Ga niet in zee met straatverkopers

Mevrouw Weggelaar werd voor de supermarkt aangehouden door een verkoper. Hij zei dat hij haar gratis een krant mocht aanbieden. Mevrouw zei dat ze geen abonnement wilde. Nee hoor, dit was geen abonnement, ze moest alleen even tekenen voor ontvangst van dit exemplaar. Eenmaal thuis blijkt ze wel degelijk een abonnement te hebben afgesloten. Haar zoon is gelukkig op dat moment thuis en haast zich terug naar de verkoper. Die is onvermurwbaar; abonnement is abonnement. Zelfs 3 getuigen die verklaren dat er is gezegd dat er géén sprake zou zijn van een abonnement, helpen niks om dit standpunt te veranderen. Zoonlief is boos en kruipt in de pen. Zijn moeder is 86 jaar en heeft zich laten misleiden. En ze wil helemaal geen krant! Hij krijgt geen reactie. En na nog een poging weer geen reactie. Toen nam hij contact op met de MAX Ombudsman.

Hoe zit het ook alweer met bedenktijd? Bij colportage is die 8 dagen. Maar straatverkoop valt niet onder colportage! Dat is toch wel heel gek. Colportage is namelijk wél verkoop aan de deur en verkoop tijdens een demonstratie waar groepen bij elkaar zijn gebracht. Het cruciale begrip in de wet is dat het initiatief in overwegende mate bij de verkoper moet liggen. En toch valt de straatverkoop hier niet onder. We benaderen de krant; zij kunnen niks van mevrouw Weggelaar vinden in hun systeem. Ze heeft dus ook géén abonnement. De straatverkoper heeft blijkbaar toch het bonnetje er ter plekke weer uitgehaald. De krant hanteert standaard 8 dagen bedenktijd, ondanks dat ze dit niet hoeven doen. Maar zo zijn niet alle bedrijven die werken met straatverkoop!

Geen contracten afsluiten op straat! Vraag gewoon een informatiefolder mee en bedenk thuis in alle rust of u een abonnement wilt afsluiten. En krijgt u iets gratis aangeboden? Dat is heel leuk, maar meestal gaat voor niks alleen de zon op. Dus vraag goed door en zoek naar het beroemde addertje onder het gras!