10.000 stappen
Publicatiedatum: 10 mei 2018
Het lijkt misschien saai. Ik wandel elke morgen met mijn hond Noortje langs de Eem. 4 kilometer tot de fietsbrug en dan weer terug. Dan heb ik de mijzelf opgelegde 10.000 stappen per dag alvast gehad. Mijn hond vindt het, geloof ik, niet saai. Die is elke dag weer enthousiast. Ze kan heerlijk loslopen en geen kant uit, want ze is te schijterig om te zwemmen.
Afwisseling
Ik vind het eigenlijk ook niet saai. Elke dag is anders: soms is het glad, soms ligt er sneeuw, soms regent het en soms schijn te zon. Tegenwind is naar, maar met regen en kou pas echt vervelend. Soms loop je weken achtereen door een blauwe zee van cichorei. Andere jaren zijn er juist veel korenbloemen. Een storm waait eens wat takken af of hele bomen om. Reeën grazen in de wei, een haas loopt een eindje met ons op. Een andere hond tegenkomen, is een leuke afwisseling.
De rivier leeft ook: de ene keer staat het water hoog, dan juist heel laag. Vaak zie ik dezelfde schepen varen, met grote gascylinders of zand en grind voor de betonfabriek. De roeivereniging trekt haar baantjes. De trainer op de fiets moedigt aan met een roeptoeter. Dagelijks wordt zwerfvuil weggehaald. De dijk wordt onwaarschijnlijk schoon gehouden.
Dezelfde mensen
Je komt vaak dezelfde mensen tegen. Groepen scholieren, druk met elkaar in de weer. Solo scholieren met een oortje in of in ernstige communicatie gewikkeld met hun beeldscherm. Forenzen op weg naar hun werk. Bromfietsers die daar even verboden zijn als mijn loslopende hond. Sommige houden in, maar anderen racen door. Steeds meer elektrische fietsen, maar de speed pedelics zijn de echt gevaarlijke racemonsters. Sommigen groeten vriendelijk terug; anderen negeren me.
Tijd om te denken
Er staan merktekens op het fietspad, elke 200 meter. Daarmee controleer ik mijn snelheid. 10.000 passen is 8 kilometer, maar ik maak er een sport van om sneller dan 6 kilometer per uur te wandelen. Ik hoef niet op de route te letten. Dat geeft mij alle tijd om te denken. Over deze column, of over een item in Tijd voor MAX. Of zomaar over het leven.
Eén keertje kreeg ik ruzie. Een fietser met een ligstuur reed in op mijn hond. Trapte nog na ook. Ik hield mij in en verzocht hem om een volgende keer zijn fietsbel te gebruiken. Dat viel niet goed, want hij verzekerde mij de volgende keer nog harder uit te halen.
Maar ja, we komen elkaar elke dag weer tegen. Ik herken van verre zijn silhouet. Na een jaartje groeten we weer.
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Ongeveer mijn routine. Al jaren lang loop ik elke dag een afstand van 5 km. De ene keer over de winterdijk en de andere keer langs een riviertje. De ene keer s’ morgens de andere keer ’s middags en soms ook s’ avonds. In de wintermaanden iets minder. En altijd word ik voorbij gerend door zwetende sportieve joggers, die hun gewrichten vernielen. Ik ben nu bijna 65-jaar oud en al 10 jaar zonder werkgever. Niet dat ik niets doe, ik schrijf boeken over de 2e industriele revolutie (1820-1970) en ik restaureer oude motorfietsen. Daar ben elke dag 6 uur zoet mee, en de rest van de tijd lig op de sofa kijkend naar actualiteitenprogramma’s op TV. Het rustige, regelmatige, probleemloze leventje in kombinatie met het ontspannen bewegen, zorgt voor een goede gezondheid (uitgezonderd Astma) en innerlijke rust. Ik kan iedereen aanbevelen, regelmatig te wandelen, zonder inspanning.
Als ik lees dat 10 000 stappen gezond zijn vraag ik me af hoe je dat moet doen als je niet goed meer kan lopen.
Feit is dat ik twee keer per week een uur hydrogym doe en wel probeer iedere dag een stukje te fietsen (met een gewone fiets), dat is niet makkelijk omdat ik in het heuvelland woon en ik ook wel op leeftijd ben.
Wat is dan het criterium om die stappen te vervangen?
Ik vond het voorheen ook heerlijk om door de bossen te struinen maar helaas.
Ik herken ook HET gedrag wat boven beschreven is. Dat is een kwestie van mentaliteit ik heb het afgeleerd ergens commentaar op te geven. Het is niet de eerste keer dat ik een klap op mijn bek kon krijgen.
Met name de wielrenners zijn niet zo aardig, rijden en waaieren uit waarvoor alles moet wijken.
Ach ja er verandert niet veel en neem het maar zoals het is.
Buiten zijn is heerlijk voor lichaam en geest.
Elke dag een half uur inspannend bewegen waarbij je hartslag omhoog gaat en je wat gaat transpireren!