Een tweede huis
Publicatiedatum: 25 november 2017
Eén van mijn favoriete programma’s is toch wel het programma waarin Sybrand Niessen met mensen op pad gaat om in hun lievelingsland op een mooie plek het vakantiehuis van hun dromen te vinden. Ik heb een tik van de molen. Overal op de wereld waar ik ben geweest is er altijd wel een plek geweest waarvan ik hebt gedacht: zou ik hier willen wonen?
Zuid-Afrika
Oh er zijn zeker plekken op de aarde waar je me op z’n minst 14 dagen kunt neerzetten. Ik zie me al zitten op zo’n veranda over een turquoise zee, uitstarend over dat water, beeldschoon houten huisje en in de verte een wit strand met wuivende palmen. Of Lake Pokara in Nepal, de himalaja weerspiegelt in het water, of een beeldschone loft in New York, oh ja ik weet het wel, maar zou ik daar een huis willen hebben? Ja bedacht ik toen ik in Zuid-Afrika kwam, hier kan ik wel wonen. Zo gezegd zo gedaan, de prijzen waren 20 jaar geleden heel erg redelijk, dus kochten wij een stukje grond aan de Berg rivier en bouwden het houten huis van onze dromen. Peet en ik zaten daar 2 x 3 maanden per jaar en we bouwden ook een leuk simpel vakantiehuis op de Liefde, een berg in het midden van wijnvelden. Als voorbeeld voor andere mensen die van mij een stukje grond konden kopen, omdat ik wat te doen wilde hebben in die maanden dat ik daar was en me dus in de makelaardij had gestort.
Genieten geblazen
Ach in 20 jaar kan er veel veranderen. Mijn man zit al 8 jaar in een tehuis, ik werk weer, de mooie plek aan de rivier is verkocht (want dat was het meeste onderhoud) en het leuke vakantiehuis op de Liefde hield ik aan, want het is een prachtige plek en omringd door mijn eigen spullen kan ik zielsgelukkig op een stoel zitten en in de rondte kijken. Maar dan: Dan ben je er alleen maar een maand. Je komt aan en ontdekt dat het zwembad groen is. De aannemer die het dak heeft gerepareerd dat er door een zware storm afgelopen zomer is afgewaaid heeft het zwembad gebruikt als vuilcontainer. Glas ligt er in, spijkers, kortom ik zal u de ellende besparen, maar het is nu opgelost (na 2 weken). Dan doet de geiser het niet meer in mijn slaapkamer, okay hij is ook al 18 jaar oud, dus nu maar overstappen op een boiler. Lampen doen het ineens niet meer, een hor is gescheurd, de buitenstoelen hebben hun beste tijd gehad, ach en die kast in de kamer kan beter ergens anders staan… Inmiddels zit ik al ruim 2 weken boven op mijn berg. Kan eindelijk van mijn huis genieten en nu regent het en is het koud. Het leuke van een 2e huis is wel dat als die zon schijnt en je kunt zwemmen en je kijkt vol trots naar je eigen bezit… dan is het genieten geblazen zo’n 2e huis.
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Hoe meer je bezit, hoe meer je moet beschermen en moet onderhouden. … Meestal is de drang naar bezit, gebaseerd op hebzucht (het is waardevast en wordt meer waard). Maar word je gelukkiger van al dat bezit? Buiten de ongemakken van onderhoudt, beschermen tegen diefstal, en belastingaanslagen, is bezit ook een last. Leer jezelf, te genieten van kleine dingen, leer jezelf te genieten van, delen met anderen. Leer jezelf genieten, door een wandeling in het bos of park. Zonder dat je dat bos of park wil kopen en groter wil maken of veranderen, zelfs wilt afsluiten d.m.v. een hek, zodat jij er alleen van kan genieten en niet alle andere mensen. besef dat je een mensenleven tijdelijk is en dat je niets materialistisch kunt meenemen of achterlaten. Het veranderd alleen maar van “eigenaar”. Eigenaar tussen haakjes, want wat is eigenlijk een eigenaar? Achterlaten is alleen van belang, als het gaat om: herinneringen, gevoelens en geestelijke groei, waarmee een volgende generatie een beter mens wordt.
Leuk en waar verhaal. Wij hebben 15 jaar een zomerhuis gehad in Hongarije. Rechtstreeks aan een middelgroot meer met botensteiger. Er waren enkele overwegingen om het te kopen. Zoals veel zon, mooie natuur, niet duur in aankoop , een goede inruilprijs, goedkope mankracht voor onderhoud. Interessante taal om te leren, behulpzame en vriendlijke mensen.
Om te beginnen wat is er van uitgekomen. Zon volop en uitbundig, zomers vaak te heet. Mooie natuur, als natuurliefhebber geheel naar verwachting en zelfs beter met alle bossen bergen en heuvellandscahappen in een heel gezond milieu. Niet duur in aanschaf, maar naar later bleek veel onderhoud om het op peil te houden en tegelijk te verbeteren. Desondanks was de inruilprijs een afgang mede door de bankencrisis. Alle investereringen zijn er niet uitgekomen. De grootste afknapper zijn de goedkope mankrachten. Er zijn daar veel aannemers en bedijfvoeringen die geen berdijf blijken te zijn. Daarom kunnen ze aan de slag blijven omdat ze geen 27% BTW betalen, met als gevolg geen enkele garantie op een goede oplevering van het werk. Dat is dan ook erg nodig want alle vaklieden zijn vertrokken naar Duitsland, Engeland en Zwitserland. De achterblijvers zij vaak roma’s, arbeids ongesckikten, oudere mannen, werklozen zonder technische kennis. Daar komt bij dat niemand zich houdt aan gemaakte afspraken en geen enkele verantwoording nemen voor door hen veroorzaakte schade. Deze panacé van omstandigheden maakt alles daar moeilijk en kostenverhogend. Tevens als nadeel dat de taal als toerist niet is te leren. Alleen langdurig tussen het gewone volk wat geen Engels of Duits spreekt kan men het leren.
Het bijzondere is dat ik gelukkig zelf techische vaardigheden bezit en veel zelf moest opknappen maar geen spijt heb van deze ervaring. Alles bij elkaar was het goed voor mijn geest en body op oudere leeftijd , problemen zij er om opgelost te worden en dat is me steeds gelukt. Wij hebben het nu net verkocht. Ik zal het gaan missen.