Scheiden op latere leeftijd
Publicatiedatum: 31 januari 2017
De ouders van Claudia hebben geen goed huwelijk. Zoals velen zijn ze bij elkaar gebleven voor de kinderen. Dat valt te prijzen. Kinderen hebben daar baat bij. De uitspraak ‘mijn thuis is een huis zonder dak geworden’ van een kind wiens ouders net gescheiden waren, heb ik altijd onthouden. Omdat hij zo treffend is. Maar ook omdat het kind 40 was!
Leeg nest
Ouders zijn er nog, maar het ouderlijk huis – en dat bedoel ik dan niet letterlijk, is weg. Kleinkinderen hebben straks 2 grootouderadressen, ze zullen hen nooit kennen zoals u; samen. Een echtscheiding op latere leeftijd is dus toch vaak pijnlijk. Claudia was thuis altijd de bemiddelaar. Tegen moeder zegt ze: “wees nou wat liever voor pa”. En tegen vader: “geduld, geduld. Je wéét toch hoe ze is”. Jongere broer Bart hield zich altijd afzijdig. Hij vertrok flierefluitend naar Groningen om te studeren, lekker ver weg. Claudia die de deur al uit was, werd op dat moment geveld door de ziekte van Pfeiffer en kwam huiswaarts. Toeval? Ik denk van niet. Een leeg nest is natuurlijk hét moment om een punt achter een ongelukkig huwelijk te zetten. Dat wilde Claudia voor zijn. Toen de Pfeiffer weg was, bleef zij dus zitten bij paps en mams en zette haar studie voort. Maar je kunt zoiets niet eeuwig volhouden. Op een gegeven moment roept het leven.
De koek is op
Toen Claudia een stage in Amerika kon krijgen, is ze vertrokken, zij het na veel aarzelen. Sindsdien zet ze per e-mail en telefoon haar ‘goede’ werk voort. Ze sust, paait en vergoeilijkt. Maar de koek is nu echt op. Als haar vader haar laat weten zonder moeder op bezoek te komen ‘want ik moet je iets vertellen’, weet Claudia hoe laat het is. Woedend is ze. Jarenlang heeft zij ze bijeen gehouden. En ze heeft haar hielen nog niet gelicht of dit gebeurt. Stank voor dank. Zo voelt ze dat. Terecht? Ja en nee. Dat de koek op is, daar kan zij niets meer aan veranderen. Maar ze heeft teveel verantwoordelijkheid gekregen voor het huwelijk van haar ouders. Kinderen offeren zich vaak op om ouders bij elkaar te houden. Hopelijk wordt het leven voor beiden prettiger zonder elkaar. Maar ze moeten hun dochter in elk geval erkenning geven voor haar inspanningen, die misschien wel ten koste van zichzelf zijn gegaan. Ze verdient ook erkenning van haar verdriet. Want een ouderlijk huis mét een dak er op, dat wil uiteindelijk ieder kind. Daar was het Claudia allemaal om te doen.
