raad

Raad Gevraagd: “moet ik mijn vriendschap met leugenachtige vriendin verbreken?”

Dilemma’s en problemen, iedereen heeft ze en kan soms wel wat goede raad gebruiken bij het oplossen ervan. In onze rubriek Raad Gevraagd kunt u hierbij helpen; lezers helpen lezers! Elke donderdag staat er een nieuwe kwestie voor u klaar waarop u kunt reageren.

Vrienden houden is soms bijna net zo moeilijk als ze maken. Dat weet Arend inmiddels ook. Hij stuurt ons het volgende:

“Via het buurthuis ontmoet ik regelmatig nieuwe mensen, waaronder een mevrouw die bij mij in de buurt woont. Ik ga nu een tijdje met haar om en zie haar als een vriendin. Ik twijfel echter of ik bevriend met haar wil blijven.Tijdens de bijeenkomsten in het buurthuis (hier zijn ook anderen bij) betrap ik haar op leugens. Zo vertelt zij aan mij dat zij 2 kinderen heeft, maar zegt ze tegen een ander doodleuk dat zij er 3 heeft. Ik weet nu niet meer zo goed wat ik moet geloven en wat niet en dat vind ik geen prettig uitgangspunt. Ik denk erover om de vriendschap te verbreken. Is dit te rigoureus?”

Heeft u goede raad? Laat dan uw reactie achter in het daarvoor bestemde veld onderaan dit bericht.

Zelf insturen

Zelf een probleem dat u wilt voorleggen aan de lezers van MAX Vandaag? Meld u dan aan via het Raad Gevraagd aanmeldformulier.

Geef een reactie

Reacties (4)

    oosterwijck says:

    Meteen afscheid nemen. … En publiekelijk confronteren met leugens. Bedenk dat iedere leugen een verkeerde wending geeft aan mensen in de omgeving van een leugenaar. Elke leugen kost negatieve energie (aan anderen). En elke leugenaar moet gecorrigeerd worden, ten baatte van de leugenaar zelf. Het is in en in triest, dat mensen leugens vertellen. Je weet nooit wat je hebt aan een leugenaar. De leugenaar kan nog wel het buurthuis bezoeken en U kunt (ter plaatse) oppervlakkig contact houden, maar wees duidelijk dat vriendschap op basis van leugens niet mogelijk is. Dan zou de vriendschap ook een leugen zijn en wordt U ook een leugenaar.

    Hanneman says:

    Mijn ervaring is eigenlijk wat anders. Ik heb het idee dat hoe ik mij voél bij iemand van groter belang is voor het aangaan van een vriendschap dan wat ik hóór. Men kan zich vergissen. In de war zijn. Als het over liegen gaat kunnen bij voorbeeld kinderen er ook een potje van maar dat is eigenlijk geen liegen. Het is een aandrang om iets te zeggen gewoon om iets te zeggen en niet zozeer om de waarheid gestand te doen. Weten zij veel. In mijn omgeving en mijn werk hoor ik oudere mensen regelmatig dingen zeggen die niet kloppen of onwaar zijn, tóch staan ze dan niet leugenachtig te wezen. In het gebouw waar ik woon gaan over een mevrouw die hier woonde en inmiddels is overleden ook verhalen over leugenachtigheid en daardoor onbetrouwbaarheid. Van haar kinderen leerde ik later dat ze niet “in orde” was door afschuwelijke ervaringen in de tweede wereldoorlog. Door in haar ouderdom dingen te hérbeleven. Na haar jongere leven met moeite te hebben geleefd. “In de war”. Ik kende haar zelf niet heel goed. Woonde hier maar pas. Maar nu? Soms heb ik spijt van niet beter mijn best te hebben gedaan. Want ik ervoer de korte ontmoetingen met haar als aangenaam. Ze was wat excentriek misschien, altijd hoofddoek en sjaaltje. Even zo altijd vriendelijk en beleefd, maar óók als wilde ze mij niet belasten met haar aanwezigheid. Ik heb ze dus nooit gehoord. Die “leugens”. Een andere moedige, strijdbare en vooral lieve maar ook in het nauw gedreven, in de steek gelaten vrouw die ik kende nam uiteindelijk haar leven en heeft op haar steen de tekst “Om mens voor een mens te zijn wordt Jan en Alleman geboren”. Da’s nog eens een credo!

    Peter Rauwerda says:

    Ik heb een mevrouw gekend en die vertelde ook altijd dat zij 3 kinderen had.
    Ze had er 2 ,maar het verhaal erachter was dat ze haar overleden kind mee telde.
    Ik bedoel misschien zit er meer achter de leugen.

    Mondela says:

    Het kan goed zijn dat deze vrouw niet liegt over het aantal kinderen dat ze heeft, maar de ene keer alleen haar biologische kinderen telt, en de andere keer haar niet-biologische, of (wat al genoemd is) een evt. overleden, kind meetelt.

    Er zijn ’trucjes’ voor om enigszins in te schatten of iemand bewust of pathologisch liegt, of dat iemand uit onwetendheid, vergeetachtigheid, verwardheid, etc. niet consequent hetzelfde verhaal vertelt.

    Het niet verkondigen van één ‘waarheid’ hoeft niet om kwade bedoelingen te gaan, én wees zuinig op vriendschap, wil ik maar zeggen.