Aandacht van je ouders
Publicatiedatum: 15 juli 2016
Maaike vraagt zich af of haar ouders wel van haar houden. Bijna alle aandacht van haar vader en moeder gaat immers naar zus Simone, moeder van twee kleine kinderen. Opa en oma storten zich vol overgave op dat kleine spul. Toen de ouders terugkwamen van een reisje Bali, rénden ze naar Simone en de kleinkinderen en hoorde Maaike dagenlang niets. Gekwetst en verlaten voelde Maaike zich. Tegen een vriendin zei ze: ‘Soms vraag ik me wel eens af of ik voor ze besta. Misschien zien mijn ouders me pas staan als ik kinderen heb?’.
Tijdens mijn gesprekken hoor ik vaak dit soort verhalen. Er zijn veel ouders die hun aandacht niet gelijk over hun kinderen verdelen. Dat ligt niet alleen aan het al dan niet aanwezig zijn van kleinkinderen. De plaats die je als kind inneemt in de kinderrij, je karakter en de relatie van de ouders onderling hebben er invloed op. Maaike is de oudste dochter, ze is een serieuze vrouw die zichzelf snel verantwoordelijk voelt. Ze is van jongs af aan een zelfstandig kind geweest, veel zelfstandiger dan haar jongere zusje Simone, het zonnestraaltje in huis. Simone heeft altijd al meer aandacht gekregen dan Maaike. Dat zie je vaak gebeuren met vrolijke kinderen, die maken meer kans zich te ontwikkelen tot de favoriet van hun ouders. Simone heeft in het gezin de rol van de sterke, ‘het kind dat het wel redt’.
De vraag is natuurlijk: Heb je die voorkeur van je ouders dan maar gewoon te accepteren? Nee, is mijn antwoord. Je hoeft je niet lijdzaam bij de pakken neer te gaan zitten. Sterker nog, mijn advies aan Maaike en aan alle andere mensen die vinden dat ze te weinig aandacht van hun ouders krijgen luidt: Kop in de wind en erop af! Voor een groot deel krijg je de rol in het gezin waarin je opgroeit toebedeeld door omstandigheden. Maar dat betekent niet dat je moet zwelgen in bitterheid. Nodig je ouders uit en vertel met alle voorzichtigheid hoe jij het ervaren hebt, zonder verwijten. Vertel wat het met jou doet en hoe jij het beleeft. Laat zien wie je bent.
Maaike heeft het als volgt opgelost. Ze heeft dan wel geen kinderen waar haar ouders plezier aan kunnen beleven, maar ze heeft wel wat anders te bieden. Ze is een ster in de keuken én kan goed tuinieren. Tegenwoordig kookt ze regelmatig drie of vier gangen voor haar ouders en gaat ze op zaterdag samen met haar vader in zijn tuin werken. Daarmee heeft Maaike haar plek in het gezin terugveroverd.
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Mijn huwelijk liep stuk na 12 jaar samen te zijn geweest omdat mijn vrouw naar hartenlust vreemd ging. Onze kinderen waren toen 8-jaar en 6-jaar oud. Na de scheiding werd de bezoekregeling gesaboteerd en de kinderen tegen me opgezet. Dat was haar wraak, omdat ik haar verlaten heb. Ik heb nog geprobeerd om de kinderen toegewezen te krijgen, omdat mijn vrouw een alcohol verslaving heeft, naast haar seksverslaving en een rookverslaving. Maar dat is mislukt, de kinderbescherming werkte niet mee, ze vervalste rapporten en kwamen afspraken niet na. Na jaren van indoctrinatie en tegenwerking van mijn vrouw en het weigeren van hulp door het maatschappelijk werk, verloor ik het contact met de kinderen. Ik heb ze nooit meer gezien of gesproken. Nu hebben ze beiden een kleinkind, dat ik ook nooit gezien en gesproken heb. Een paar jaar na de scheiding, werd ik gebruikt als kinderverwekker bij een andere vrouw. We hebben 9 maanden samengewoond en na de bevalling vertrok ze uit mijn leven. Gelukkig bleef wel een bezoekregeling. Met het kind uit die relatie heb ik nog steeds een regelmatig contact. Onlangs is ze moeder geworden van een prachtig kleinkind. Ik ben zielsgelukkig, maar de pijn van de andere kinderen blijft.
we zijn bijna 42 jaar getrouwd hebben 2 zonen waarvan de oudste 17 jaar een relatie heeft gehad .December 2011 is deze stukgelopen en heeft hij anderhalf jaar weer bij ons ingewoond .In april 2013 heeft een nieuwe vriendin ontmoet en na 3 maanden zijn ze samen gaan wonen. 23 sept. hebben we ons eerste kleinkind gekregen waar we heel blij mee waren maar door geroddel van zowel nieuwe vriendin en haar moeder (die voor 12 jaar haar oudste dochter heeft verloren )mogen we sinds 2 maanden ons kleinkind niet meer zien .Dit doet ontzetten veel pijn. We zijn nu onze zoon en kleindochter kwijt.