooral aan de Westkust, er zijn landen op aarde die de vergelijking met Ierland kunnen doorstaan. Het verschil zit in de mensen. En om dat te ervaren is het nodig dat de bezoeker zich realiseert met een volk te maken te krijgen dat de kunst van het vertellen niet verleerd is en nooit zal verleren. En op vertellen volgt schrijven. Waar ter wereld hangen portretten van schrijvers in een kroeg? Vraag in Ierland naar de weg en de aangesprokene neemt er alle tijd voor en vertelt hoe te komen waar u wilt zijn. Neem daar de tijd voor, want een bekende Ierse uitspraak is “God made plenty of time.” Eerst wordt u gevraagd waar u vandaan komt, waarom u naar dat deel van Ierland bent gekomen, of de reis tot nu toe goed verlopen is, of dit uw eerste kennismaking is en of u van plan bent terug te komen. Uw antwoorden onderbroken door een bedachtzaam “is that so?”

Regen

Uiteraard begint u als bezoeker over de regen, want hoe goed u uw reis ook hebt voorbereid, toen u las over “kans op regen” heeft u tegen uzelf gezegd “dat zal best, maar niet als ik er kom.” Het wonderlijke is dat de Ieren zelf niets liever doen dan over de regen praten en ze kunnen dat zo goed dat u gaat geloven dat u dankbaar moet zijn dat Ierland alleen maar zo groen en leeg is dankzij die regen. Die in de ogen van Ieren altijd “mild” en “lovely” is en die nooit langer duurt dan hooguit… En zo’n gesprek terwijl het water in uw schoenen staat en het er niet naar uitziet dat de regen die dag nog zal ophouden. Terwijl u in gesprek bent – u heeft inmiddels vergeten dat u naar de weg informeerde – valt het u bijna niet op hoe nieuwsgierig de Ier is. Nu weet ik dat er een onderscheid is tussen leergierig en nieuwsgierig, maar ik wil niet zover gaan in mijn liefde voor Ierland een behoorlijke dosis nieuwsgierigheid te ontkennen. Maar die praat ik dan weer goed door tegen mezelf te zeggen dat als ik op een eiland zou leven, 2 keer zo groot als Nederland met slechts amper 5 miljoen inwoners, in die eenzaamheid, ik de grens tussen leer- en nieuwsgierig ook niet zou kunnen trekken. Tussen haakjes, over leeg gesproken: van die 5 miljoen wonen er ruwweg een miljoen in steden als Dublin, Galway, Cork en enkele kleinere steden, ( Westport! Ik heb het zien veranderen van een grijs, armzalig, miezerig stadje in het kleurrijke, gezellige, ingetogen welvarende stadje dat het nu is) dus leeg is echt leeg.

Vriendelijkheid

Tot slot nog iets over de vriendelijkheid: Ik logeer in Dublin in een B&B. Eigenaar Brian werkt overdag en heeft allerlei papieren klaargelegd hoe mijn dagen in Dublin zo aangenaam mogelijk door te brengen. Compleet met een ticket voor de Luas, de moderne tram die van ver buiten Dublin supersnel tot het hart van de stad rijdt. ’s Avonds komt hij thuis en ik vertel hem dat ik helaas en volkomen onverwacht de volgde dag terug moet naar huis. Brian kruipt achter zijn computer en vertelt dat de eerste vlucht om 10 voor 6 in de ochtend vertrekt. Waarna hij, alsof dat de normaalste zaak van de wereld is, zegt dat hij me om 5 uur naar de airport zal brengen “omdat ie toch vroeg op wil.”

Whiskey

Het bijzondere van dat eeuwig zingende, musicerende, vertellende land is dat er over de hele wereld Ieren wonen die de band met het moederland innig koesteren. En dat er een aanzienlijk aantal Nederlanders zijn die, eenmaal in Ierland geweest, nooit meer loskomen van die eerste ervaring en blijven terugkeren. Die ‘whiskey’ schrijven en niet ‘whisky’!

Lees ook Dolfs column: Ierland en de humor