Elles de Bruin: onneembare vesting
Publicatiedatum: 27 januari 2022
Aansluitend op het MAX-consumentenprogramma Meldpunt schrijft presentatrice Elles de Bruin elke 2 weken een column over consumentenzaken. Deze keer: de huisartsenpost als onneembare vesting.
Bellen met de dokter
Mijn ouders konden vroeger in het weekend of ’s nachts gewoon bellen met hun eigen huisarts als er iemand in het gezin ziek was. Je kreeg de dokter dan zelf aan de telefoon en hij hielp je of kwam langs. Dat is tegenwoordig vaak niet meer het geval. Als je in het weekend de huisarts nodig hebt, krijg je via het antwoordapparaat te horen dat je contact moet opnemen met de dichtstbijzijnde huisartsenpost die de diensten voor de huisartsen waarneemt. Heel duidelijk wordt gezegd dat het alleen bedoeld is voor klachten die niet tot maandag kunnen wachten. Als je dan toch belt, moet je langs een assistent van wie je het idee krijgt dat je vooral niet moet langskomen.
Onneembaar fort
Ik heb in het verleden de klachten van mijn kinderen weleens ‘aangedikt’ om toch langs de barrière van deze assistent te komen en dat lukte meestal. Bij Meldpunt krijgen wij geregeld klachten binnen over de werkwijze van de huisartsenpost. Lange wachttijden aan de telefoon en standaard te horen krijgen: “Neem maar een asperientje of paracetamol.” Wat zijn uw ervaringen met de huisartsenpost bij u in de buurt? Mail met meldpunt@omroepmax.nl en zet daarbij ook uw telefoonnummer waarop de redactie u eventueel kan bereiken.
Meldpunt, vanaf 7 januari 2022. 1e 3 weken om 20.05 uur op NPO 2. Vanaf 28 januari wordt het aanvangstijdstip 19.50 uur op NPO 2.
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Geachte omroep Max en mw de Bruin,
Bijzonder mevrouw de Bruin, dat patiënten en melders een mail kunnen sturen. Heeft u al eens een paar dagen op de huisartsenpost meegekeken of tijdens scholingsdagen van triagisten in opleiding? Ik nodig u van harte uit. 74% van de calls zijn laagurgent, wat betekent: De eerst volgende werkdag van uw huisarts heeft geen nadelig effect voor uw gezondheid. Consult spoeddienst >€180.-, consult eigen huisarts ongeveer € 12. En wij in de ANW uren overlopen met vragen die echt niet noodzakelijk zijn? Dat iemand niet kan wachten betekent niet dat de klacht niet kan wachten…
En wilt u assistenten veranderen in triagisten? Op de dagpraktijk krijgt u de assistente(vaak ook triagisten) en in de avond, nacht en weekend uren krijgt u een triagist aan de lijn.
Mogen wij triagisten ook mailen? Over ons werk? Of zal ik u de link van de e-learning urgentie denken toesturen? Dat u daarna zelf een helder beeld heeft kunnen vormen?
U mag mij altijd bellen. Al mijn gegevens heb ik gestuurd naar uw oproepje om te mailen.
Vriendelijke groet, Birgit
Beste Elles,
Het is niet verkeerd om ervaringen van patiënten te vragen over het contact met de huisartsenpost.
Maar ik mis in jouw stukje de oproep voor triagisten om hun ervaringen te delen.
Een verhaal heeft altijd twee kanten.
Ik werk als triagist met veel plezier op de huisartsenpost. Toen ik jong was, kon mijn moeder inderdaad in de avond/nacht en in het weekend de eigen huisarts bellen. In die tijd werkten veel minder moeders overdag en werd er in de straat veel meer gedeeld over de verzorging en ziekte van bijvoorbeeld kinderen. Toen had de huisarts bijna geen vrije tijd en dat vonden wij normaal.
Ik vind het goed dat de huisartsen nu ook vrije tijd hebben om te ontspannen en tijd met hun gezin of vrienden door te brengen.
Verder merk ik dat ik in ruim 50 % van de telefoontjes advies geef over gewone ziekteverschijnselen, zoals koorts, diarree, kneuzingen, gewone hoofdpijn, huiduitslag etc. Dit zijn klachten waarvoor je vroeger eerder de buurvrouw/familie om raad zou vragen. Dit zijn geen spoedeisende klachten.
Vind ik het vervelend om deze klachten vriendelijk aan te horen en advies te geven? Helemaal niet! Maar dat houdt wel in dat er ondertussen lange wachttijden aan de telefoon ontstaan.
Wanneer ik klachten hoor die niet spoedeisend zijn, zoals een gewone buikpijn, dan adviseer ik inderdaad eerst om paracetamol in te nemen, als dat nog niet gedaan is, en na een uur terug te bellen als de pijn niet is afgezakt. Wanneer iemand belt omdat degene plotseling een hevige buikpijn heeft en die daar zo ziek van is, ondanks dat degene nog geen paracetamol heeft ingenomen, dan zal ik altijd gelijk een afspraak maken.
Wij zijn allemaal opgeleid als triagist. Wij hebben een vooropleiding als doktersassistente of verpleegkundige. Dat betekent dat wij een speciale opleiding hebben gevolgd om symptomen uit te vragen en spoedeisende klachten te herkennen. Ieder jaar volgen wij extra trainingen. Mede door deze goede opleiding herkennen wij o.a. de klachten van een hartinfarct, een hersenbloeding of herseninfarct, een ernstige mate van benauwdheid etc, waardoor wij gelijk actie ondernemen. Wij zitten vaak uren aan de telefoon en moeten bij ieder telefoontje scherp zijn om te kijken wat er aan de hand is. Daarom vragen wij in ieder telefoontje de klachten goed uit.
Zoals je kunt lezen, is het te makkelijk om te zeggen dat de huisartsenpost een onneembare vesting is.
Graag nodig ik je uit om een keer mee te kijken hoe het werkt op de huisartsenpost. Ik stuur je mijn telefoonnummer toe per mail.
Met vriendelijke groeten,
Elsa
Beste Elles de Bruin,
Na het lezen van de column over de huisartsenposten komt er ontzettend veel woede, verdiet en onmacht in me maar boven.
Ik werk zelf geregeld als huisarts op verschillende huisartsenposten. Daar zie ik de assistenten werken die volgens jou de mensen ‘ afhouden’ en ‘afschepen met een paracetamolletje’
In werkelijkheid zie ik ze al 2 jaar lang tijdens de corona crisis avond in avond uit keihard werken om de avond, nacht en weekend zorg voor jou te kunnen leveren. Ze vallen in wanneer een collega covid heeft of in quarantaine moet ivm een ziek kind en komen extra werken als het te druk is en er helaas een wachtrij van 30 minuten aan de telefoon is. Worden in dank daarvoor dagelijks uitgescholden. En nu ook nog bij omroep max zwart gemaakt.
En juist zij zorgen er voor dat de mensen die het echt nodig hebben, die spoedeisende zorg nodig hebben, die verlichting van hun klachten nodig hebben, dit ook echt krijgen.
En ja, daar zijn veel vragen voor nodig om een duidelijk beeld te keer krijgen. En ja, dan is het antwoord soms: neem een paracetamol. En zelfs dan, is mijn stellige overtuiging, dat er nog veel te veel mensen onnodig gezien worden in de avond nacht en weekend uren. Mensen die prima de volgende dag terecht hadden gekund bij hun eigen huisarts.
De oproep die je doet is erg gemakkelijk, het zal goed scoren op tv. Maar wat is het slechte journalistiek. Als je het probleem echt wil belichten nodig ik je van harte uit om een aantal avonden, nachten, weekenden mee te lopen met de assistenten die je hier op een negatieve manier probeert weg te zetten. Toon wat er werkelijk speelt. Belicht dat de spoedpost er is voor spoedeisende zaken. Zaken die niet tot de volgende dag kunnen wachten. Dat de assistenten gigantisch hard werken. Waarom ze al die vragen stellen. Hoe hoog de werkdruk is. En hoe goed werk ze doen om die mensen er uit te pikken die wel echt acute zorg nodig hebben en niet kunnen wachten tot hun eigen huisarts er de volgende dag is.
En als je het daar niet mee eens bent kan ik me dat ook nog voorstellen. Maar richt je dan niet op de assistenten. Maar richt je op de manier waarop de zorg is ingericht. Hoe de zorgverzekeraar, de politiek en de maatschappij die zorg regelt.
Ik zou het zeer waarderen wanneer je telefonisch contact met met opneemt en ik mij frustraties over je column en oproep tot klagen verder toe kan lichten.
Mijn inziens is de kracht van journalistiek en het uitdiepen van een onderwerp, het hoor en wederhoor.
Uw meldpunt is een afvalbak waar mensen hun gal kunnen spuwen waar u daarna sensatie belust mee kan gooien.
Als teammanager van 60 triagisten is het lezen van dit soort flut artikeltjes gebaseerd op onkunde, onwetendheid en het kwetsen van deskundige, empatische en knoert hard werkende triagisten.
“Ik heb in het verleden de klachten van mijn kinderen weleens ‘aangedikt’ om toch langs de barrière van deze assistent te komen en dat lukte meestal.” Mevrouw de Bruin……dit is precies een van de problemen waarom mensen die echt spoedzorg nodig hebben zo lang aan de telefoon moeten wachten voor zij aan de beurt zijn. Mensen die onnodig bellen en in uw geval zelfs dit zelf eigenlijk ook wel weten en dus maar liegen over de klachten zodat zij ook nog eens onnodig gezien kunnen worden door een dokter. U lijkt hier bijna trots op, maar u zou zich hiervoor eigenlijk wel een beetje mogen schamen. Uw gedrag en dat van vele andere Nederlanders die onvoldoende begrijpen waar de huisartsenpost voor bedoeld is, namelijk voor klachten die NIET kunnen wachten tot de volgende dag, zorgt ervoor dat de zorg onnodig overbelast raakt, onnodig duur wordt en er onnodig slechte afloop is voor mensen die daadwerkelijk de spoedzorg nodig hebben.
Beste Omroep Max en mw. de Bruin ,
Vervelend om te horen dat Meldpunt in het verleden klachten heeft gekregen en u het gevoel heeft gehad uw klachten te moeten aandikken. Helaas maakt dit artikel echter nogal wat los bij mij maar ook bij mijn collega’s.
Ik scroll even verder naar beneden en lees het volgende artikel ‘uitgeputte zorg houdt adem in’ en merk het schrille contrast op met dit artikel waar diezelfde zorg mensen zou proberen af te houden door maar een paracetamolletje te nemen. De huisartsenpost wordt bemand door gediplomeerd en medisch onderlegd personeel die weten wat ze doen. We werken onder enorme druk met enerzijds een groot personeelstekort en anderzijds een gigantisch grote en complexe zorgvraag.
Ik had graag gezien dat u de situatie had omgedraaid, mijn inziens is de maatschappelijke tendens meer dat mensen niet meer ziek durven zijn, koorts eng is en al helemaal niet weten hoe om te gaan met een ziek kind. Uiteraard mogen mensen die twijfelen bellen met de huisartsenpost en krijgen daar zo nodig een goed afgewogen advies. Immers, de triagist die ze spreken is een ervaren doktersassistente, verpleegkundige of student geneeskunde die zo nodig met de huisarts overlegt, die maandelijks bijscholing volgt en waarvan opgenomen gesprekken periodiek worden teruggeluisterd en worden getoetst.
Het is wellicht goed om eens een goed kijkje achter de schermen te nemen bij de Huisartsenpost, van een journalist mag immers verwacht worden dat deze weet waar hij of zij het over heeft.
De triagisten van de Huisartsenposten houden ook hun adem in, zijn uitgeput en verdienen beter journalistiek werk dan een meldpunt waar men kan klagen.
Vriendelijke groet,
Valentijn
Senior-Triagist, verpleegkundige en geneeskundestudent
Beste mevr de bruin,
Wat makkelijk om zoiets te schrijven, en een meldpunt te maken voor klachten. Beter kijkt u wat er precies aan de hand is, waar oorzaken voor de lange wachttijden liggen. Dan heeft u een goed artikel waar men ook echt in geïnteresseerd is, en waarvan men verbaasd zal zijn over de enorme werkdruk op de hap. Jaren geleden heb ik op de hap gewerkt, helemaal gesloopt kwam ik thuis (8 uur lang aan de telefoon zitten is niet niks, en zeker niet als je ook nog telefoontjes krijgt van mensen die echt in nood zijn, waarbij je scherp moet blijven terwijl je eigenlijk al uitgeblust bent). Momenteel werk ik in de acute zorg in het ziekenhuis, waar wij het ontzettend zwaar hebben met de covid, wat niet onopgemerkt is gebleven in de media. En toch, ben ik blij dat ik momenteel niet op de hap werk, wat heb ik vaak aan mijn toenmalige collega’s gedacht, waarbij de werkdruk al zo enorm was en nu nog veel hoger door de crisis! Dan heb ik het niet alleen over covid, maar ook over mensen die er psychisch heel hard doorheen zitten, en als triagist kan je niet zomaar ophangen met deze mensen. En ja, dat veroorzaakt ook lange wachttijden.
Alstublieft, weet wat u onderzoekt, en ga wat dieper dan alleen een meldpunt creëren.
Gr Lotte
Momenteel ben ik werkzaam als arts, maar ik heb vele jaren als triagist gewerkt op huisartsenpost en ik vind toch dat ik hierop moet reageren.
Ten eerste betreft het hier triagisten, geen assistenten. Dat is een veel gemaakte denkfout.
Deze triagisten hebben een opleiding gedaan in het ’trieren’ van de patiënten aan de hand van de klachten. Dit gaat volgens een zeer strikt protocol. Dit wordt gedaan om de drukte op de post behapbaar te maken.
Veel Nederlanders zijn namelijk gewend aan de 24/7 cultuur en bellen gerust in het weekend naar de spoedpost met vragen of klachten die prima kunnen wachten tot na het weekend.
Mensen met daadwerkelijk klachten die niet kunnen wachten zijn binnen afzienbare tijd aan de beurt op de huisartsenpost, ook daar zijn hele strikte afspraken voor!
Misschien eens een kijkje nemen op een post om te zien hoe het er echt aan toegaat voordat je een beerput opentrekt met deze riooljournalistiek.
Misschien ook in je achterhoofd houden dat het juist de Nederlanders zijn die veeleisend zijn en verwachten dat er midden in de nacht wordt gekeken naar een gestoten teen van 2 weken terug omdat ze het doordeweeks te druk hadden?
Beste mevrouw de Bruin en omroep Max,
Het moge – ook kijkend naar de overige reacties – duidelijk zijn dat u de plank volledig mis slaat met (de toon van) deze oproep. Graag wil ik u wijzen op dit goede gesprek bij Spraakmakers op radio 1:
https://www.nporadio1.nl/nieuws/achtergrond/b8426448-61b1-4a22-b33e-8d048ec92998/de-huisartsenpost-staat-onder-druk-de-patient-is-een-beetje-verwend
Als teammanager op een huisartsenpost hoor én zie ik de werkdruk die voor mijn collega’s een kwestie van alledag is. Met enerzijds een (permanente, maar met COVID nog sterkere) onderbezetting en anderzijds een groeiend aantal telefoontjes, is het simpelweg niet bij te benen. Dat resulteert dus onvermijdelijk in wachtrijen. Wij zetten alles op alles om dat te beperken. Ik ben ervan overtuigd dat als u ook maar één dagdeel zou komen kijken, dat u inziet dat uw oproep eerder zou mogen zijn: Wat kunnen we eraan doen om de zorgconsument weer wat meer zelfredzaam te maken?
Als we dat alles met z’n allen niet willen, zullen we moeten accepteren dat die keuze consequenties heeft. Zorggebruik kost nu eenmaal geld. En zorggebruik buiten kantooruren, kost (veel) méér geld. Dat betalen we uiteindelijk met z’n allen via de premie en belastingen. Als we dus tijdens avond, nacht en weekenduren dezelfde zorg willen als overdag, zullen we als land bereid moeten zijn daarvoor de portemonnee flink te trekken. Dat is naar mijn mening geen wenselijk en realistisch alternatief.
Dat alles neemt natuurlijk niet weg: Bij spoed zijn wij er direct. Dat doen onze collega’s – door u barrières genoemd – met veel betrokkenheid en aandacht voor de (klacht van de) patiënt, zodat uiteindelijk de patiënt met de meest urgente klacht het eerst door een arts kan worden gezien.
Hartelijke groet, Remco
Ik ben net thuisgekomen na een drukke dienst op een Spoedeisende Hulp waarin ik onder andere een gebroken schouder, benauwde kinderen met koorts, hechtwonden, ernstige psychiatrische problematiek en natuurlijk enkele covidpatiënten heb moeten behandelen.
Mijn werk kan alleen veilig en goed worden verricht als ik kan vertrouwen op een team van ervaren en goed opgeleide triagisten. Maar dat team heb ik gelukkig.
De mensen die dit werk doen worden in het weekend geregeld op een buitengewoon vervelende manier benaderd en staan onder zeer hoge drukte gezien het aantal hulpvragen. Ze hebben belangrijk werk en dragen grote verantwoordelijkheid.
Helaas is het voor veel ziekenhuizen steeds moeilijker om triagisten te vinden. Ik zie niet hoe uw oproep bijdraagt aan een oplossing voor dit probleem. Ik zie vooral stemmingmakerij ten opzichte van mensen die letterlijk 24 uur per dag klaar staan voor anderen en elke dag vervelende reacties over zich heen krijgen.
Ik wens u het allerbeste met uw uitzending, maar ik breek graag een lans voor de triagisten op ‘mijn’ huisartsenpost.
Het zinnetje ‘ ik heb de klachten van mijn kinderen wat aangedikt’ stuit me enorm tegen de borst. Als je het moet aandikken, is het geen spoed. Ik werk zelf als verpleegkundige op een SEH, de HAP zit naast ons. We hebben een fijne samenwerking en overleggen regelmatig over patiënten. We proberen alles laagdrempelig te houden. Ook wij krijgen regelmatig telefoontjes die voor de HAP bedoeld zijn en het verbaast ons met grote regelmaat waar mensen voor bellen. Voor een pijnlijke puist, voor herhaalrecepten, voor een kind wat net een uur snotterig is en 38 graden koorts heeft. De meest bizarre dingen komen voorbij. Het lijkt alsof er een groot gedeelte van onze samenleving geen enkele vorm van zelfredzaamheid meer heeft. Ook op de SEH zien we soms mensen, die pijn hebben door een lichte verwonding of iets dergelijks, maar dan geen pijnstilling innemen, want daar houden ze niet van. Of hun kind dagenlang ziek hebben met koorts en dan inderdaad geen paracetamol geven. Dat kind heeft dan geen zin meer om te eten en dan breekt de paniek uit. Wat prima voorkomen had kunnen worden met een paracetamolletje. En ja, als dit soort mensen de al overbezette telefoonlijn van de HAP bijna platleggen, wordt het voor echte spoed moeilijk om er tussen te komen. Het is goed dat een triagist je kritisch laat nadenken of de klachten daadwerkelijk niet kunnen wachten tot maandag. Het komt mij ook gewoon soms over alsof alles gelijk nu opgelost moet worden. Ik heb pijn en ik wil dat de dokter het nú voor me oplost. Lang leve paracetamol!! Ga liever eens een goed gedocumenteerd stuk maken over uitgeholde zorg, dan zijn de HAP’s, de huisartsenpraktijken en de SEH’s misschien eens een keer geholpen ipv dat ze er negatieve stempel op krijgen. Alsof we daar op ons werk uit onze neuzen zitten te vreten!
“Wat zijn uw ervaringen met de huisartsenpost bij u in de buurt?”
Zo nu en dan werkend op een huisartsenpost is mijn ervaring dat daar zeer hard gewerkt wordt door iedereen maar in het bijzonder door de triagisten om iedereen zo goed mogelijk te helpen. Dat betekent in de avond-nacht-weekend uren dat de mensen die het meest ziek zijn als eerste moeten worden gezien en de mensen die kunnen wachten tot hun eigen huisarts er weer is van adviezen worden voorzien.
Wat betreft dat advies paracetamol te nemen: is het in vele gevallen niet juist verbazingwekkend dat mensen eisen door een dokter gezien te worden zonder zelf eerst enige vorm van pijnstilling genomen te hebben? Zou u, terugdenkend aan vroeger, echt uw eigen huisarts ’s nachts wakker bellen zonder zelf eerst iets geprobeerd te hebben?
Zorg is niet een product dat we als consument uit de schrappen kunnen pakken als we dat wensen, daar hoort altijd een afweging bij wat betreft de noodzaak. Als die afweging niet aan de kant van de zorgvrager gemaakt wordt dan moet die aan de kant van de zorgverlener gemaakt worden. De ambulance rijdt toch ook niet naar iemand die z’n teen gestoten heeft? Klachten aandikken om toch gezien te worden is niet alleen onnodig voor degene die de klachten aandikt (na lang wachten van de huisarts alsnog het advies krijgen om paracetamol te nemen). Maar als iedereen dat doet levert het door de toenemende druk ook nog eens gevaar op voor de patiënten die wel direct gezien moeten worden.
De triagisten hebben een ongelofelijk moeilijke taak en krijgen ook nog eens de meeste scheldpartijen over zich heen. En met dit artikel schildert u hen ten onrechte af als een barrière waardoor de huisartsenpost een onneembare vesting is. Dit zal vrees ik alleen maar bijdragen aan de agressie waarmee zij al in toenemende mate te maken krijgen.
Ik zou u van harte aanraden om eens mee te kijken op een huisartsenpost en indien mogelijk mee te luisteren met een triagist, ik verwacht niet anders dan dat u dan heel anders tegen het ongelofelijk moeilijke vak van triagist aankijkt.
Geachte Omroep Max en mw de Bruin,
Ik ben zo’n medewerker (triagist)van de onneembare vesting.
Inderdaad, vroeger verzorgde de eigen huisarts de spoedzorg. Je haalde dan in geval van SPOED je dokter uit z’n bed, vanachter zijn eettafel oid. Dat woordje spoed dáár draait het om. Dát wordt er namelijk ook op dat antwoordapparaat van de eigen huisarts gezegd. Veel mensen zouden zich de vraag moeten stellen: zou ik m’n dokter hiervoor uit bed halen?
U beschrijft een van de problemen waar wij tegenaan lopen al heel aardig: klachten aandikken om er maar door te komen en u lijkt er nog trots op ook! Eigenlijk zou u zich moeten schamen voor dit gedrag. U denkt daarmee meer recht op een plek te hebben dan een ander?
Waarom heeft u uw problemen aangedikt? Paste het nietig overdag naar uw eigen huisarts te gaan? Die mensen treffen wij ook vaak!
Neem maar een paracetamol wordt inderdaad vaak als advies gegeven. En waarom ook niet als er pijnklachten zijn en het is nog niet ingenomen? Wat is daar mis mee?
Weet u hoeveel werkelijke spoed er is? Voor u een dergelijke oproep doet zou het u en de omroep sieren zich eens goed in de materie te verdiepen. Dat zou fatsoenlijke journalistiek zijn.
Wat u nu doet is goedkoop scoren. U krijgt vast voldoende meldingen om er een prachtig eenzijdig belicht programma over te maken. Succes verzekerd!
Een triagist.
De huisartsenpost is georganiseerd door uw eigen huisarts. Deze werkt daar, na de hele dag in de eigen praktijk, ook savonds snachts en in het weekend extra, om 24/7 huisartsenzorg te garanderen, om de beurt met de collega’s.
Dat moet wel samen, want vroeger belde er nauwelijks iemand snachts de eigen huisarts die altijd dienst had. Nu zijn de meest voorkomende soort vragen: ik heb 1 dag keelpijn en ik moet morgen werken, ik ben mijn recept vergeten te vragen, mijn kind hoest een week (maar is verder prima), ik heb rugpijn (maar heb nog niet eens zelf wat geprobeerd. Simpele klachten die echt gewoon kunnen wachten tot de volgende werkdag. Heel veel en steeds meer mensen zijn daarbij ook eisend en agressief. Tussen deze megahoop aan simpele klachten die kunnen wachten, zitten enkele hele serieuze klachten, sommige levensbedreigend. Daarvoor hebben triagisten een uitgebreide opleiding na de opleiding voor doktersassitente. Hun vak is erg moeilijk, samen met de huisarts van dienst maken ze er het beste van en dat lukt bijna altijd, als de patiënt of diens naaste meewerkt (en niet aandikt of onderschat) de professional serieus neemt en samen tot een conclusie mbt noodzaak en oplossing wil komen.
Ik hoop dat u deze kant ook belicht, en dat uw uitzending niet nog meer polarisatie in de hand werkt. Ik heb al eens meegemaakt dat tijdens een huisbezoek met de postauto hooligans van 16-18 jaar onze banden lek hebben gestoken terwijl we nog in de auto zaten, zomaar. Om van dagelijkse scheldkanonnades aan te telefoon nog maar te zwijgen.
Het is nu een paar dagen en we zijn heel veel tegengeluiden verder… wat wordt de volgende stap van Max? De bal ligt bij jullie! Dit onderwerp ongeroerd te laten is een teken van zwakkte, dus we wachten af met elkaar, maar niet te lang!
MAX Meldpunt doet onderzoek naar aanleiding van meldingen die binnen komen van kijkers. Daarbij worden enquêtes, oproepen, maar ook columns ingezet om zo tot meer informatie te komen. Indien daar voldoende aanleiding toe is, wordt het onderwerp in MAX Meldpunt besproken, vanuit alle kanten.
Uw reacties op MAX Vandaag zijn in dit geval ook doorgegeven.
Geachte mevrouw de Bruin,
Ik heb als huisarts die veel werkt op de huisartsenpost met verbazing en toch zeker ook stijgende woede je “column” gelezen over de huisartsenpost als onneembare vesting. Ook heb ik de vele terecht zeer verontwaardigde reacties van mijn vele betrokken collega’s hierop gelezen, waar ik het stuk voor stuk roerend mee eens ben. Waar is journalistieke integriteit als wederhoor al niet meer wordt toegepast maar enkel gehakt ergens van gemaakt wordt vanuit een eigen slechtere ervaring? Waarom stel je geen vragen? Het is een bedroevend en ronduit stuitend stukje.
Toch is het probleem wat je aankaart een probleem waar we dagelijks tegenaan lopen. Er ligt druk op de huisartsenpost, heel veel druk. Door de afgelopen decennia heen is de zorg complexer geworden, zijn huisartsen verantwoordelijk geworden voor veel voormalige ziekenhuiszorg, moeten we overdag het zien te redden met patiënten die alsmaar niet terechtkunnen verderop in de overbelaste zorgketen, bij ziekenhuizen of de GGZ. Hierdoor was het al lang geleden niet haalbaar om de avond, nacht en weekendzorg zelf te blijven bieden als huisarts. Eerst verenigde dat huisartsen op kleine schaal en dat is onder de eeuwige druk te professionaliseren uitgegroeid tot de huisartsenposten, om klachten die spoed hebben ook dan de passende zorg te bieden.
Maar zoals je in vele reacties hebt kunnen lezen is er daarbij ook aan ons als mensen iets veranderd. Waar je je vroeger wel even achter de oren krabte voor je de altijd drukke huisarts van zijn tafel of uit zijn bed belde, is de drempel laag geworden voor velen. Mensen halen haast en spoed door elkaar. Maar aan haast kan ik als huisarts geen boodschap hebben, de capaciteit is al te laag sinds jaren en we hebben de capaciteit niet om iedereen die overdag zijn werk belangrijker vindt, ’s avonds dan maar van laagcomplex zorg te voorzien. Diensten blijven nu al oningevuld door capaciteitsgebrek, hoe zou u in godshemelsnaam willen dat ik dan ook nog mensen ga beoordelen die een week verkouden zijn en het ’s nachts wel eens mooi geweest vinden?
Er is veel gekeken naar hoe huisartsenzorg beter kan, het is eindeloos geoptimaliseerd, geperfectioneerd en bijgeschaafd. En met elke stap ervaren mensen minder drempel. Het is een systeem dat zichzelf in de staart blijkt te bijten. Verdere oplossing van dit probleem moet misschien ook eens gezocht worden aan de andere kant van de dokterstafel, bij hoe mensen zorg zien en wat je nou helemaal kan verwachten van een huisartsenpost.
Ik hoop dat je hier genuanceerder op terug wil komen, het zou je sieren en een hoop goed maken nadat je vrijwel de hele Nederlandse huisartsengemeenschap gekwetst hebt met dit ondoordachte epistel. Als je wil ben ik bereid er over met je in gesprek te gaan. Maar laten we vooral alle kanten blijven bekijken, dat is toch ook jouw vak?
Vriendelijke groet,
Een bezorgde huisarts