Het sportweekend: zwart gat na schitterende Olympische Spelen? Welnee!
Publicatiedatum: 9 augustus 2024
Voetbal, wielrennen, Formule 1, hockey, schaatsen, atletiek, rugby: de ware sportliefhebber heeft elk weekend wel genoeg om van te genieten. Maar waar moeten we nu echt voor thuisblijven? Robbert en Hein, analisten en experts, blikken op deze plek wekelijks vooruit op het sportweekend. Piter en Sem hebben de honneurs uitstekend waargenomen, maar nu maakt Hein na 2 weken vakantie zijn rentree.
Hein: Daar zijn we weer, Robbert. ‘De Nederlandse medaillemachine komt op gang in Parijs’, heb ik vorige week gelezen: dat is nogal een understatement, want de gouden medailles vliegen ons inmiddels om de oren. En dan hebben we nog 3 dagen te gaan.
Robbert: Gisteren was er een niet te stelpen medailleregen, die al aanving bij het krieken van de dag met het goud voor openwaterzwemster Sharon van Rouwendaal op de 10 km. ‘Openrioolzwemster’ is misschien een beter woord. Wát een heldenmoed moet je hebben om in de Seine te gaan zwemmen! Een Belgische triatlete was er al een dag ziek van geweest. Maar Sharon doet het gewoon. En hoe! Carrière geslaagd, mag je wel zeggen.
Hein: En wat een lief verhaal over haar hondje Rio, voor wie ze nog een laatste keer het open water in is gedoken. Haar carrière was natuurlijk allang geslaagd, met goud in Rio de Janeiro en zilver in Tokio. Maar deze gouden medaille maakt het helemaal af. En dan is dit niet eens hét hoogtepunt van de donderdag… Als ik mijn oranje bril eventjes afzet, kan ik ontzettend genieten van de soevereine race van Sydney McLaughlin-Levrone op de 400 meter horden. Onze Femke Bol was na afloop ontroostbaar, ze had naar eigen zeggen één van haar allerslechtste races gelopen. Maar dan toch nog brons pakken, ik vind het alsnog een prestatie van formaat. En zo is er nog veel meer om op terug te kijken, neem bijvoorbeeld de waanzinnige tennisfinale Djokovic-Alcaraz of de historische medaille voor Annelous Lammerts in het kitefoilen. Maar laten we vooral vooruitblikken op het bomvolle laatste weekend. Stoelriemen vast!
Robbert: Mag ik dan, voordat ik vooruitkijk, nog heel even Remco Evenepoels dubbelslag bij het wielrennen bewonderen? Goud op de tijdrit en in de wegrit? Ik herinner me nog dat ene Leontien Van Moorsel dat flikte in 2020. Harrie Lavreysen vervolgt zijn jacht op goud dit weekend met de finale op de sprint en de keirin. Bij de vrouwen pakte Hetty van de Wouw gisteravond zilver op dat laatste nummer. Als machinist van The Bullet Train met maatjes Jeffrey Hoogland en Roy van den Berg heeft Harrie al een legendarische gouden teamsprint afgeleverd. In een wereldrecordtijd, dat ook nog. Mooi om te zien is ook dat beide hockeyteams de finale hebben gehaald. Bij de vrouwen vanavond tegen het China van voormalig bondscoach Alyson Annan is dat business as usual. Maar bij de mannen is er sprake van een serieuze revival met goud in hun eindstrijd gisteravond tegen de Duitsers.
Hein: Voor het eerst sinds Sydney 2000, dat is inderdaad een meer dan eervolle vermelding waard. Jammer alleen van dat provoceren van Duco Telgenkamp na zijn winnende goal, dat hoort niet op een sportveld thuis. En de gouden tweepunter van Worthy de Jong bij het 3×3 basketbal mag al helemaal niet onbesproken blijven. Ik (en vele Nederlanders met mij) ben juichend van de bank gesprongen toen die bal erin viel, in een sport waar ik 2 weken geleden nog nooit van gehoord had. De programmering van Andere Tijden Sport in 2044 is alvast rond, zoveel Nederlandse sportgeschiedenis is er deze zomer geschreven in Parijs.
Robbert: Die worp van Worthy was er een in de categorie ‘Waar was jij op het moment van dat beslissende punt?’ Dit is een blijvende herinnering voor velen.
Hein: En nu gaan we echt vooruitkijken, want de waterpolodames zoeken iets schoner zwemwater dan de Seine op, voor hun strijd om brons. En deze medaille is toch wel het minste wat ze verdienen, na hun schitterende remontada tegen Spanje. 1-6 achter na het 1e kwart, teruggeknokt naar een 14-14 eindstand en dan die vermaledijde penaltyserie… Morgenochtend mogen de dames alweer, hopelijk zijn ze dan weer een beetje hersteld van hun onnavolgbare inhaalrace. En hopelijk kunnen India Sardjoe en Menno van Gorp nog meer sportgeschiedenis schrijven, in het debuterende onderdeel Breaking.
Robbert: In de tussentijd vergeten we voor even alles wat zich buiten de Spelen afspeelt, zoals Europese wedstrijden van Ajax en Twente en de start van het Eredivisie-seizoen vanavond. We kunnen wel multitasken, maar Parijs slokt al onze aandacht op. We krijgen bijvoorbeeld nog het volgende huzarenstukje van ons aller Sifan Hassan. Eerst vanavond de 10 kilometer, dan anderhalve dag later al de marathon. Kan dat wel fysiek? Dat vroegen Sem en ik ons vorige week op deze plek af. Bovendien, als alles goed gaat, is er ook nog het vooruitzicht van nóg eens een estafettefinale op de 4×400 meter, ditmaal van de vrouwen. De gemengde ploeg racete al naar goud. Zal Lieke Klaver hersteld zijn van haar mentale domper over het niet bereiken van de individuele eindstrijd op dat nummer? Of laat ze zich weer inspireren door de prestaties van collega Femke Bol?
Hein: En vergeet vooral de ontknoping van de zevenkamp niet. Met vandaag het verspringen en speerwerpen in de ochtend, gevolgd door de 800 meter in de avonduren. 3 jaar geleden in Tokio was het complete podium voor de Lage Landen: goud voor Nafissatou Thiam uit Brussel, zilver en brons voor ‘onze’ Anouk Vetter en Emma Oosterwegel. Maar landgenoot Sofie Dokter is momenteel 5e en staat er nu het best voor. Benieuwd of er weer medailles in zitten, ik ga er in elk geval eens goed voor zitten. En dan krijgen we ook nog de identieke tweelingzusjes De Brouwer, gaan ze goud pakken in het synchroonschoonzwemmen? Het zou ze gegund zijn, net als hun even sympathieke ouders.
Robbert: Gooi ik er ook nog 2 kijktips tegenaan. Ten eerste doet de onnavolgbaar kletsende baanwielrenner Jan-Willem van Schip, na zijn optreden op het omnium, met Yoeri Havik ook nog de koppelkoers. Op dat laatste nummer werden ze vorig jaar nog wereldkampioen in Glasgow. Ten tweede zet ik de wekker vroeg op zaterdagochtend voor de mannenmarathon met de 2 Abdi’s: de Nederlander Abdi Nageeye en de Belg Bashir Abdi, beiden van Somalische afkomst. Gaan de boezemvrienden hun kunstje van Tokio herhalen of zelfs verbeteren? Toen waren ze goed voor respectievelijk zilver en brons. Wederom vraag ik me af: kan dat wel? We hebben afgelopen week gezien dat alles kan, dus waarom niet?
Hein: Na de vrouwenmarathon op zondag krijgen we nog de sluitingsceremonie en dan is het feest alweer voorbij. En dan, Robbert?
Robbert: Dan gaan we ons maar eens richten op de Tour de Frances Femmes, ofwel de vrouwentour, die maandag van start gaat in Rotterdam. Zo gauw laten wij ons niet in een zwart gat vallen, Hein. Laat deze constatering de ‘sluitingsceremonie’ van onze eigen sportcolumn zijn deze week.
Hein: Een zwart gat, na een lange sportzomer? Welnee, we gaan gewoon vrolijk verder. Maar daarover meer in de volgende sportcolumn.
(Foto: Remko de Waal/ANP)
