Zo vrij als een gier

Het is een stralende middag, wanneer ik aankom bij het gierenverblijf. Ik heb een koeienpoot bij me. Bij binnenkomst word ik direct achtervolgd door een grote groep vale gieren, hongerig happend naar het karkas. Ik leg de poot op de voersteen en doe vlug een stap naar achteren. Het gros van de gierenkolonie stort zich op het eten. Binnenkort zal er alleen nog maar bot liggen.

Broeden op een groot, wit ei

Als ik omhoog kijk zie ik dat enkele gieren niet komen eten. Ze zijn druk. Deze gieren hebben een nest gebouwd, hoog op de rots en zitten te broeden op een groot, wit ei. Maar wanneer moeten ze dan eten? Je kunt immers niet eten en broeden tegelijk. Gelukkig zijn gierenkoppels heel hecht met elkaar. Broeden doen ze samen. Dus wanneer één van hen wil eten, dan blijft de andere bij het ei. En bevalt die samenwerking goed? Dan blijven ze de rest van hun leven bij elkaar.

Hartstochtelijke ouders

Ik bewonder gieren. Het zijn harde werkers en hartstochtelijke ouders. Wanneer zo’n ei is uitgebroed en er een kuiken is uitgekropen, dan zit voor hun het werk er allerminst op. Want vanaf dat moment zijn beide ouders ervoor verantwoordelijk dat het jong niets tekort komt. Een hoop gedoe, want een gierenkuiken heeft enorm veel eten nodig. Ze groeien namelijk heel snel. In 4 maanden tijd is een gierenkuiken al even groot als de ouders. In die maanden zie je de oudervogels om beurten zichzelf helemaal vol eten bij zo’n karkas. De keelzak onderaan hun lange hals vult zich als een boodschappentas met vlees. Normaal gesproken genoeg voor 1 vale gier om een maand op te kunnen teren. Maar nu is vrijwel alles voor het jong. Gieren zijn geweldige ouders.

Hoogtijdagen

Het zijn bijzondere tijden voor een gierenverzorger. Nog nooit hadden we zoveel broedende vogels. Het zijn hoogtijdagen. De afgelopen 2 jaar zijn er maar liefst 5 vale gieren uit het ei gekropen. Het vervult me met trots. Van alle gieren is 1 koppel me het dierbaarst. Man en vrouw hebben beide een bijzonder verhaal. Ooit vlogen ze rond in de vrije natuur in Spanje. Totdat een ongeluk ervoor zorgde, dat ze er bijna niet meer waren. Hij werd aangereden in het verkeer. Zij at van vergiftigde karkassen, neergelegd door een boer. Nooit meer zouden ze zich kunnen redden in de vrije natuur. Via een opvangcentrum kwamen ze in ARTIS terecht. Daar herstelden ze zienderogen en kozen ze elkaar. Deze 2 vogels, die er zelf bijna niet meer waren, hebben nu al 2 kerngezonde kuikens het nest zien verlaten.

Uitgezet op Sardinië

Waar die jonge gieren nu zijn? Terug in de natuur. Ze maken deel uit van een natuurbehoudproject op Sardinië. 2 vale gieren uit ARTIS zweven al rond langs de kliffen van het eiland en hebben zich inmiddels aangesloten bij een bestaande groep vogels. Op deze manier versterken ze de populatie wilde vale gieren, die langzaam opstijgt uit een diep dal. Binnenkort zweven al onze 5 jonge gieren op de warme thermische golven van de Middellandse zeewind. En dat allemaal dankzij die fantastische oudervogels, die zich nu zo driftig op die koeienpoot storten. Want er is alweer een kuiken uit het ei gekropen en dat roept om eten. Eet maar lekker, prachtige vogels. Zoveel als je wilt, daar zorg ik wel voor.

(Foto ARTIS, Ronald van Weeren)