Primeurs

Ik kijk altijd uit naar het voorjaar en de vroege zomer, omdat die periode bol staat van de primeurs. De asperges hebben we inmiddels achter ons gelaten, want die gaan nu in ruststand. De Hollandse nieuwe is weer in het land (en hij is heerlijk), het mosselseizoen is nét begonnen en groente en fruit van de volle grond staan te trappelen om geoogst te worden.

Mosselen

Trouwens, heel lang werd gezegd dat mosselen op zijn lekkerst zouden zijn als er een ‘R’ in de maand zit. Maar dat is een groot misverstand, want afhankelijk van de weersomstandigheden begint het seizoen zo rond eind juni, begin juli. De hangmosselen (en dat is maar een klein percentage van de kweek) komen al zo’n week of 5 eerder op de markt. Wat mij telkens blijft verbazen is dat zo’n 90 procent van alle mosselen naar Frankrijk en België gaan. Die lijken ze meer te kunnen waarderen dan wijzelf. We eten wel mosselen, maar eigenlijk het liefst als een ander ze bereidt, terwijl het toch zo simpel is. Een aparte pan is leuk, maar absoluut niet noodzakelijk en veel misgaan met koken kan ook al niet.

Verse doppertjes

Maar er zijn uiteraard meer primeurs, zoals kersen van eigen bodem, bessen die er binnenkort aankomen en veel heerlijke groentes. Verse doperwtjes ook en daar geniet ik met volle teugen van. Zó uit de dop, kort gekookt zijn ze verrukkelijk bij een (primeur)aardappeltje. Italianen eten ze ook graag met rijst (risi e bisi) of met pancetta (spekjes) door pasta. Mijn moeder kookte ze vroeger heel kort en stoofde ze dan met het hart van een krop sla in wat boter. Verse doperwtjes zijn zelfs lekker (eerst 1 minuut koken) om pesto mee te maken.

Groene kapucijners

En ik kijk ook al uit naar de komst van verse kapucijners. Je moet goed opletten, want ze zijn er niet al te lang en bij de supermarkt meestal helemaal niet. Maar als ze er zijn, dop ik de heldergroene ronde erwten graag uit hun dieppaarse peulen en vries ze in. Dan heb ik een voorraadje, zodat ik in de winter heerlijke groene kapucijners kan eten met uitgebakken spekblokjes, zilveruitjes, augurkjes en piccalilly. Veel lekkerder dan die bruine exemplaren uit blik. Overigens worden ze in het diepvriesvak aangeboden onder de naam tuinerwten.

Alle kleuren bessen

Grappig genoeg zijn jeugdherinneringen aan lome zomerdagen voor mij ook verbonden met bessen. Mijn tante had fruitstruiken: rode bessen, witte bessen, zwarte bessen en kruisbessen. Ik vond het heerlijk om ze te plukken en er zoveel van te mogen eten als ik wilde. Ik kreeg dan een klein emaille schaaltje waar ik ze in mocht doen, maar ze eindigden over het algemeen eerder in mijn mond dan in het bakje. Van de zwarte bessen was ik minder gecharmeerd. Ik vond de smaak te indringend, maar witte bessen en kruisbessen waren mijn favoriet. Jammer dat juist dit fruit bijna niet meer te koop is. Maar áls ik het ergens zie, koop ik ze onmiddellijk en krijg ik mooie jeugdherinneringen op de koop toe.

Laat die zomer maar komen!