‘Personeel op eerstehulpposten emotioneel uitgeput’
Publicatiedatum: 27 december 2017
Maar liefst 4 op de 10 medewerkers op eerstehulpposten zegt ‘emotioneel uitgeput’ te zijn. Agressie van patiënten en hun begeleiders is een grote stressfactor. Daarnaast is de drukte op de spoedposten toegenomen. Er melden zich meer patiënten met meerdere aandoeningen en ook patiënten, zoals ouderen, die niet op de spoedposten thuishoren. Dat blijkt uit onderzoek van de Universiteit Leiden.
Intimidatie
Van de ondervraagden zeggen 3 op de 4 minstens eens per maand verbaal te worden geïntimideerd. Daarnaast wordt 1 op de 5 medewerkers maandelijks lichamelijk bedreigd. Bijna de helft van de artsen en verpleegkundigen is, mede hierdoor, geneigd patiënten op een cynische manier te omschrijven. Aan het onderzoek deden 900 werknemers van 19 eerstehulpposten over het hele land mee.
Werkdruk is hoog
De werkdruk is hoog op de spoedeisende hulp. En omdat er weinig ruimte is voor pauzes, kunnen verpleegkundigen en artsen niet goed herstellen. Dit leidt onder andere tot slaapklachten. Door de aard van het werk vertoont een deel van het personeel kenmerken van posttraumatische stress. Naast de werkdruk speelt er nog meer mee. Volgens de onderzoekers ontstaat er ook stress bij artsen of verpleegkundigen die hulp moeten verlenen aan een patiënt die hem of haar doet denken aan een naaste.
Bevlogen
Uit het onderzoek blijkt ook dat werknemers zeer bevlogen zijn. Dat is waarschijnlijk tevens de reden dat men het werk toch volhoudt en het langdurig ziekteverzuim nog laag is. Van de 900 ondervraagden zegt slechts 5 procent geregeld het gevoel te hebben niet opgewassen te zijn tegen hun werk. Dat maakt de kans op uitval door een burn-out misschien kleiner, maar het licht wel op de loer.
Werkdruk bespreekbaar maken
De medewerkers op de spoedeisende hulp zijn goed opgeleid en kunnen tegen een stootje. Het personeel doet zelf ook veel aan stressbeheersing en krijgt begeleiding na heftige incidenten. “De stress komt overwegend door het werk zelf en door het personeelstekort”, aldus Marc Spoek van ledencollectief IZZ voor mensen in zorg. IZZ is de aanvrager van het onderzoek. “Het wordt belangrijk de komende tijd om niet alleen nieuw personeel aan te trekken, maar ook te zorgen dat de huidige werkdruk bespreekbaar wordt.”
(Bron: NOS/Trouw)
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Niet wordt gezocht naar draagkracht of verantwoordelijkheid, gezocht wordt naar leegstand en kaalslag. Wat in dit artikel iets zegt over de werkers op de spoedeisende hulp zegt in andere artikelen hetzelfde over andere groepen. Ouderen bij voorbeeld. Of wat dacht u van mantelzorgers. Op alle denkbare podia wordt gemeld dat het met veel “groepen” in onze samenleving mis is of gaat. Ik schat in dat eenzelfde constatering is te doen in tal van andere beroepsgroepen. Waar ook sprake is van onderbezetting waardoor mogelijk demotivatie. Waardeloos budget. Onderbetaling en daaruit blijkende onderwaardering. En er komt natuurlijk een moment waarop ook de nobelste ziel breekt, waar de zorgverlener of onderwijzer knákt. Ik blijf volhouden dat we hebben gekozen voor een politiek die de belangen van sociale verbanden en verantwoordelijkheden naar elkaar ontkent. Met de samenleving in zijn geheel over te dragen aan zakelijk Nederland is dit ruttingsproces pas goed op gang gekomen. Emotionele uitputting. Voor een zeer belangrijk deel veroorzaakt door sociale roofbouw. Het warme, menselijke, lieve, tolerante, eerlijke karakter van ons land zoals het ooit was is doorverkocht. Met winst. En door strakjes opnieuw voor de VVD te stemmen verklaren we ons akkoord met deze misdaad, bereid nog veel meer te betalen voor grondig, réchts onderhoud. Wij hebben hier niet te lijden van een schrikbewind. In ons verhaal is sprake van een schrokbewind. ’s Eigenlijk net zo erg.