Aanrijding met ambulance

De heer Rensing kon nog niet plaatsen waar die ambulance precies vandaan kwam en reed stapvoets door. Een fractie van een tel later reed de ambulance zijn blikveld binnen, met loeiende sirene en zwaailichten aan. Het voertuig naderde met grote snelheid de kruising en reed door rood licht. De heer Rensing trapte op de rem. Maar het was te laat: de auto’s botsten op elkaar. Gelukkig bleef iedereen ongedeerd. Maar beide voertuigen hadden flinke blikschade: de ambulance 2900 euro, de heer Rensing 1500 euro.

Toevallig waren beide voertuigen bij hetzelfde bedrijf verzekerd: Centraal Beheer. Die maatschappij moest dus bepalen wie aansprakelijk was voor het ongeval: de ambulance die door rood reed, of de heer Rensing die de ambulance misschien net wat eerder in het vizier had moeten hebben? Centraal Beheer was er snel uit: een ambulance met sirene en zwaailicht aan heeft voorrang en mag harder rijden dan de maximaal toegestane snelheid ter plaatse. De heer Rensing was daarom aansprakelijk voor het ongeval. De schade van de ambulance werd vergoed. De heer Rensing bleef met de brokken zitten en daarnaast werd zijn no-claimkorting naar beneden bijgesteld. Voor de heer Rensing voelde dit niet goed. Hij reed door groen, de ambulance door rood. Was deze uitkomst niet al te zeer uit balans? Een klacht hierover bij Centraal Beheer bracht geen beter resultaat. Daarop ging de heer Rensing te rade bij MAX Ombudsman.

Inderdaad, een ambulance met sirene en zwaailicht is een voorrangsvoertuig. Dat betekent echter niet dat een ambulance alles mag. Hoe snel een ambulance mag rijden, hangt af van de plek. Op een woonerf mag ook een ambulance bijvoorbeeld slechts stapvoets rijden. Een ambulance mág door rood rijden, maar dan wel met maximaal 20 kilometer per uur. Daarnaast moet de ambulance tot stilstand kunnen komen binnen de afstand die vrij is en te overzien. Bovendien moet een ambulance voorrang vragen, niet nemen. Aan de andere kant had de heer Rensing wellicht iets alerter kunnen reageren. Geconfronteerd met deze analyse was Centraal Beheer bij nader inzien ook van mening dat niet alle schuld bij de heer Rensing kon blijven liggen. Een onderhandeling volgde. De heer Rensing krijgt nu alsnog 50 procent van zijn schade vergoed en bovendien blijft zijn no-claimkorting in tact.

Als er ‘slechts’ sprake is van blikschade, doet de politie doorgaans geen onderzoek naar de oorzaak van het ongeval. Betrokkenen zelf moeten dan dus het bewijs verzamelen! Maak om die reden foto’s van alles dat als bewijs kan dienen voor de oorzaak van het ongeval. Daarmee kan vaak ook achteraf de schuldige worden aangewezen.