Gesteggel in stiefgezinnen
Publicatiedatum: 31 augustus 2017
Hollandse Zaken gaat donderdag 31 augustus 2017 over gesteggel in stiefgezinnen. Ruzie over de opvoeding, exen die zich overal mee blijven bemoeien en stiefkinderen die de nieuwe partner van pa niet moeten. Het is een opgave om een stiefgezin – waarbij tenminste een van de partners kinderen uit een eerdere relatie heeft – bij elkaar te houden. Naar schatting twee op de drie samengestelde gezinnen redt het uiteindelijk niet.
De praktijk is weerbarstiger
Veel stellen beginnen op een roze wolk. Tot over hun oren verliefd denken de partners hun beider gezinnen tot een prachtig nieuw geheel te smeden. Met soms als bonus een liefdesbaby. Maar de praktijk blijkt weerbarstiger. Met pijnlijke gevolgen voor de kinderen die een tweede scheiding meemaken. En voor grootouders, die weer afscheid moeten nemen van hun net aanvaarde stiefkleinkinderen.
Aan het woord:
Jeroen Oudenaarden (43), vader van een dochter (11), vormt al ruim 10 jaar een stiefgezin met Carola van Diesen (47), moeder van een zoon (14) en een dochter (11). Samen hebben ze al heel wat wrijving en conflict meegemaakt. Jeroen: “Het had de afgelopen 10 jaar echt wel een paar keer mis kunnen gaan tussen ons.” Carola: “Zonder coaches hadden wij het niet gered. Echt: liefde alleen is niet genoeg.”
De ouders van Jeroen Prinssen gingen uit elkaar toen hij 8 was. Inmiddels maakt hij al jaren deel uit van 2 stiefgezinnen. Dat vond hij niet altijd even gemakkelijk. “Belangrijk is dat ouders geen overhaaste beslissingen nemen en niet te snel weer gaan samenwonen.”
Patricia Heije is de moeder van Jeroen en richtte Stiefgoed op, een landelijke organisatie die samengestelde gezinnen begeleidt. Alweer een flink aantal jaren is zij samen met Marco Jansen. Patricia: “Tussen mijn nieuwe partner en mij is het ook niet vanzelf gegaan. In onze tijd was er echter nauwelijks professionele hulp te vinden op dit gebied. Gelukkig kan ik mijn ervaring en deskundigheid nu inzetten om anderen te helpen.”
Carin Witjes ging 7 jaar geleden uit elkaar. Inmiddels vormt zij een samengesteld gezin met haar 2 kinderen en nieuwe vriend. Dat is soms best pittig. “Het allermoeilijkste is dat ik altijd te maken heb met 3 belangen: die van m’n ex, m’n kinderen en mijn relatie. Als iets niet volgens afspraak gaat, heb ik met een conflict te maken. Alles komt op mijn bordje, de weerstand, de strijd.”
Eefke Duin heeft 4 dochters en is net gaan samenwonen met haar nieuwe vriend die ook al een zoontje had. Ze heeft het volste vertrouwen in een mooie toekomst met zijn allen.
Waar gaat het mis?
Waarom is het zo moeilijk is een harmonieus stiefgezin te vormen? Waar gaat het mis? Welke valkuilen zijn te vermijden? Dat en meer in Hollandse Zaken.
Hollandse Zaken is te zien op donderdag 31 augustus 2017 rond 21.05, live op NPO 2.
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Mijn idee is dat het harmonieuze, liefdevolle, veilige, sterke, productieve en dus consumerende gezin een illusie is. Dus ook het “stiefgezin”. Náár woord op de een of andere manier. Pleeg is tóch beter. Ik denk dat het meestal een mooi streven is en dat de bouw van zo’n droomgezin zeer afhangt van omstandigheden als welstand en welbevinden en de bereidheid, interesse, die droom te benaderen of liever aan de gestelde verwachtingen te voldoen. En de één lukt dat, de ander weer wat minder of niet. En tja, waar gaat het mis? Als het goed is precies daar waar het ook mis kan gaan in het “niet stiefgezin”. Misschien omdat de traditie eist dat het slaagt? Dit is nou zoiets waar je geen verwijt naar de politiek kunt maken want het is niet iets “nieuws”. Het is van alle tijden. In ieder geval zéker de mijne. Omdat, zoals wij allen kregen en krijgen aangepraat dat levensgeluk enkel en alleen in het gezinsleven lijkt te kunnen bestaan. Heb zelf in de loop van mijn leven die droom zichzelf zo vaak zien ontmantelen dat het naar mijn idee misschien niet de enige formule is.
Een stiefgezin, een samenstelling van twee rampgezinnen. Volgens de wiskunde is twee keer een ramp weer neutraal. Maar niet in stiefgezinnen, daar wordt het een ramp in het kwadraat. In het economisch systeem, werd het gezin gezien als de hoeksteen van de winstfabriek en het was lange tijd zo, tijdens de industriele revolutie. Terwijl moeder voor het eten zorgde en de kinderen grootbracht, kon vader de loonslaaf uithangen voor de machthebbers. Maar dit systeem is lange tijd geleden ingestort en daarmee het harmonieuze gezin in de val meegesleurd. Nu proberen uiteengevallen gezinnen (geinspireerd door herinneringen uit lang vervlogen tijden) deze oude vertrouwde gezinssituatie na te bootsen. Maar laat dat! … Het werkt niet! … Beide partners krijgen van stiefkinderen te horen: “Bemoei je er niet mee, je bent mijn ouder niet”. En de maatschappij is te veel veranderd, zodat een gezin niet meer past. De machtshebbers promoten deze situatie nog wel, omdat het goedkoop is: Er zijn niet zoveel huizen nodig, er zijn niet zoveel uitkeringen nodig en de pensioenen kunnen gekort worden, evenals de AOW. Maar gezien, de helft van de eerste huwelijken al stranden, zullen de tweede huwelijken het niet beter doen. Bespaar je de moeite en de kosten, blijf lekker alleen, er zijn meer mogelijkheden, als dwangmatig samen willen wonen en andermans kinderen op te voeden.