Cisca Dresselhuys: ‘Ongewenst advies’

Onlangs kreeg ik een dringende mail van mijn bank, ze hadden een nieuw aanbod voor me, waar ik veel plezier aan ging beleven. Meestal gooi ik dat soort mails ongelezen weg, want het gaat altijd over iets, waaraan ik totaal geen behoefte heb. M’n puntentotaal blijkt bijvoorbeeld recht te geven op een skihelm met korting, of een privé rondvaart door de Amsterdamse grachten, eveneens met korting of een goedkoop ticket voor Holiday on Ice, allemaal dingen, die ik volstrekt niet begeer. Ditmaal keek ik toch maar eens, want de mail bleef terugkomen, zelfs met een rood sterretje ernaast.

Inzicht waarin?

Mij werd de nieuwe dienst ‘Inzicht’ aangeboden. Inzicht waarin? In zaken als oorlog en vrede, het reilen en zeilen van de mensheid, leven en dood? Nee, gewoon in mijn maandelijkse uitgaven.

Mij zou worden verteld hoeveel ik elke maand spendeer bij de supermarkt, de bakker, de boekhandel en de bloemist. Wat ik de kapper en de pedicure betaal en hoeveel euro’s er naar de hypotheek, de ziektekostenverzekering en de energie gaan.  Althans, ik neem aan dat het om dit soort zaken gaat.

De spaardoos van Brabantia

Opeens herinnerde ik me de spaardoos van wijlen mijn moeder. Die was in de jaren 50 een van de 3 top-artikelen van de firma Brabantia. Per jaar gingen er zo’n 70.000 van die dingen over de toonbank bij Blokker en de V&D. Ik heb die doos geërfd van mijn moeder. Het is een botergeel geval, met 7 vakjes, waarin je geld kon reserveren voor de noodzakelijke maandelijkse uitgaven. Ik zie m’n moeder nog zitten met het loonzakje van mijn vader, die alle officiële financiële zaken aan haar overliet. Zij verdeelde het -karige- inkomen over de posten ‘gas en licht’, ‘brandstof’, ‘verzekering’, ‘kleding’, ‘huishoudelijke artikelen’, ‘vakantie’ en ‘diversen’. Het valt me nu pas op, dat er geen vakje voor ‘huur of wonen’ was. Vreemd.

In het vakje ‘Diversen’ zaten meestal losse spaarzegels en Douwe Egberts koffiepunten, hoorde ik later van iemand van Brabantia. In 1981 werd de doos definitief uit de handel genomen, nadat men nog even geprobeerd had hem te moderniseren door hem een oranje of paars kleurtje te geven. Vergeefse moeite. De salarissen waren inmiddels sterk verbeterd, waardoor de zuinige spaardoos overbodig werd.

Goede kijk op uitgaven

Mijn moeder, een pittige ex-onderwijzeres, had van zichzelf een goede kijk op de uitgaven, die we ons konden permitteren, daar had ze geen ‘Inzicht’ van de bank voor nodig.

Tot nu toe heb ik de nieuwe dienst van de bank niet geactiveerd. Als een ware dochter van mijn moeder, weet ik prima wat er maandelijks ‘in’ en ‘uit’ gaat en wat ik me wel of niet kan permitteren. Ook weet ik heus wel dat er erg veel (te veel?) naar de post ‘bloemen en planten’ gaat. En ook dat de plaatselijke boekhandel wel erg veel verdient aan mij.

Het geeft juist zo’n fijn gevoel, dat ik me dat inmiddels kan permitteren en niet, zoals m’n moeder, zorgelijk over een eigentijdse gelddoos gebogen hoef te zitten. Dus, geachte bankmanagers, bespaar me uw ongewenste inzicht in mijn uitgaven. Ik red mezelf.

Cisca Dresselhuys begint haar journalistieke carrière bij het dagblad Trouw. Van 1981 tot 2008, als zij met pensioen gaat, is Cisca hoofdredacteur van het maandblad Opzij. Ze ontvangt diverse onderscheidingen waaronder de Mercur d’Or/LOF Prijs voor haar verdienste voor het tijdschriftenvak. Ook schrijft Cisca verschillende boeken waaronder Drukker dan ooit Werken na je 65ste. Want van stilzitten na haar pensioen is geen spraken. Samen met Jan Slagter is zij te horen in de podcast De Geboden van Slagter en Dresselhuys en ze schrijft columns hier op MAX Vandaag. 

(Foto: Shutterstock)