Liefde

Schrijven over reizen en dan aankondigen dat het over liefde gaat. Ik hoor lezers denken: “dat gaat niet samen”.

Ik neem u mee naar een winkel in Dalat- Vietnam. Voor de toonbank staan een jongen en een meisje, ik schat tussen de 25 en 30. Beiden met een rugzak waar een vlaggetje van Canada aan bungelt. “Ik heb u in het Lam Son Hotel gezien” zegt de jongen en van het een komt het ander. Mijn vrouw vraagt of ze het gezellig vinden ’s avonds samen te eten. 3 uur later wordt het inderdaad gezellig en zoals dat op reizen gaat vertellen we elkaar meer over ons persoonlijk leven dan we bij een eerste kennismaking in eigen land doen. Ze heten Brook en Jessica en ze wonen in Victoria. Brooks vader is vanuit Nederland naar Canada geëmigreerd en heeft nu een eigen banketbakkers winkel: The Dutch Bakery. Ze zijn nog niet getrouwd maar Brook heeft Jessica voor hun reis begon al wel ten huwelijk gevraagd. Wij zijn de eersten aan wie hij kan vertellen hoe dat in z’n werk is gegaan. “In een zwembad in Thailand heb ik haar onder water een ring aan haar vinger geschoven. Toen Jessica boven kwam heb ik haar gevraagd of ze de reis die we samen maakten in ruimere zin wilde voortzetten.” Romantischer kan het toch niet? Wij vertellen hoe het bij ons is gegaan en tot slot van de avond beloven wij dat we hen, mochten we ooit in Canada komen, ‘natuurlijk’ komen bezoeken. En we wisselen adressen uit, want dat zij ook hartelijk welkom zijn bij ons is vanzelfsprekend.

Dutch Bakery

Héél vaak hebben wij adressen uitgewisseld, meestal kwam er niks van, maar dat we eens op de stoep zullen staan bij Brook en Jessica geloven we die avond heilig. 6 jaar later zijn we in Canada en vanmorgen zijn we aangekomen in Victoria. Het eerste dat we doen is in het hotel vragen of ze weten waar de Dutch Bakery zich bevindt. Compliment voor Brook, iedereen in Victoria is op de hoogte van dit stukje Holland in het grote Canada.

Ontnuchterd

Met kloppend hart en zenuwachtig als kinderen op weg naar hun eerste feestje gaan we op pad. Aangekomen bij de winkel kijken we elkaar aan met een blik van ‘nu gaat het gebeuren, na al die jaren, Brook zal niet weten wat hij ziet’ en stappen naar binnen. Prachtige winkel en waar je kijkt moorkoppen, roomsoezen , tompoezen en blikken met windmolens en de Koninklijke familie. Holland is plotseling dichterbij dan Canada. We leggen een meisje achter de glimmend gepoetste toonbank de reden van ons bezoek uit, waarna ze vraagt of we even willen wachten. Dat even duurt aanzienlijk langer dan we ons hadden voorgesteld, immers Brook zou naar buiten rennen, z’n handen afvegend aan zijn oer Hollandse schort, uitroepend “ik weet niet wat ik zie! Ik neem jullie mee naar Jessica, we gaan de hele nacht vieren dat jullie gekomen zijn!” Maar na wat wel een uur lijkt komt er een man naar buiten die we nauwelijks herkennen. Brook is minstens 2 keer zo dik, in hoog tempo heeft ie z’n prachtige krullen verloren en van enig enthousiasme ons te zien is geen sprake. Na wat moeilijk heen en weer gepraat – Brook herinnert zich Dalat nog goed, weet nog dat we in restaurant Long Hoa aten, de eigenaar had een Hollandse schoonzoon- vraag ik hoe het met Jessica is. En dan komt het: snel na de reis zijn ze uit elkaar gegaan. Brook is met een ander getrouwd, heeft 3 kinderen en dan weten we het niet meer. Bijna een jaar samen reizen en dan toch uit elkaar gaan? We pruttelen nog wat heen en staan ontnuchterd weer buiten.

“Toen Brook vertelde hoe hij Jessica gevraagd heeft dacht ik aan jouw weinig romantische gestamel”, zegt mijn vrouw, “maar voorlopig heeft dat meer opgeleverd.”