Aantal hospices in Nederland neemt toe
Dat we niet graag praten over de laatste levensfase is begrijpelijk. De mens houdt per slot van rekening liever vast aan het leven. Maar toch is het goed om na te denken over hoe u de laatste fase van het leven door zou willen brengen. Want het is niet iedereen gegeven om thuis te kunnen sterven. Sommigen hebben geen partner meer en alleen maar familie die ver weg woont. Een mogelijke oplossing is dan een hospice. En daarvan komen er steeds meer in Nederland.
Het regelen van onze uitvaart, daar hebben we het nog wel eens over. Maar wat we zouden willen voor ons overlijden, dat bespreken we niet graag. Toch is het goed om dit wel te doen, want mocht het zover zijn dan kan dat een hoop ellende en verdriet voorkomen.
Beperken van het lijden
Een hospice is er voor mensen die ongeneeslijk ziek zijn. Zij kunnen hier tot aan hun dood worden verzorgd. In Nederland zijn er 2 verschillende soorten hospices. Het hospice waar 24 uur per dag medische zorg aanwezig is en het hospice wat voornamelijk draait op de zorg van vrijwilligers. Het belangrijkste doel van beiden is om het lijden zo veel mogelijk te beperken: de palliatieve zorg. Palliatieve zorg kan gegeven worden in de vorm van pijnverlichting, maar ook hulp bij het ontstaan van problemen op het sociale, psychische of spirituele vlak.
Bijna-thuis-huis
Een hospice, of ook wel bijna-thuis-huis genoemd, dat alleen door vrijwilligers wordt geleid, heeft vaak een wat informelere en huiselijke sfeer. Naast de vrijwilligers wordt de thuiszorg ingeschakeld voor de medische ondersteuning. De medische begeleiding blijft in handen van de (eigen) huisarts. Waren er in 2016 nog 88 bijna-thuis-huizen, in 2017 telt Nederland 95 van dit soort hospices. De andere soort hospice heeft eigen verpleegkundigen en artsen in dienst. In overleg met de artsen en naasten wordt de zorg voor de patiënt afgestemd.
Opgenomen in het nieuwe regeerakkoord
Omdat we steeds langer thuis blijven wonen, zullen we in de toekomst vaker in de laatste fase van het leven van een hospice gebruik maken. Om die reden is er in het nieuwe regeerakkoord een regel opgenomen voor de palliatieve zorg: ‘We stellen extra middelen beschikbaar voor (een betere organisatie van) palliatieve zorg.’ Hospicezorg wordt nu vergoed vanuit de Zorgverzekeringswet (Zvw).
In Hallo Nederland wordt dit onderwerp op 17 oktober 2017 besproken.
(Bron: VPTZ)
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Een toenemend aantal ouderen, zeer ouderen, in ons land zal het aantal stervenden doen toenemen. De groep die zal zijn aangewezen op geregelde palliatieve zorg groeit. En toch, zo lees ik in dit artikel, wordt daar door de overheid of zorgverzekeraars – zo’n beetje ’t zelfde soort mensen – niet voor betaald. Ik denk dat dat te maken heeft met dat deze groep niets meer oplevert. Geen stem. Geen productie. Geen geld. Misschien een idee voor meneer van Dam om een tweede documentaire te maken. Weet u nog? “De Onrendabelen”? Het kleine restant van mensen die wel geld hebben raken dat kwijt aan buitensporige eigen bijdragen of anders wel aan “welwillende mantelzorgers” of organisaties die zeggen het beste met de palliatieve zorgbehoevenden voor te hebben. Wij denken met elkaar dat we in Nederland een welvaartsstaat vormen. En het is hier inderdaad nog niet als in Sudan of Aleppo. Er zijn nog steeds geen bommen. Er is stroom. Er is water. Maar er zijn nu al mensen voor wie dat niet waar is. De groep daklozen, zeg maar perspectieflozen groeit met de dag. Het gaat bijna ongezien, als je de televisie moet geloven zijn wij allen mazzelaars. Maar terwijl de VVD steeds verder consolideert als de grote moederpartij die het met “de meeste nederlanders” goed voorheeft door enkele procenten belastingvoordeel uit te delen, komt er een andere groep “meeste nederlanders” in beeld. En tot die groep, veelal stakkers en weerlozen – ik ben er ook een van – gaan ook de stervenden behoren. Want palliatieve zorg is te duur. Levert enkel iets op voor commerciële voorzieningen met artsen die zich rijkelijk laten betalen en voor opties als “voldoende toediening van vocht” en “persoonlijke aandacht” zeer hoge tarieven hanteren. Natuurlijk kan mijn lieve moeder een extra kussentje huren voor tien euro per week. Ze kan ze ook per dag huren. Alleen kosten ze dan twee euro per dag, immers weet je nooit precies hoelang het kan duren eer ze de laatste adem uitblaast en waarom een voordeeltje laten liggen? Onze aanstaande regering gaat met de VVD op het verdien en afpakfront de komende jaren alleen maar harder te keer. Het euthanasiegeile D66 gaat ze democratische handjes helpen. Er zou een CU mevrouw zijn die in de tweede kamer aandacht wil geven aan deze kwestie. Wat zou daar, onder de streep, van overblijven? Resteert ons te wachten op het manifest Redelijk Overlijden. En ook dat, hoewel tegen die tijd door miljoenen ondertekend, zal terzijde worden geschoven, halsstarrig worden ontkend en genegeerd. Wat kloten dat de VVD onze Aleppoiaanse oude dag zal regiseren. Persoonlijk hoop ik onverwacht door een vrachtwagen te worden overreden. Scheelt een boel gelazer.
Beste Hanneman,
Ik ben actief als vrijwilliger bij de palliatieve terminale zorg.
Het is heel jammer dat het ‘werk’ wat wij doen niet gezien wordt als belangrijk genoeg om daar een salaris voor te vergunnen.
Aan de andere kant zouden we dan ook weer gaan verdrinken in de regelzucht waar de zorg mee kampt.
Toch vraag ik me vaak af hoe het later zal gaan als onze generatie te oud is om dit mooie werk te doen. Volgens mij zijn er straks geen vrijwilligers meer te vinden, want iedereen heeft het te druk…
Ik ben blij dat ik wat kan betekenen voor mensen in de laatste periode in hun leven én voor de familie. Gelukkig kan ik de tijd vrijmaken voor onbetaalde uren, ik word er financieel niet rijk van.
Maar wél rijk in ervaringen!