MAX Seniorencoach: ‘Een gesprek dat verlicht’
Publicatiedatum: 10 maart 2025
“Misschien vind je het gek dat ik je bel, maar ik moet even iemand spreken. Op zich gaat het goed met me, ben al in de 90, kan nog alles prima zelf en ben nog erg goed bij de tijd. Dat is het niet.” Ik hoor inderdaad een hele vitale vrouw aan de lijn. “Maar mijn vriendin gaat binnenkort overlijden en ik weet gewoon niet hoe ik daar mee om moet gaan. We kennen elkaar 70 jaar!“
Emoties gaan alle kanten op
Ik zeg haar dat ik het helemaal niet gek vind, dat ze me belt en ze gaat verder. Eind vorig jaar is ze overgrootmoeder geworden. Ze geniet van de vele foto’s die haar kleindochter haar stuurt. “Zo’n mooi kindje en ze zien er zo gelukkig uit. Maar tegelijkertijd heb ik veel verdriet om mijn vriendin. Het is allemaal zo dubbel. Mijn emoties gaan alle kanten op. We hebben vorige week afscheid genomen. Zijn nog op de foto samen gegaan. We hebben zelfs nog even gelachen, alsof we weer even 20 waren. Maar mijn vriendin is klaar met het leven, ze kan niet meer. En zelfs nu nog geeft ze me met haar woorden de kracht om door te gaan.”
Ze leert haar vriendin kennen als ze samen de verpleegkundigenopleiding gaan doen. Ze zijn beiden blijven werken, ook toen ze kinderen kregen, wat uniek was in die tijd. Ze zijn een leven lang hartsvriendinnen gebleven. “Ik belde haar vaak. Gewoon over de dagelijkse dingen of als ik ergens mee zat. We kennen elkaar 70 jaar, niet te geloven hè?! En nu heb ik haar vorige week voor het laatst gezien. Ik weet het gewoon even niet meer. “
Ontwricht
Hoewel ik in haar verhaal niet meteen een coachtraject voor ogen zie, merk ik wel dat ze veel behoefte heeft om alles weer even op een rijtje te krijgen. Ze is behoorlijk ontwricht door wat er gebeurt. We praten nog even een tijdje door via de telefoon en ik beloof bij haar thuis langs te komen.
Ze vertelt en ik luister
Ongeveer 2 weken na het uiteindelijke overlijden van haar vriendin, zie ik haar weer. “Ik heb verdriet, maar ik houd te sterk van het leven om me uit het veld te laten slaan. Ik moet haar loslaten. Het is ook gewoon het gemis dat ik even iemand kan bellen. Natuurlijk, ik heb kinderen en kleinkinderen, maar dat is toch anders. Die wil je niet met van alles lastigvallen. Zo’n vriendin als de mijne, daar kan ik gewoon alles aan kwijt.” We hebben een geanimeerd gesprek. Ze vertelt veel en ik luister. Ik merk dat ze weer vat op haar leven begint te krijgen. Ze belt met nieuwe initiatieven in de buurt en heeft vrijwilligers die haar kunnen vervoeren als dat nodig is. Ze toont een enorme veerkracht.
‘Het heeft me lichter gemaakt’
Aan het einde van ons gesprek haalt ze een keer goed adem. “Weet je dat dit gesprek met jou me enorm oplucht. Blijkbaar is het nodig dat ik het allemaal even kan vertellen. Ik voel dat het me lichter heeft gemaakt.” We nemen afscheid met een lach, ze vertelt blij te zijn dat ze me toch gebeld heeft. Ze kan weer verder.
Mieke Schouten schrijft over haar leven en over haar werk als MAX Seniorencoach. Komt u graag met haar in contact bel dan op werkdagen tussen 10.00 en 14.00 uur naar 035 – 677 0710 of neem online contact op.
(Foto ter illustratie: Shutterstock)
