Deel 3: Extra inspiratie
Waar haalt u de inspiratie voor uw boek, novelle of korte verhaal vandaan?
Foto’s van anderen
Achter elke foto zit een verhaal. Juist als u de mensen op de foto niet kent, is het leuk en leerzaam om dit verhaal er zelf bij te verzinnen.
Krantenberichten
De krant staat vol leuke verhalen maar ook vol ellende die de aanleiding voor jouw verhaal kunnen vormen. Kijk vooral naar de kleine berichtjes in de zijkolommen, daar vindt u de meest obscure berichtjes. ‘Hoopvolle volgelingen stoppen goeroe in diepvries’ bijvoorbeeld. Bedenk zelf waar het zich afspeelt, wie erbij betrokken zijn en hoe het afloopt.
Thuisopdracht
Beschrijf in maximaal 200 woorden hoe de goeroe in de diepvries terecht kwam of juist hoe dat voorval afliep. Plaats uw bijdrage in een reactie hieronder, zodat anderen kunnen zien wat u heeft geschreven.
In deel 4 legt Michel uit dat u de eerste zin van het verhaal kunt overslaan. Deze kunt u namelijk later toevoegen. Klik hier als u terug wilt naar het overzicht van de cursus.
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Goeroe getest.
Met open monden luisteren de volgelingen naar de WONDEREN die de Goeroe reeds had verricht .
De ene wonder na het andere steeds ongeloofwaardiger. Hij was hun voorbeeld. hun liefdevolle vader ( die de volgelingen gehersenspoeld had) .
De hoopvolle volgelingen wilden een geweldig leven met alleen maar liefde, vrede en geen angst of pijn te voelen, zoals hun beloofd was.
De goeroe zei dat ze hem in de diepvries mochten stoppen, waarin hij 5 dagen moest blijven, en er dan, levend en wel, weer uit zou springen ! Wie schetst hun verbazing dat ze na 5 (hoopvolle) dagen , een engel uit de diepvries fladderde? Je moet niet alles geloven wat men je verteld .
groet Truus
les 3 gemaakt . t m
“Hij heeft bijna zijn hele leven goeroe willen worden.”
Zo begint het verhaal dat ik heb gehoord uit een bron uit de nabije omgeving van goeroe “Woemie “. Om de sekte en de bron te beschermen, schrijf ik dit verhaal met gefingeerde namen. Beide zijn bij de redactie bekend.
Het begon toen Wimpie vijf jaar was, en het slachtoffer werd van pesterij op school.
Dit beknotten van de groei van zijn nog kwetsbare ego zette zich voort op de middelbare school, die hij overigens nooit heeft afgemaakt. Hij sloot zich meer en meer af voor de buitenwereld. Maar iets begon zich in zijn binnenste post te vatten. Als een niet meer te smoren kiem groeide er iets in zijn binnenste, dat eens zou uitgroeien tot een sterke, maar getwiste woudreus. Zijn ouders hebben hiervan niets gemerkt. “Wim was altijd al gesloten.”
Hij zou een sekte beginnen, want hij wist nu hoe je mensen van hun ego kon beroven; hoe je ze aan jou kon binden. Dat lukte hem, weliswaar op nog bescheiden schaal. Zijn volgelingen konden niet meer van hem scheiden. En toen zij merkten dat hij “terug wilde”, zagen zij maar één oplossing om hem bij zich te houden . . .
Hoopvolle volgelingen stoppen goeroe in diepvries
Nieuwsgierig en reislustig ging hij op zijn 24ste als vrijgezel op reis naar Azië. In India kwam hij in aanraking met hindoeïsme en reïncarnatie. Hij bleef daar langer hangen dan de bedoeling was. Niets aan zijn uiterlijk deed vermoeden dat hij Nederlander was. Baardgroei en vroeg grijs haar maakten dat hij veel ouder leek. Hij ging zich gedragen als een goeroe, maar dan wel één die de alcohol rijkelijk liet vloeien, geheel in tegenstelling tot wat de Hindoestaanse leer voorschrijft.
Geleidelijk aan vormde zich een groep van volgelingen om hem heen, meest jongelui, jongens en meisjes van diverse nationaliteiten. Die middag, – hij was een goed verteller -, hing de groep aan zijn lippen. Er was volop bier voorhanden en de sfeer werd met de minuut gezelliger. “Geloof is de basis voor uitzonderlijke prestaties”, aldus de goeroe. “Hier om de hoek staat een diepvrieskist. Ik wil bewijzen dat het mogelijk is om in die kist te gaan liggen en na een half uur ongeschonden weer tevoorschijn te komen.”
“Kom mee, houd die klep open en stop me erin. Jullie kijken op de klok en halen mij om 10 over 4 eruit. Nou, kijk niet zo benauwd, doe die klep dicht en heb geloof. Tot straks.”
Hoopvolle volgelingen stoppen goeroe in diepvries
Het duurde even voor ze het juiste formaat vriezer vonden. De goeroe was een lange man en had goed gegeten; zoiets moffel je niet even weg. Er werden tal van mogelijkheden geopperd maar tegen de tijd dat er over twee vrieskisten werd gesproken was het tijd om tot actie over te gaan. Een van de volgelingen van de goeroe had een neef die weliswaar een eind de berg op woonde, maar die had een schuurtje met een flinke diepvrieskist. Desnoods konden ze de goeroe dubbelvouwen, zei er een, hij was toch altijd heel lenig geweest.
Het is wel belangrijk dat hij heel blijft, zei een ander, anders werkt de methode misschien niet.
Het idee hadden ze opgedaan toen een mobiel ziekenhuis hun dorpje aandeed. Niet de spreekuren voor huidaandoeningen en witwasmethoden waren hen opgevallen, maar de advertentie op de muur van de provisorische wachtkamer: “Bewaar uw geliefde doden! Vries ze in en over 50 jaar worden ze weer tot leven gewekt!”
Weeklagen en gejammer waren ineens opgehouden; dat was het helemaal! Met de neef sloten ze een overeenkomst dat hij, zolang als zijn vriezer bezet was, bij de volgelingen kon eten.
Toen diende de volgende vraag zich aan:
De goeroe in de diepvries
Devoot en stil zaten de volgelingen in de gewijde ruimte. Hun goeroe was aan het woord. Jarenlang had deze kleine selecte groep hem gevolgd en nu meende hij afscheid van hen te moeten nemen. Hij beweerde dat zijn bovennatuurlijke krachten een experiment zouden overleven. Zijn volgelingen waren licht bedroefd, want zij geloofden er niet in. Niemand had ooit deze diep doordringende koude kunnen trotseren.
Maar hij wilde het zo. En hij sprak met gezag. Over een aantal dagen zouden ze in een ritueel gezamenlijk hem naar de diepvries brengen. Een grote nieuwe diepvries kist stond klaar. Hij had het formaat van een lijkkist.
Die avond gingen de volgelingen stil uiteen. Tijdens hun gezamenlijke thee ceremonie werd er bijna niet gesproken. Ze waren stil en onder invloed van de komende gebeurtenis. Niemand protesteerde. Achteraf waren ze daar enigszins door van hun stuk. Waarom toch had niemand van hen geprotesteerd. Ze waren geen van allen dom of ongeletterd. Maar het gezag van hun grote meester die leek te weten wat hij deed en voorkwam die houding. En zo kwam het moment nader.
Na een kort ritueel stapte de goeroe in de kist. Zij hebben hem nooit meer teruggezien.
Kinderspel?
Hij is altijd al ’n beetje vreemd geweest, maar ach, vreemd is niet erg. Hij heet Pim en verzint de meest fantastische verhalen.
Maar in dit verhaal gaat het uiteindelijk om een ander jongetje.
Laten we bij het begin beginnen.
Een groepje kinderen speelt bij Pim thuis en hij heeft zoals gewoonlijk de regie.
Ma vraagt “wat spelen jullie”?
Oh, sektetje zegt Pim. Ik ben de goeroe van het eeuwige en dit zijn mijn volgelingen.
Oh, oké zegt ma half luisterend. Geen rommel maken hoor.
De vriendjes kijken hoopvol naar Pim voor de rest van het verhaal.
Dan zegt één van de jongens, “als jij nou goeroe van het eeuwige bent, zullen we je dan invriezen”?
“Dan ben je het echt voor altijd, toch”?
Pim twijfelt wat, maar wil zich toch niet laten kennen en zegt “oké”.
Alle kinderen juichen en gaan op weg naar de kelder, want daar staat de diepvrieskist.
De jongen kijkt om zich heen maar ziet ma niet en sluit zachtjes de kelderdeur.
Kijk, je hoopt natuurlijk altijd dat niet jouw kind de wolf in de schaapskudde is, maar denk maar eens aan die film The Omen.
Brrrrrrrrrrrr
Gehersenspoeld was is toen ik deel uit maakte van de secte.
Iedereen die lid van die gemeenschap,wilde worden, moest afstand doen van zijn hele bezit.
Mocht geen contact meer hebben met familie of vrienden en moest zich volledig wijden aan hun rituelen en doelstellingen.
Een aantal van de leden, waaronder ook ik, kwamen er achter dat de goeroe zich verrijkt had met onze bezittingen.
We waren op een gegeven moment met een groep bijeen gekomen en beraadslaagden wat we konden doen om hem uit te weg te ruimen, zodat hij niet nog meer slachtoffers kon maken.
Het leek ons het beste om hem in te vriezen, zodat er niet zo gauw ergens een lijk te vinden zou zijn. Maar hoe ? We gingen hem buiten bewustzijn brengen door “iets” door zijn drankje te doen.
Op een dag is dat gelukt, nadat we vreselijk in spanning waren of hij het drankje wel zou opdrinken.
Tot op de dag van vandaag tast men nog steeds in het duister, waar de goeroe gebleven is.
In ieder geval zijn wij van hem bevrijd en hebben onze familie en bezittingen weer veroverd.
Ze deden zich voor als hoopvolle volgelingen. Maar de werkelijkheid was anders. Jonge mooie maagden werden meegelokt naar zijn verboden kamer. Verkrachtingen en bedreigingen stonden hoop op zijn ’to do’ lijst. Hoe jonger de maagden waren hoe liever, lachte hij vaak. De oudere vrouwen in de groep staken regelmatig de koppen bij mekaar. Nee, het kon en mocht zo niet langer. Alleen wisten ze nog niet goed hoe ze het zouden aanpakken. Tijdens zijn vieze bezigheden smeden ze snode plannen. Maar of ze die ook konden uitvoeren, dat was nog maar de vraag. Maar dat er iets moest gebeuren, daar waren ze het met zijn allen over eens.
Tussendoor deden de volgelingen wat hij van hen vroeg. Voor wie niet luisterde had hij een duidelijke boodschap: ‘Ik ben de goeroe en ik alleen sta in contact met hogere machten’. ‘Ik weet wat goed is voor jullie: werken en bidden, dat is het enige wat jullie moeten doen. Denken en handelen zal ik wel doen, zei hij kordaat.
Aan de grote eikentafel zaten ze samen te ontbijten het viel op : het mooiste maar ook jongste meisje zat niet aan tafel. Ze troffen haar aan in bed. Met een blauw oog en gebroken arm. Nu sloegen de stoppen door bij de volgelingen. ‘ s Avonds wachten ze hem op en uiteindelijk konden ze hun plannen uitvoeren : ze staken hem in de diepvries en trokken de deur dicht.
Hoopvolle volgelingen stoppen goeroe in de diepvries
Om zeven uur in de ochtend werd Mira wakker. Slaapdronken waggelde ze naar de badkamer. Het zeil voelde koud aan, ze rilde over haar hele lichaam. Ze liet de warme waterstraal over haar handen spoelen. Ze sloot de kraan weer en droogde haar handen af. Ze keek in de spiegel en zag de foto van Bakri Maitreya achter zich in een zilveren lijst. Ze groette hem: Namasté. Ze was dankbaar dat ze in zijn Ashram aan het prachtige Meer van St-Croix mocht wonen. Ze ging bij de goeroe kijken. De 95-jarige voelde zich gisteren niet lekker. Mira opende heel voorzichtig de deur van zijn kamer en sloop naar het hoge bed. Goeroe Bakri lag vredig te slapen. Ze raakte zijn zachte grijze haar aan en drukte een kus op zijn voorhoofd. Hij voelde koud aan, ze schrok ervan. Zijn polsslag voelde zwak aan. Ze slaakte een kreet en rende de gang op, ze bonsde op alle kamerdeuren. “De goeroe is bijna dood” gilde ze. In een mum van tijd verschenen de ahsrambewoners en spoedden zich naar hun geliefde goeroe. Men huilde, knielde en sloeg de handen voor het gezicht. Een jonge vrouw trok aan zijn voeten. Een man van middelbare leeftijd blies in zijn gezicht. De goeroe vertrok geen spier. “Laten we hem invriezen, dan kan hij blijven leven” riep Kumar, de oudste bewoner. Vrouwen snelden naar de keuken waar een immensgrote diepvrieskist stond. Ze smeten de ingevroren vegaburgers en Tupperwarebakjes met pompoen- en linzensoep op de grond. Intussen haalde Mira een oranje laken uit de collectieve linnenkast en daar wikkelde ze Bakri in, geholpen door twee ashrambewoners. Ze droegen hem voorzichtig naar de keuken en lieten hem, onder geneurie en gesnik langzaam in de vrieskist zakken. De vrieskist plakten ze zorgvuldig dicht met tape.
In de Ashram keerde de rust intussen terug. Kumar googlede het woord cryonisme en las de beschikbare artikelen hierover. Toen hij klaar was, sloeg hij zijn ogen ten hemel, vouwde zijn handen voor zijn borst en mompelde: O mani padme um, namasté!
Het visioen van Sonja wijst ons de weg. Als Master heb ik een missie te vervullen in de toekomst. De mensen in de huidige dimensie zijn niet klaar voor mijn lessen. Wachten op een volgende reïncarnatie is geen optie, omdat niemand weet of die dan wel op de juiste plaats en tijd zou verschijnen. De boodschap was duidelijk: “na ijzige koude zal de zon gaan schijnen”. Dat kan alleen betekenen dat mijn lichaam in bevroren toestand moet worden bewaard om weer te worden gewekt als de mensheid klaar is voor de volgende fase. Maar jullie weten, dit is alleen mijn omhulsel. Ik zelf blijf hier in jullie midden. De voorspelling die Sonja mocht ontvangen geeft geen aanwijzingen over hoe mijn stoffelijk deel in ijzige koude zal moeten verblijven. Ik stel voor dat enkelen van jullie zich bezig gaan houden met de aanschaf van een grote diepvries en een noodaggregaat. Dan zal ik zondag aan deze opdracht beginnen. Anderen kunnen voorbereidingen gaan treffen voor een feest rondom deze plechtigheid. Het is mijn wens dat deze gebeurtenis maandelijks zal wordt herdacht door een samenkomst bij de vriezer ter bevordering van ieders spirituele groei.
“Geroe overleden in eigen tempel”
Het was bloedheet wel tegen de veertig graden! Rustig waaierend zaten ze in de grote open ruimte bij elkaar soms voelde ze een zwoele bries door de ruimte waaien. Tijdens de meditatie was iedereen in zichzelf gekeerd. Plotseling vulde de ruimte zich met het lichte geluid van de klankschaal. Tijd om terug te komen in het heden. Normaliter zouden ze nu weer de warme stem van de goeroe horen om hen te begeleiden naar het leven van alledag! Maar de stem kwam niet, enkele openden vast de ogen, was hij in slaap gevallen? Iemand vooraan sloop zachtjes naar de goeroe toe tot zijn grote ontzetting ondekte hij dat de lieve man dood was. Hij draaide zich om naar de zaal en maakte het uniniversele gebaar dat aangaf dat de goeroe het aardse leven verlaten had!
Wat moesten ze beginnen? Ze zaten redelijk ver van een grote stad. In deze hitte kon het lichaam niet al te lang blijven bestaan. Bovendien waren er nog mensen onderweg naar deze afgelegen plek om naar de goeroe te komen luisteren! Een volgeling kreeg een idee, ze had in een hok bij de keuken een oude vriezer zien staan als ze de meester nu eens zolang daarin zouden leggen? Wel erg oneerbiedig vonden de meeste maar zeker een oplossing! Ondertussen kon er dan iemand naar de stad reizen om hulp te halen en de volgelingen die onderweg waren konden hem dan wel niet spreken maar toch nog zien!
Hoe’t de goeroe yn ’e diepvries telâne kaam
De Goeroe, sa gie it ferhaal, ferdwûn op in skimeriche novimberjûn yn in tsjustere steech yn Dokkum. Bote Bijlsma fan ’e Bûterhoeke hearde noch in gjalp en dat wie it wol. De goeroe waar nea wer fûn. Jierren letter ferstoar Knilles Baalsma fan’e Djipswâl en mâl praat gie as diggelfjoer troch de stêd. Knilles soe de goeroe fermoarde ha en yn syn djipfriezer bewarre ha. Hy hie dat op syn stjerbêd fertelt. De minsken seinen: ´De goeroe hie yn it ferburgene in affêre hân mei de frou fan Knilles´. Knilles wachte syn kâns ôf en fermoarde de earme man doe’t dy nei it safolste aventoerke troch de stege de stêd út slûpe soe. Fier kaam der net want it knyft fan Knilles glânze yn it feale moanneljocht en wie skerp. Der wie mei de kryst yn elts gefal genôch fleis op tafel west by de famylje Baalsma. In pear dagen letter pakte in lanlike krante grut út en skreaun yn sûkelarjeletters : “K.Baalsma, de kannibaal van Dokkum”. De konkurrint ferwurde it sa: “ Zo verdween de goeroe in de DiepFries”. Mei Bote Bijlsma rûn it ek min ôf, hy fytste nei in jûn mei tefolle Berenburg de grêft yn en fersûpte.
Herr Klaasnikov
Graag een vertaling hierbij. Het stuk zou toegankelijker zijn!
Beste Bertasdottir, bedankt voor uw reactie. Ons Fries is niet zo goed, maar via Google Translate komen we een heel eind. We durven niet te beloven dat het foutloos is, maar mocht de originele schrijver van de tekst uw oproep niet lezen, dan hierbij in elk geval onze poging:
Hoe de goeroe in de vriezer kwam
De goeroe, het verhaal ging verder, verdween in een donkere nacht in een donker steegje in Dokkum. Bote Bijlsma uit de Bûterhoeke hoorde nog steeds een kreet en dat was het dan. De goeroe heeft het nooit meer gevonden. Jaren later stierf Knilles Baalsma van de steiger en ging er gepraat door de stad. Knilles zou de goeroe hebben gedood en in zijn vriezer hebben bewaard. Hij vertelde hen over zijn sterfbed. De mensen zeiden: “De goeroe had in het geheim een deal met de vrouw van Knilles verborgen gehouden. Knilles wachtte op zijn kans en vermoordde de arme man toen hij na hetzelfde avontuur uit de stad zou glippen. Het falen kwam omdat het mes van Kneel glom in het domme maanlicht en scherp was. Met de kerst was er op zijn minst genoeg vlees op tafel met de familie Baalsma. Een paar dagen later pakte een nationale krant het op en schreef in suikerbrieven: “K.Baalsma, de kannibaal van Dokkum”. De concurrent noemde het op deze manier: “Dus de goeroe verdween in de Deepfries”. Terwijl Bote Bijlsma te weinig rende, fietste hij na een nacht met te veel Berenburg de greppel in en verdronk.
Niet alles begrepen maar prachtig!!
Op verzoek hier de vertaling naar het Nederlands van het stukje dat ik in het Fries heb geschreven. De Google translate versie is niet geheel correct. De website: Taalweb Frysk biedt betere mogelijkheden (tip).
“De goeroe, zo ging het verhaal, verdween op een schemerige novemberavond in een duistere steeg in Dokkum.
Bote Bijlsma van de Boterhoek hoorde nog een angstkreet en dat was het dan. De goeroe werd nooit gevonden.
Jaren later stierf Knilles Baalsma van de Diepswal en vreemde praatjes verspreidden zich als een lopend vuurtje door de stad. Knilles zou de goeroe vermoord hebben en in zijn vriezer hebben bewaard. Knilles zou dat op zijn sterfbed hebben verteld. De mensen zeiden: De goeroe zou in het geheim een relatie hebben gehad met de vrouw van Knilles. Knilles wachtte zijn kans af en vermoordde de arme man toen hij na het zoveelste bezoekje door de steeg de stad uit zou glippen. Hij kwam niet ver en het mes van Knilles glinsterde in het vale maanlicht en was vlijmscherp. Er zou in ieder geval genoeg vlees op tafel zijn geweest rond de kerstdagen bij de familie Baalsma. Een paar dagen later pakte een landelijke krant uit en schreef in chocoladeletters: K. Baalsma, de kannibaal van Dokkum. De concurrent verwoordde het als volgt: Zo verdween de goeroe in de DiepFries.
Met Bote Bijlsma liep het ook slecht af; hij fietste na een avond met teveel Berenburg de gracht in en verzoop.”
Herr K.
Hoopvolle volgelingen stoppen goeroe in diepvries
In het kleine dorpje Doldijksedam, waar de mensen vredig wonen, is de nacht van vrijdag op zaterdag een vreugdevol feest gevierd door de volgelingen van de goeroe Dirk Drommedaris. Na weken lang gezamenlijk vasten, wordt tijdens dit feest goeroe Dirk in de diepvries gestopt. Tijdens het vasten worden zoveel mogelijk frikandellen, kroketten en andere snacks in verschillende soorten en maten verzameld tot het moment van het feest. Het feest dat volstrekt bestemd is voor alleen de volgelingen van goeroe Dirk, wordt uitbundig gehouden met veel versiering, bankhangen en ouderwets gezellig kletsen! De hoop dat goeroe Dirk er voor zal zorgen dat alles dat in de diepvries zit gezond is, is groot! Goeroe Dirk wordt daarom ook elke dag enorm geprezen in dit dorpje aan de rand van de aarde.
Hoopvolle volgelingen stoppen goeroe in diepvries
Jakatinkado, was de de leider van de Jakatin sekte. Nu hij wat ouder wordt hij heeft met zijn volgelingen afgesproken dat ze hem in vriezen in een zittende houding. De reden hiervoor is dat ze hem met feestdagen van de sekte op een zetel kunnen plaatsen en hem kunnen aanbidden.
Voor mensen buiten de sekte is dit een hele lugubere gedachten. Binnen de sekte lijkt dit heel gewoon te zijn. De meeste feestdagen vallen in het koudere jaargetijden zodat het lichaam van Jakatinkado niet snel ontdooit.
Dit invriezen is al enige jaren geleden gedaan maar kwam nu pas aan het licht.
Het gebouw van deze sekte ligt langs een drukke doorgaande weg. De vrieskist waar hij in lag staat in een afgesloten gedeelte van het complex van de sekte. Maar enkele leden van deze beweging hebben toegang tot deze ruimte.
Diverse voorbij gangers klaagde al geruime tijd van een rare, doordringende lucht als ze langs het gebouw liepen. Na diverse signalen is de plaatselijke politie polshoogte gaan nemen. Na veel aandringen hebben deze toegang gekregen tot de ruimte waar de vrieskist stond. Hier bleek dat de elektra van dit gedeelte van het gebouw was uitgevallen en niemand van de sekte had dat nog ontdekte.
Het lichaam van Jakatinkado is inmiddels begraven.
Hij vond zichzelf bijzonder goed. Te goed voor hen die hem volgden. Ze begrepen hem niet. Logisch ook.. hij zag het leven in het juiste perspectief maar ja, wil je het begrijpen dan moet je diep in je onderbewustzijn kunnen duiken. De tijd is niet rijp voor zijn kennis en wijsheid. Dat kan nog decennia duren eer men op zijn niveau is aangeland. En ja.. wie weet dan nog hoe ver zijn kennis reeds strekte. En als er dan iemand is die zijn grootheid ontdekt en bekend maakt gaat die persoon met de eer strijken. Dat is moeilijk te pruimen. Hij wil er zelf bij zijn wanneer zijn levenswijsheid begrepen word. Maar wacht eens.. hij kan zichzelf in laten vriezen. Ja.. dat gaat hij regelen. Over honderd jaar wil hij ontdooid worden. Prachtig plan. En dus verdween de goeroe in de diepvries!
‘Hoopvolle volgelingen stoppen goeroe in diepvries
Het is zomer in Nepal, de oude goeroe is stervende, maar hij heeft nog 1 wens, hij wil gecremeerd worden in het land van zijn ouders, nl Nederland. Ooit lang geleden gingen zijn ouders naar Nepal. Hij, de goeroe, ging uiteraard met zijn ouders mee. Hij ging naar school, maar naarmate hij ouder werd, begon hij zich steeds meer te interesseren voor het land en zijn religie. Toen was hij oud genoeg en werd goeroe. Zijn ouders waren inmiddels weer teruggekeerd naar Nederland. Echter de goeroe kon vanwege zijn verplichtingen en zijn geloof niet naar het buitenland, dus ook niet zijn geboorteland.
Nu was hij stervende en zijn laatste wens was: Als hij stierf wilde hij gecremeerd worden in Nederland. Hij financierde het vliegtuig en onderging alle formaliteiten. Toen kwam de sterfdag . Het was heet en het vliegtuig kon pas de dag volgende dag vertrekken. Dus een probleem, hoe hielden ze het lichaam van de goeroe koel. Iemand had een eurekagevoel en zei: “Waarom stoppen we hem niet zo lang in de diepvries, daar kan er niets met hem gebeuren.” Dat vonden de andere volgelingen een goed plan en zo geschiedde het dat de goeroe in de diepvries terecht kwam.
“ kip, kip”, ik haal het wel voor je, riep de goeroe. Hij liep naar de kelder, rukte de deur open om met zijn lange gewaad, de keldertrap af te lopen. Hij open de diepvries en zoekt tussen diverse pakken diepvries groente en vlees naar het kippenvlees.
“Het ligt hier niet”, roept hij boos naar zijn vrouw,“ waarom is het er niet Samira?”
“Het ligt vast nog dieper” roept zijn vrouw.
Woedend haalt de goeroe veel pakketten uit de diepvriezer.
Het is zo’n grote ouderwetse diepe kist.
De goeroe is maar 168 lang. Hij staat op zijn tenen om de onderste pakketten uit de kist te vissen. “Help, help me toch”, klinkt het uit de kelder “Samira kom gauw, dit gaat niet goed!”
Zo gauw als ze kan rent Samira de kelder in. Ze barst in lachen uit.
“Lach niet zo stom, maar help me”, jammert de goeroe.
Stoppen met lachen lukt niet. De lange kleding van de goeroe ligt om zijn taille, zijn benen zwaaien in de lucht. Samira probeert zo goed als ze kan, de goeroe uit de diepvries te bevrijden.
Als hij eindelijk op zijn voeten staat, graait zij in de vriezer. Waarom vond je nu geen kip, vroeg ze nasnikkend van het lachen. Hier ligt het toch? Jullie mannen vinden nooit iets, wij vrouwen moet ook alles zelf doen.
De goeroe loopt met lege handen naar boven. Je doet het voortaan maar zelf, gromt hij. Samira grinnikt nog na.
Hoopvolle volgelingen stoppen goeroe in diepvries
In 2001 richtte Michiel Eijsbouts de Rokerskerk op. Al snel wist hij een grote groep volgelingen aan zich te binden. Leden van de Rokerskerk kwamen samen om tot god te bidden door het nuttigen van rookartikelen. Zij deden blindelings wat Eijsbouts zei. Maar steeds meer volgelingen gingen dood. Ze kregen longkanker of andere kwalen die veroorzaakt werden door het roken.
Een pedante man met een zwarte bril stelde daarop kritische vragen die Eijsbouts altijd maar wegwuifde. Er was niks aan de hand volgens hem. Het was toeval dat die mensen doodgingen. Bovendien baden ze niet genoeg. Maar die kritische man wist steeds meer mensen te overtuigen. Ze keerden zich af van Eijsbouts. Die deed uit pure wanhoop de kerk op slot, zodat niemand kon vluchten. Voor straf moesten ze de hele dag op hun blote knieën op de koude stenen vloer zitten en bidden. Bidden, bidden en nog eens bidden.
Een tengere vrouw die toch al een zwakke gezondheid had bezweek er bijna door. Ze viel flauw en kon door medevolgelingen ternauwernood gereanimeerd worden met handenvol wijwater. Dat was de druppel. De volgelingen besloten om Eijsbouts samen met de genotsmiddelen in de diepvries te steken en baden verder, hopend op gezondere tijden.
In het Drentse plaatsje Adel heeft de plaatselijke politie het stoffelijk overschot van een man aangetroffen in een diepvries van een yogapraktijk. De yogalerares B. doet haar verhaal aan de agent. In februari kwam haar gast, goeroe Namastawani aan, uit Nepal. Hij zou een paar maanden verblijven in de yogapraktijk om meditatielessen te geven. De heer Namastawanie is een geweldige goeroe, die de hele wereld over reist. Met zijn hoge leeftijd van 80 jaar is dat een prestatie. In maart werden de berichten over het Coronavirus bekend gemaakt in de media. Namastawanie volgde het nieuws ook, maar maakte zich geen zorgen om zijn eigen gezondheid. “Als het mijn tijd is, dan is het mijn tijd” zei hij. Mevrouw B. en haar volgelingen raakten erg gehecht aan deze bijzondere man. Toch maakten zij zich wel zorgen om zijn fragiele gezondheid. Hij hoestte vaak en liep altijd met zakdoekjes in zijn hand. Mevrouw B. heeft er toch maar een dokter bij gehaald. En helaas bleek de goede man besmet te zijn met het virus. Een paar dagen later is hij overleden. Zijn laatste wens was dat hij na zijn dood naar Nepal werd gevlogen. Mevrouw B. heeft hem, tot na de Coronacrisis, in haar diepvries gelegd.
Het meditatiecentrum lag op een prachtige plek in de heuvels van Limburg. De bezoekers namen deel aan een retraite om tot rust te komen. Ik had ook een retraite geboekt om een paar weken te mediteren onder leiding van goeroe Ammana. Elke ochtend kwamen we samen in de grote zaal van het centrum en ‘s middags werkten we in de grote tuinen van het centrum. Alles wat de tuin voortbracht werd ingevroren in enkele grote vriezers.
Maar goeroe Ammana was al een paar dagen niet bij de meditatie sessies verschenen. Haar man en haar zus hadden de laatste dagen de meditaties gedaan.
Bij de middagmaaltijd viel het mij op dat al voor de derde keer op een rij sperzieboontjes op het menu stonden. Als ik straks naar de tuin ging, zou ik eens vragen aan de mensen in de keuken wat we morgen konden verwachten, weer sperzieboontjes?
Omdat er niemand in de keuken was, keek ik in de vrieskist waar de boontjes waren ingevroren. Ik ben in mijn hele leven nog nooit zo geschrokken. De goeroe lag met dode ogen naar mij te staren. Op dat moment kwam haar zus binnen. ‘Dit had je niet mogen zien maar ik zal je uitleggen wat er is gebeurd. Ammana is zondag overgegaan naar een ander leven. Maar wij hopen dat ze terugkomt. Daarom bewaren we haar lichaam zodat ze weet dat wij op haar wachten.’ Toen ik was bijgekomen van de schrik vroeg ik of ik mocht blijven om met de anderen op de terugkomst van Ammana te wachten. Ik mocht blijven en nu bidden we elke dag dat ze terugkeert. Haar lichaam wacht op haar in de vrieskist.
Hoopvolle volgelingen stoppen goeroe in diepvries.
Aha dat is de juiste manier om hoopvol gestemd te zijn je stopt de goeroe in de diepvries. Of waren het geen volgelingen maar was jij het die dacht dat dit nodig was voor jouw werkelijkheid om hem in de diepvries te stoppen, want ik werd gek van al die goed bedoelde adviezen en die maar niet tot me door drongen. Ik was nooit goed genoeg zoals de goeroe het voor schotelde. Ik moest van mezelf houden, mezelf leren kennen op mezelf vertrouwen. Poeh Poeh dat is een hele klus hoor. Ik was er drie weken had zo’n reis geboekt om meer over mezelf te weten te komen. Nou ik kwam er achter dat dat in die drie weken niet geklaard wordt. Allemaal onzin die deze goeroe uitkraamde. En een hoogstandje verkoop truc . Hup de diepvries in en er niet meer uit voordat de volgende reis weer gestart is. Want wat is waar wat ze je vertellen? Vraag het aan… je zuiverste zelf….
De zon schijnt recht naar binnen. Kleine zweetdruppeltjes rollen over het voorhoofd van Meester Hopeon. Waar maakt hij zich druk over? In de les van net was meer inspanning nodig, maar niet veel meer dan bij de voorgaande lessen. Is hij angstig? Ik kan zijn blik niet goed aflezen, maar ik zie wel dat hij er niet ontspannen bij zit.
Sonia komt aanlopen met een sixpack met frisdrank. Ze gooit me een blikje toe. “Ja, sorry dat het zo lang duurde hoor. Het was gewoon echt heel erg dru-”, ze stopt meteen met praten als ze het blikje tegen Meester Hopeon zijn hoofd aangooit. “Oh Meester, excuses! Ik dacht dat u hem wel zou vangen.” Meester Hopeon kijkt haar nog twee seconden aan, maar valt dan met zijn hoofd recht op de stenen vloer. “Meester!”, roept ze. Hij reageert niet meer. Sonia voelt aan zijn pols. “Hij is dood hoor! Wat nu?!” “Ja, weet ik veel!”, schreeuw ik paniekerig. “Ja, ik weet het ook niet!”, schreeuwt ze terug. Sonia pakt de enkels van Meester Hopeon vast en sleept hem naar de vriezer. “Wat ga je doen?”, vraag ik schreeuwend. “Stil nou even. Zeg gewoon maar niks.”, bijt ze me toe.
Ergens in de Ardennen staat een boerderijtje waar iedere avond de volgelingen van goeroe Humbertus bijeen kwamen.
Goeroe Humbertus had verteld dat hij uitverkoren was om een nieuw paradijs op aarde te stichten.
Er zou geen corruptie, haat en wreedheid meer zijn. Allen maar geluk, vrede en liefde.
Ook had goeroe Humbertus verteld dat hij onsterfelijk was.
Na zijn dood zou hij worden ingevroren zodat zijn lichaam intact blijft en na enige tijd zou hij weer tot leven worden geroepen.
Iedere avond werd er gebeden en gemediteerd.
Onder invloed van alcohol en geestverruimende middelen wed er gedanst en gevreeen.
Ook goeroe Humbertus deed zich tegoed aan alcohol en drugs.
Iedere avond koos hij een paar dames uit (die zich zeer vereerd voelden) die hem mochten verwennen.
Dit ging avonden, weken en maanden achter elkaar door.
Op een gegeven moment zakte de goeroe plots ineen. Zijn hart had het begeven! Dood!
Wat nu?
Hij had immers verteld dat hij na zijn dood ingevroren zou worden en na een tijdje weer tot leven kwam. Hij was immers onsterfelijk!
Dus stopten zijn volgelingen hem in de diepvries.
Iedere avond kwamen zijn volgelingen bijeen en baden en mediteerden.
En keken hoopvol in de diepvries.
Dit is inmiddels jaren geleden.
Enkele volgelingen zijn uitgetreden, omdat er van liefde en geluk niets meer over was en ze niet meer geloofden dat de goeroe nog tot leven zou komen.
Anderen gaan nog steeds naar het boerderijtje en bidden en mediteren.
En kijken hoopvol in de diepvries, maar de goeroe is nog steeds………..
Dood!
Weldra zouden de toegewijde volgelingen tezamen met hun goeroe het offerfeest vieren.
Dit feest, ter eer en meerdere glorie van hun zonnegod ” Heliodorus “, viel dit jaar vroeg.
Normaal werd dit feest gevierd tijdens de zonnewende op 21 juni.
Maar door de klimaatverandering en daardoor voortijdig invallende zomer, werd dit feest voortaan op 21 maart gevierd.
De kleine sekte in de achterhoek moest zich conformeren aan deze regel van de wereldwijde religieuze sekte van ” De Hoopvolle “.
Aangezien het gebruik van airco door de overheid strikt verboden was door het extra opwarmend effect der aarde, was de temperatuur deze middag in de tempelzaal opgelopen tot 40 graden Celsius.
De goeroe schreed binnen.
Twee volgelingen duwden een diepvrieskist voort.
Vóór het offeraltaar werd deze geopend.
Alle volgelingen vormden een kring rond hun goeroe die in lotushouding zat.
Door zijn levitatietechniek zweefde hij omhoog tot boven de vrieskist.
Massaal stortten de volgelingen zich op hun goeroe en duwden hem de vrieskist in.
De klep werd rap gesloten.
Op 21 juni zou de vrieskist geopend worden.
De stellige overtuiging van ” De Hoopvolle ” was dat ” Heliodorus ” dan zijn zonnekracht zou laten afnemen om de aarde te behoeden voor een klimatologische ramp.
Hun goeroe was een gewillig offer.
Hoopvolle volgelingen stoppen goeroe in diepvries
Na een vreedzaam einde was de goeroe overleden. Zijn volgelingen hadden al contact gelgd met de piloot van een militair vliegtuig dat op Pakistan vloog. In Pakistan zou de kist door twee Sherpa’s worden afgehaald. Zij zouden de kist naar de Mount Everest slepen. Daarboven op de top van de Mount Everest zou het lichaam begraven worden in de eeuwige sneeuw. Zijn trouwe volgelingen hadden al jarenlang gespaard voor deze laatste reis van de goeroe. Het was zijn ultieme wens geweest om zo dicht mogelijk bij de hemel te worden begraven. Het leek hem een plezier voor zijn ziel om te ontwaken en dan de wolken te kunnen aanraken. Het eindeloze uitzicht dat hij zou hebben. De vele gebedsvlaggetjes die hij zou zien. Het leek hem een mooi gezicht, die felgekleurde gebedsvlaggetjes tegen de blauwe lucht. Wat hem ook lokte naar deze plek was de rust. Mensen of dieren woonden er niet. Er was geen radio of t.v., geen computer of telefoon. Alleen die eindeloze en eeuwige rust. Hij had voor zijn volgelingen zelfs een nieuwe mantra bedacht. (Noot redactie: de mantra is door zijn volgelingen in het Nederflands vertaald.)
Hoogte geëerd Blauwe lucht geëerd
Neem mij op. Neem mij op.
Wanneer je je aansluit bij mijn groep heb je het eeuwige leven. Het eeuwige leven. Dat leek mij wel wat. Ik ontmoette Janus. De goeroe legde mij uit dat ik meteen toetreed tot zijn gemeenschap. Hij bepaalt de regels over het leven van de volgelingen. Volg je die niet volledig op dan verlaat je de groep meteen.
Ik moest thuis één koffer inpakken. Verder moest ik mijn baan, huis, rekeningen en abonnementen opzeggen. Dat had ik allemaal niet meer nodig. Door een aantal huizen bij elkaar te kopen had hij zijn eigen wijkje gecreëerd en de volgende dag moest ik mij bij het opgegeven adres aanmelden. De deur werd opengedaan door een jongedame. Ze vertelde dat ze mijn partner was en ging ons voor naar ons gezamenlijke gedeelte van de woning.
Plotseling hoorden we geschreeuw uit een van de kamers komen. We keken naar binnen en daar lag Janus ziek op bed. In paniek tilden de volgelingen Janus op. Ze brachten hem naar de kelder en deden hem in de grote diepvries. Ze deden het deksel dicht. Hoopvol bleven ze naar de diepvries staren. De hoge koorts moest omlaag. Ze zouden niet meer zelf richting kunnen geven aan hun leven.
Jean, Piere, Leonard en George zijn al jaren dikke vrienden. Ze hebben van hun ouders verhalen gehoord dat het spookt in het kasteel wat verderop in het bos staat.
Op een dag besluiten ze om op onderzoek uit te gaan. Stiekem maken ze een gat in het hek en lopen met stevige pas het bos in. Hoe verder ze komen, hoe donkerder en stiller het wordt. Ze hoe dichter ze bij het kasteel komen, hoe meer ze beginnen te fluisteren. Van binnen voelen ze de spanning.
Bij het kasteel aangekomen, gaan ze op zoek naar een ingang. Waar vroeger de deur zat, zitten nu planken getimmerd. Deze zijn makkelijk weg te halen en heel voorzichtig gaan ze het kasteel binnen.
Een raar geluid trekt hun aandacht, midden in een kamer staat een hele grote kist, het lijkt wel alsof het een vrieskist is wat oma vroeger had zegt Jean. George vraagt zich af wat er in de kist zit. Heel voorzichtig lopen ze richting de kist. Dan staan ze allemaal stil…er klinkt geklop in de kist en een geroep in een taal die ze niet verstaan.
Piere en Leonard rennen naar buiten en besluiten de hulpdiensten te bellen.
Heel langzaam lopen Jean en George naar de kist toe…met knikkende knieën maken ze de kist open en vanuit het niets springt er een man in een rare jurk uit de kist. Hij begint te schelden…..