Gemeenten moeten zich buigen over regeling rondom hulp in huishouding
Publicatiedatum: 29 oktober 2018
Veel Nederlanders die hulp in de huishouding krijgen vanuit de gemeente, kunnen binnenkort een bezoekje van de verantwoordelijke ambtenaar verwachten. De Centrale Raad van Beroep (CrVB) heeft geoordeeld dat iedereen die deze vorm van zorg ontvangt moet kunnen rekenen op een vast aantal uren. Dit is nu vaak niet het geval en daarom moeten gemeenten, zorgaanbieders én cliënten met elkaar om tafel.
Een schoon en leefbaar huis
De Centrale Raad van Beroep, de hoogste beroepsrechter op het gebied van dit soort zaken, oordeelt hierover nadat een inwoner van Steenbergen een zaak heeft aangespannen. Deze persoon lijdt aan COPD en astma, maar moest genoegen nemen met een minimaal aantal uren huishoudelijke ondersteuning. Niet zo gek, want de gemeente heeft geen vast aantal schoonmaakuren opgelegd aan de zorgaanbieder. Die mag dit zelf bepalen, in samenspraak met de cliënt. De enige eis vanuit de gemeente is dat het huis ‘schoon en leefbaar’ moet zijn, maar wat ‘schoon en leefbaar’ is, is natuurlijk discutabel. Daardoor krijgen veel mensen structureel minder hulp dan zij eigenlijk nodig hebben.
Met elkaar om tafel
De uitspraak van De Centrale Raad van Beroep maakt een einde aan dit soort taferelen en verplicht gemeenten om weer een vast aantal uren af te spreken met de ontvangers van de zorg en de zorgaanbieders. Het gaat naar schatting om één derde van de 380 gemeenten die hierdoor hun beleid moeten aanpassen. “Zij zullen opnieuw om de tafel moeten met zowel cliënten als zorgaanbieders. Dat gaat ze ongetwijfeld veel tijd en geld kosten. Het totaalbedrag van de huishoudelijke hulp zal, als een concreet aantal uren wordt vastgelegd, waarschijnlijk een stuk hoger uitkomen”, aldus jurist Kevin Wevers, die voor de COPD-en astmapatiënt uit Steenbergen de zaak heeft gewonnen bij de CrVB.
Wet maatschappelijke ondersteuning
Wie in Nederland hulp in de huishouding wil ontvangen vanuit de gemeenten, moet een aanvraag indienen. Als deze wordt goedgekeurd, kan er zorg worden toegekend vanuit de Wet maatschappelijke ondersteuning (WMO). De centrale overheid heeft een aantal richtlijnen opgesteld waaraan het WMO-beleid van een gemeente sowieso moet voldoen, maar de gemeente mag dit verder zelf invullen. Doordat zij relatief veel vrijheid hebben, is het dus ook mogelijk om de verantwoordelijkheid van het aantal uren dat iemand huishoudelijke hulp moet krijgen te verleggen naar de gecontracteerde zorgaanbieder. Zoiets heet resultaatgericht indiceren.
(Bron: Centrale Raad voor beroep, AD, zorgkrant.nl, archief)
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Hoe jammer dat het oordeel van de CRvB er helemaal nikskommanulniets toe doet. Dezelfde raad oordeelde op een dag dat er geen keukentafelgesprekken meer mochten. U weet wel, die eerder op slachtbankgesprekken lijkende bijeenkomsten tussen zorgvragers en WMO beambten. Was als huishoudelijk hulp bij iemand “aan de gang” toen er, daags na bedoeld oordeel, even door de gemeente werdt gebeld. De uitkomst was dat deze mevrouw, voor wie ik werkte, in een gesprekje van nog geen vijf minuten nóg eens een half uur inleverde. Te roepen dat er, naast een eenzaamheidsambtenaar, opnieuw door iemand moet worden “gekeken” naar iedere situatie, heeft niet zoveel zin als gemeenten toch hun eigen gang gaan. Die weten ook wel dat niet iedere zorgvrager bij onfatsoenlijk handelen naar de rechter durft. Inmiddels is het eerder te verwachten dat deze situatie erger wordt. En dan zal het duurzaam en maatwerk worden genoemd. Dat belooft krapte. Met het decentraliseren van de zorgtaken is eigenlijk al een begin aan het einde gemaakt. Lees in dit artikel dat de diverse belanghebbenden met “elkaar aan tafel moeten”. En dan? Zonneklaar dat aanstaande Maart de verkiezingsoverwinning weer wordt binnengelachen door de VVD. En waar zal het dan, met Klaas Dijkhof als grote man, naar toe gaan? Worden dat strakjes weer een paar bezuinigingsvliegen in één klap? Ik roep maar wat, alle uitkeringsgerechtigden tot poetsen bij de buren verplichten? Wordt met een schoon en leefbaar huis bedoeld elk huis zonder kapotte ramen, met gas en licht weliswaar maar zonder normaal onderhoud? En als de toekenning van huishoudelijke hulp wél is geregeld, wie gaan dat doen? Binnen het kader van inburgeren misschien door nieuwe Nederlanders die moeten leren “hoe wij naar elkaar omzien?” De aller, aller, allergoedkoopste