Zo herkent u de verschillende herten in Nederland

In september en oktober gaan edelherten op zoek naar de liefde. Daarom zijn er in deze tijd van het jaar meer herten te zien dan normaal. Er lopen naast edelherten ook andere soorten rond in de Nederlandse natuur. Wij vertellen u welke dat zijn en hoe u ze uit elkaar kunt houden. Maak ook de puzzel onder aan de pagina.

3 soorten herten

De 3 meest voorkomende hertachtigen in Nederland zijn de ree, het damhert en het edelhert. Ze zien er allemaal anders uit, maar er zijn gelukkig veel kenmerken waardoor u weet welke hertachtige u voor zich heeft.

Een ree heeft geen staart en een grote witte vlek op zijn kont.

De ree

De ree heeft een wit achterwerk dat extra goed opvalt omdat reeën geen staart hebben. De witte vlek wordt ‘de spiegel’ genoemd. Deze vlek in de zomer wat onduidelijker bij de mannetjes en ’s winters soms een beetje geel van kleur bij vrouwtjes-reeën. Verder zijn reeën slank gebouwd, staan zij hoog op de poten en zijn zij tussen de 95 en 140 centimeter hoog en hebben reeën een gitzwarte neus. De verkleuring rondom de neus heeft wat weg van een snor, zeker bij reekalfjes is deze ‘snor’ duidelijk zichtbaar.

Een reekalf is verder te herkennen aan de witte vlekken die in rechte lijnen op de vacht te zien zijn. Reekalfjes liggen het grootste gedeelte van de dag in hun eentje op een verdekt plekje op de grond. Vindt u een eenzaam reekalfje? Laat het dan met rust, de moeder komt namelijk 6 tot 10 keer per dag terug om het kalfje te zogen. Bij oudere kalveren is dit zelfs maar 2 of 3 keer per dag.

Alleen mannelijke reeën hebben een klein gewei met 3 tot 6 vertakkingen. In de winter is het gewei bedekt met een laagje fluweelachtige huid die er in het voorjaar weer vanaf wordt geschuurd. Het gewei valt er in de winter vanaf en wordt maximaal 25 centimeter lang.

Reeën kennen een bronsttijd, waarin zij op zoek gaan naar een paringspartner. Deze periode valt in juli en augustus, wat iets eerder in het jaar is dan bij de andere hertachtigen in Nederland.

Het damhert is gemakkelijk te herkennen aan zijn bijzondere gewei.

Het damhert

Het damhert heeft vaak een kastanjebruine vacht die bedekt is met een onregelmatig patroon van witte vlekjes. In de winter zijn deze vlekjes wat minder opvallend. Binnen een roedel komen verschillende kleurvarianten voor; sommige damherten zijn wat donkerder dan anderen. Wat wel bij ieder damhert hetzelfde is, is de donkere kontstreep die over de rug en het midden van de staart loopt. Die staart is opvallend lang en vaak zwart omrand.

Damhertkalveren hebben hetzelfde kleurenpatroon als de volwassen dieren. Net zoals bij de ree, houden de kalfjes zich vaak schuil in het hoge gras. Maar bij damherten komt het ook voor dat de kalveren hun moeder volgen en na 12 weken grazen de kalveren al zelfstandig naast hun moeder.

De mannetjes damherten kunt u het best herkennen aan de vorm van het gewei. Dit gewei begint spiesvormig en ontwikkelt zich tot een plaatvormig gewei. Dit wordt eend een ‘schoffelgewei’ genoemd. Dit gewei wordt elk jaar rond april afgeworpen, waarna het direct weer begint aan te groeien. Ook bij damherten zit er een fluweelachtig laagje ‘basthuid’ over hun gewei. Deze wordt in augustus of september afgeschuurd.

Net zoals edelherten en reeën hebben damherten een bronsttijd. Deze begint in de tweede helft van oktober.

Het edelhert is het grootste zoogdier in Nederland.

Het edelhert

Het edelhert is het grootste zoogdier van Nederland. Zij worden tussen de 1,5 en 2 meter hoog en de mannetjes (herten) zijn groter dan de vrouwtjes (hinden). Naast zijn opvallende lengte is het edelhert te herkennen aan de witte buik en roomkleurige ‘spiegel’. Verder hebben edelherten een kort staartje dat bruin van kleur is.

In de bronsttijd zoeken de herten en hinden elkaar op om te paren. De rest van het jaar leven de dieren in aparte roedels. Mannetjes bij elkaar in een roedel en de hinden en onvolwassen dieren bij elkaar in een andere roedel.

Ook edelherten laten de kalveren de eerste 2 weken vaak alleen tussen het struikgewas. De moeder komt enkel terug om het jong te laten zogen. Jonge edelhertjes hebben ook witte vlekken op de vacht, die in de meeste gevallen verdwijnen wanneer de dieren ouder worden.

Mannelijke edelherten hebben een indrukwekkend gewei. De groei van dit zogenoemde ‘spiesgewei’ begint als het mannetje 1 jaar oud is en wordt naarmate het dier ouder wordt steeds groter. Het gewei van een edelhert kan tot wel 13 vertakkingen hebben. In de nawinter wordt het gewei afgeworpen waarna er direct een nieuw gewei begint te groeien. Ook edelherten hebben een basthuid over hun gewei die ze rond augustus wegschuren.

Herfstwandeling

Mocht u binnenkort besluiten een herfstwandeling door het bos te gaan maken en er komt een hert voorbij, dan kunt u na het lezen van dit artikel hoogstwaarschijnlijk wel uitvogelen welke soort het is.

Puzzel

Heeft u na het lezen nog geen genoeg van de Nederlandse herten? Maak dan onze puzzel en ontrafel een mooie foto van een hertenkalf met zijn moeder.

(Bron: Vroege Vogels, hetedelhert.nl)