Deel 4: De eerste zin
Een verhaal begint altijd met een eerste zin. Johan Cruijff zou het gezegd kunnen hebben. Maar die eerste zin is voor veel schrijvers vaak het moeilijkst. Met de eerste zin trekt u de lezer uw verhaal in. Maar er zijn zoveel manieren waarop u aan uw verhaal kunt beginnen.
Sla de eerste zin over
Laat u niet tegenhouden door de eerste zin; begin gewoon met de tweede! Of de laatste. Als u in uw hoofd hebt zitten hoe uw verhaal eruitziet, komt die eerste zin uiteindelijk vanzelf wel.
Thuisopdracht
Bedenk zelf een geweldige laatste zin van een verhaal. Plaats uw bijdrage in een reactie hieronder, zodat anderen kunnen zien wat u heeft geschreven.
In deel 5 legt Michel uit dat het handig is om een dagboek bij te houden, zodat u kunt oefenen met het schrijven. Klik hier als u terug wilt naar het overzicht van de cursus.
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Het laatste dat ze van hem zag, was zijn vuist die haar de deur wees.
…Uit de bewegende zak die hij bij zich droeg sprongen de ???…….
Zelf invullen. Truus.
Laatste zin:
Als leeuweriken in de wolkeloze lucht, klommen haar emoties snikkend uit haar hart naar boven.
Misschien kun je het woordje ‘snikkend’ weglaten. Leeuweriken snikken immers niet.
@nebuluchka
ik heb weinig ervaring met leeuwerikken, maar jôh, je weet het niet! Toch?
Daar, bovenop het duin, besefte ze dat het alle moeite en pijn waard was geweest en dat ze niet meer zou opgeven, nooit.
Klinkt als een mooi einde!
De rest van de dag voelde alsof ik een cadeau had gekregen dat zijn weerga niet kende.
Zij deed de sleutel in het slot, opende de deur en riep: “ben thuis”.
Het was een bijzonder mens, met een bewogen leven.
Twee ogen die mij niet meer wilden zien, het zij zo.
In het ochtendgloren kwam de trein het station binnen rollen en kwam piepend tot stilstand. Alleen de conducteur stapte uit. Ik was de enige passagier, op weg naar een nieuwe bestemming.
Opgelucht dat de trein eindelijk was vertrokken, deed ze haar vermomming af en keek ze nog 1 x om, om hier nooit weer terug te keren.
Was dit de laatste keer dat hij haar zag?
Ze neemt volop haar rust en geniet meer dan ooit van het leven.
De reiger stond in de dichtbevolkte buurt op het trottoir te wachten op eten dat bewoners weg zouden gooien.. “Dat zou ik ook doen als ik een reiger was”, verzuchtte mijn 88-jarige reisgenoot.
Zo blijkt maar weer: Al te goed is buurmans gek
Daar stond ik met natte schoenen aan de waterkant, in mijn hand een grote bijzondere druppelende steen, net opgeraapt uit de rivier. Er zit met gat in die loopt er met een bocht dwars doorheen. Mijn hersens draaien op hoge toeren: is dit nu een fossiel?
Met zijn allen keken ze naar de knetterende vlammen, waarmee de vloek die zwaar op zijn schouders rustte verbroken werd
Na een blik op de ets van Leon Senf, die boven haar beeldscherm hangt, vraagt zij zich af of dit laatste bezoek aan Noordwijk, ook echt haar laatste zal zijn.
Het hele leven was aan haar voorbij getrokken hehe de weg was de moeite waard geweest. Dat wel!
Ik zal mezelf per ommegaande van mijn baan ontslaan
Al heb ik dus dan eigenlijk alweer jouw werk gedaan
Hij stapte het kantoor in, keek om zich heen en merkte dat niemand hem de afgelopen twee uren gemist had.
Beiden keken ze terug op een geweldige ervaring.
Hevig nahijgend sprak hij ze nog toe : ” het is volbracht “.
Ze had door de moord nog geen tijd gehad voor de afwas maar opgelucht begon ze aan deze taak.
Maaike trok de deur achter zich dicht en vroeg zich af: “Welke volgende stap zet ik in mijn leven nu dit drama is afgesloten?
Met volledig herstelde vingers kon hij uiteindelijk toch het grootste muzikale stuk van zijn leven spelen.
Ze draaide zich om, liep het bos in om nooit meer terug te keren.