MAX Seniorencoach: ‘Dé oudere bestaat niet’
Publicatiedatum: 9 april 2024
“Wilt u zitten, ik kan staan.” Een slogan die bestaat zolang ik me kan heugen. En ik weet niet beter, dan dat me dat als kind op het hart werd gedrukt, als ik met mijn ouders in de tram zat. Mijn vader of moeder tikt me dan zachtjes aan als een ouder iemand de tram instapt. Voor mij voldoende om mijn plek af te staan. Ik leer het ook mijn kinderen. Al is er soms tegenzin, een dank-je-wel geeft een goed gevoel als je je zitplaats afstaat.
Een ander geluid
Sinds ik veel mensen spreek over het proces van ouder worden, hoor ik ook een ander geluid. Bij een aanbod, een helpende hand van een veel jonger iemand, zeggen ze nog steeds dank je wel, maar wijzen ook vaak het aanbod af. Ze kunnen nog best staan. Ze willen niet als oudere gezien worden.
De oudere bestaat niet
Het is het thema van het gespreksgroepje dat ik leid. Ingebracht door Lidy. Ze wil het hebben over de grijze golf, zoals ze het noemt. Ze is ontzettend te spreken over de jongeren die ze ontmoet op straat, in de supermarkt of als ze met haar rollator loopt. Ze hebben het beste met haar voor, maar ze wijst hun hulp vriendelijk af. Het doet haar beseffen dat ze oud is, terwijl ze zich niet zo voelt en het nog prima zelf kan. Ze hekelt als mensen goed bedoeld haar benaderen met ‘mevrouwtje’, “alsof ik een klein kind ben, die je met een betuttelend verkleinwoordje aanspreekt”, vervolgt ze. De anderen herkennen wel wat ze zegt. “We worden echt als ouderen benaderd en dat voelt niet altijd fijn.”
Net als we praten over jongeren, praten we ook over ouderen als een stereotype. Dat maakt dat we ook de ouderen die we tegenkomen als ‘de oudere’ zien. Maar dé oudere bestaat niet. De één is wat kwetsbaar en vindt hulp fijn, de ander is nog vol energie en levenslust en wil nog alles zo lang mogelijk zelf doen.
Gelijkwaardigheid tussen jong en oud
Toch brengt het aannemen van hulp ook iets moois, zonder dat je je oud hoeft te voelen, weet Wim. Hij besluit in te gaan op het aanbod van een buurmeisje, die hem wil helpen zijn tuin bij te houden. Ook hij twijfelt aanvankelijk, maar gaat er toch op in. Nu komt ze regelmatig. Ze starten met een kop koffie en houden samen de tuin een beetje op orde. Wim heeft leuke gesprekken met haar en vertelt dat hij een gelijkwaardige relatie heeft, voelt zich helemaal geen ‘oudje’.
Deze week lees ik een nieuwsbericht, dat er in steeds meer gemeenten geld wordt vrijgemaakt voor beweegclubs voor ouderen met als doel zo lang mogelijk vitaal te blijven. Als ik verder lees, wordt er met een vanzelfsprekendheid geschreven over ouderen vanaf 55 jaar. En ineens voel ik wat de mensen in mijn gespreksgroepje bedoelen. Ook al ben ik 55 jaar, ik voel me helemaal nog niet horen bij ouderen.
Mieke Schouten schrijft over haar leven en over haar werk als MAX Seniorencoach. Komt u graag met haar in contact bel dan op werkdagen tussen 10.00 en 14.00 uur naar 035 – 677 0710 of neem online contact op.
(Foto: Shutterstock)
