Cisca Dresselhuys: ‘Jorik uit Winter Vol Liefde is een hork die de was vouwt’

In de serie Winter Vol Liefde, die dezer dagen afloopt, hebben we ditmaal kunnen genieten van een aantal mannen, dat in besneeuwde buitenlanden wachtte op een nieuwe liefde uit thuisland Nederland.

Jorik uit Winter Vol Liefde

Een van hen was Jorik, een 28-jarige skileraar uit Oostenrijk. Niet bepaald een empathisch type, een beetje een hork eigenlijk. Gesprekken gingen hem al snel te diep en hij genoot pas echt als z’n mogelijke nieuwe liefde goed kon skiën en vrolijk meedeed met het après-skigebeuren. Maar één ding nam mij heel erg voor hem in, regelmatig zag je hem z’n schone was opvouwen. Niet alleen die van hem, maar ook die van zijn gastenverblijf. Z’n vrouwelijke bezoeksters heb ik daar nooit een aardige opmerking over horen maken.

Emancipatiemonitor

Al jarenlang volg ik de emancipatoire ontwikkeling van mannen. Dat is niet zo moeilijk, want het Cultuur en Sociaal Planbureau(CPB) en het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) publiceren vanaf 2000 jaarlijks een zogeheten Emancipatiemonitor. Daarin wordt o.a. ook melding gemaakt van de vorderingen, die mannen maken op huishoudelijk en opvoedkundig vlak.

Zo was in de loop der jaren goed te zien waar mannen van oudsher vrouwelijke taken overnamen. Als eerste was dat op het terrein van de opvoeding van en zorg voor kinderen. Achter de kinderwagen lopen was iets wat mannen gingen doen. Als goede tweede volgde daarop het doen van boodschappen (meestal met een boodschappenlijstje door hun vrouw opgesteld). Dat daarbij vaak telefoontjes met het thuisfront gepleegd moesten worden als een bepaald product niet aanwezig was, namen we voor lief. Keulen en Aken zijn tenslotte ook niet op één dag gebouwd. Hekkensluiter was – en ik denk nog steeds – het schoonmaken van het doucheputje. Daar maken mannen nog steeds hun handen niet aan vuil.

Roldoorbrekend

Helaas zag ik in de Emancipatiemonitor van 2024 geen gegevens meer over dit soort onderwerpen, maar wél dat 17% van de volwassen vrouwen niet naar betaald werk zoekt, omdat ze zeggen dat niet te kunnen combineren met de zorg voor gezin en huishouden. Bij de mannen hoor je dit geluid nooit.

Achterdochtig als ik ben op het gebied van mannen & emancipatie, heb ik de vaste overtuiging, dat mannen het liefst vrouwentaken overnemen als ze er publieke belangstelling mee kunnen trekken. Zowel achter de kinderwagen, als bij Albert Heijn is er immers publiek, dat kan zien hoe roldoorbrekend zij bezig zijn. Bij het doucheputje staat niemand waarderend toe te kijken.

Applaus?

Met m’n eigen man heb ik het op dit punt nogal goed getroffen. Zonder te klagen kookt hij, doet de was (op de juiste temperatuur, wit en bont gescheiden) en maakt de poezenbakken schoon. Maar de was opvouwen heb ik hem nog nooit zien doen. Misschien als ik erbij ga applaudisseren? Of nog beter: een foto op Instagram zetten?

Cisca Dresselhuys begint haar journalistieke carrière bij het dagblad Trouw. Van 1981 tot 2008, als zij met pensioen gaat, is Cisca hoofdredacteur van het maandblad Opzij. Ze ontvangt diverse onderscheidingen waaronder de Mercur d’Or/LOF Prijs voor haar verdienste voor het tijdschriftenvak. Ook schrijft Cisca verschillende boeken, waaronder Drukker dan ooit Werken na je 65ste. Want van stilzitten na haar pensioen is geen sprake. Samen met Jan Slagter is zij te horen in de podcast De Geboden van Slagter en Dresselhuys en ze schrijft columns hier op MAX Vandaag.