Een waar vogeleldorado
Publicatiedatum: 22 mei 2017
Een mooie stille voorjaarsavond en op fietsafstand in de Gelderse Vallei weet ik een stille plek aan de rand van een bosje waar je, verstopt in het struikgewas, uitkijkt over een gegraven plas. Het is zogenaamde compensatienatuur en daar is niets mis mee! Een boerderij is verdwenen, er zijn een paar landhuizen gebouwd en een saaie mais-akker in de buurt is veranderd in een ondiepe waterplas, een waar vogeleldorado.
Zeldzame soorten
Na een kwartiertje fietsen instaleer ik mij tussen 2 eiken en verscholen achter een braambos. In het ondiepe water zie ik allerlei vogels rondstappen die nieuw zijn voor deze streek. De ondiepe plas heeft een groenpootruiter naar beneden gelokt en met veel vaart en scherpe wendingen rent hij door het water, op zoek naar stekelbaarsjes en andere kleine waterdiertjes. Bergeenden schuifelen al slobberend voorwaarts en met de iets omhoog gebogen snavel kunnen ze uitstekend uit de voeten in dit ondiepe slik. Een krakeend met jongen kijkt voortdurend onrustig om zich heen en als haar kinderen wat verder weg zwerven, roept ze ze snel tot de orde. Witgatjes, witte kwikstaarten, allemaal lopen ze langs de oever op zoek naar insecten en ander klein grut. Een kleine plevier, ook al zo’n zeldzame soort hier in de Vallei, vliegt zomaar baltsrondjes voor zijn vrouw, alsof hij zeker weet dat hij hier een nest gaat maken!
Oog in oog met een ree
Achter me hoor ik zacht geritsel. Ik kijk heel voorzichtig om. In mijn groene schutkleuren, met ook nog een capuchon over mijn hoofd, val ik helemaal weg in het landschap en wel zo goed dat de reebok, die recht op me af komt wandelen niets in de gaten heeft. De wind is zijn kant op, dus hij ruikt niets en komt al grazend en snuffelend steeds dichterbij. Ik krijg kramp in mijn nek, maar blijf roerloos zitten en dan, op nog maar een paar meter afstand ruikt de bok me wel, maar ziet me nog niet. Een kort moment kijken we elkaar aan, een fractie van een seconde staat de reebok heel even stijf van de stress, alsof hij zijn ogen niet kan geloven, maar dan wordt de magie doorbroken en springt hij met een grote sprong het bos weer in. Wat een ontmoeting, ik blijf nog minstens een kwartier heel stil zitten om dit bijzondere moment zo lang mogelijk vast te houden. Dan vliegt er een koekoek voorbij, de vogels eisen mijn aandacht weer op!
