Afscheid van mijn praktijk en patiënten
Publicatiedatum: 17 december 2015
Eind 2015 stop ik mijn huisartspraktijk. Bijna 40 jaar heb ik daar lief en vooral leed gedeeld. In die tijd had ik 175.000 contacten met patiënten; thuis, op het spreekuur of op de huisartsenpost. Of in het ziekenhuis waar ik bijna wekelijks bij de opgenomen patiënten op bezoek ging.
Van alle patiënten in onze praktijk ken ik bijna 600 mensen al die 40 jaar al. Nu ik hen voor het laatst als dokter tegenkom, komen die herinneringen boven. Geboortes van de kinderen, sterfgevallen van partners of ouders, ernstige ziektes die herstelden, of juist niet. Als huisarts mag je een eindje met je patiënten oplopen. Het is nooit klaar, want morgen kan er weer iets anders zijn waarvoor je hulp wordt ingeroepen.
Toen mijn vrouw en ik met de praktijk aan huis begonnen hadden we één doktersassistente. Nu werk ik in een centrum met 6 huisartsen, 2 huisartsen in opleiding, 2 verpleegkundigen voor de begeleiding van chronisch zieken, 2 psychologen voor mensen met psychische problemen. Er zijn 8 doktersassistentes die tegenwoordig veel meer doen dan afspraken maken, zoals in die begintijd.
Destijds schreef ik met de hand op een groene kaart wat er aan de hand was en op een recept welke medicijnen nodig waren. Nu staat de informatie goed leesbaar voor mijn collega’s in de computer en gaan de recepten en de verwijzingen via het internet. De medische wetenschap is enorm vooruit gegaan. Die is samengevat in de richtlijnen van het Nederlands Huisartsen Genootschap. Op Thuisarts.nl zijn die ook voor patiënten toegankelijk.
Uit een recente enquête van de Landelijke Huisartsen Vereniging blijkt dat Nederlanders veel vertrouwen hebben in hun eigen huisarts. Men vindt de huisarts betrouwbaar, luisterend, toegankelijk en deskundig. Men vindt het belangrijk als huisartsen met elkaar en andere deskundigen goed samenwerken, maar willen het liefste met hun eigen huisarts een afspraak maken.
Ik herken dat goed. Als ik iemand goed ken, heb ik een enorme voorsprong op een wildvreemde dokter. Bij sommige klachten maakt het minder uit of je de voorgeschiedenis goed in je hoofd hebt, maar bij bekende patiënten heb je soms maar een half woord nodig om te weten wat er aan schort.
Gelukkig mag ik nog doorgaan als ‘dokter Ted’ bij Tijd voor MAX. Daar heb ik vaak het gevoel dat ik spreekuur houd voor meer dan 400.000 kijkers. Maar als ik een onderwerp behandel, heb ik vaak een patiënt uit mijn praktijk voor ogen. Die ervaring verlies ik nooit meer!
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Onze kinderen hebben samen op de zevensprong gezeten en waren vriendjes.
Wij woonde op de Kattenbroekerweg 12 het was een gezellige tijd.
Eens kwam Wessel tussen de middag thuis met een enorme snee in zijn hoofd ga maar gauw naar Teun z’n huis via de gangetjes daar kunnen ze je wel helpen en ja hoor goed geholpen drie dagen z’n haar niet wassen.
Nu woon ik in Etten-Leur en kijk iedere dag naar tijd voor max en zie ik m’n oude (buurman) op t.v..
Ik wens jullie nog een heel fijn en gezellig leven geniet van ieder moment.
Mirjam de Groot
Beste Mirjam,
Leuk om zo weer eens van jullie te horen!
Ted van Essen
wat jammer, u lijkt me een fijne huisarts. Gaat u wel verder bij Tijd voor Max.? We wensen u een fijne rustige tijd, al zal dat ook niet altijd meevallen..
Vriendelijke groet,
Riet Rijsbergen
Zijn erg blij dat dokter Ter bij Tijd voor Max blijft.
Beste dokter,
Ik woon in Geel in België.
Ik kan dus niet in je praktijk geweest zijn.
Ik keek elke dinsdag wel naar “Tijd voor Max”. Ik genoot van je advies en het was steeds eenvoudig, begrijpelijk, uitgelegd. Ik zie ook veel gelijkenissen met mijn dokter. Zo veel mogelijk genezen met alledaagse dingen en de juiste levenshouding aannemen. Dat is zijn motto. Uiteraard, waar nodig, komen de nodige medicamenten naar boven. Ik wil je via deze weg graag danken. Geniet van je rustpensioen, en gelukkig zien we je nog op tv. Het ga je goed!
Herman Mertens
Geel