Cisca Dresselhuys: ‘Echte vakmensen’

‘Die auto hebt u bij mijn zoon gekocht’, zei de oudere man, die naast ons parkeerde op de markt. Dat bleek te kloppen. Zijn zoon was de Nederlandse dealer van de Japanse auto, waarin wij reden. De man, zelf eigenaar van een garage, herkende ons dus niet, maar de auto. Een echte vakman, mag je wel zeggen.

Dierenarts Hommes

Hetzelfde overkwam me jaren geleden met onze toenmalige dierenarts, de Hilversumse Ubbo Hommes, over wie het verhaal ging, dat hij ook de hondjes van koningin Juliana tot zijn clientèle mocht rekenen. Hij voerde bij onze kater een experimentele operatie uit, die tot dan toe alleen nog maar in Amerika was gedaan. Kater Arie leed aan blaasgruis, waardoor zijn urineweg geruïneerd was. Dokter Hommes legde een nieuwe urineweg aan, waardoor Arie overleefde en weer opbloeide. Hij moest alleen leren plassen als een poes, maar dat kostte hem geen enkele moeite. En hij leefde nog lang en gelukkig.

‘Mij herkende hij niet, kater Arie wel’

Ik was zo geïmponeerd door deze medische ingreep, dat ik dokter Hommes erover interviewde voor de krant, waar ik toen werkte. Alle jaren dat we daarna nog met Arie bij hem kwamen, liep hij verheugd op de poes af, mij herkende hij niet. Dat is méér dan een vakman, dat mag je wel een gedrevene noemen.

Ik heb graag met zulke vaklui te maken. Het zijn mensen, die van aanpakken weten en voor elk probleem wel een oplossing weten, waarbij ze niet in eerste instantie op hun eigen portemonnee letten.

Goede raad

Zo hadden we laatst malheur met onze keukenkraan. De loodgieter kwam langs en overzag de situatie. ‘Die kraan leveren wij’, zei hij, ‘maar ik zou u aanraden eerst eens op bol.com te kijken, want bij ons kost hij 300 euro en bij bol.com heb ik dezelfde voor 100 euro gezien. Dus die zou ik aanschaffen, als ik u was. Dan kom ik hem daarna wel plaatsen’.

Of zijn baas ook blij zou zijn met die besparende goede raad, is de vraag, maar wij waren er zeer verguld mee. Het is überhaupt prettig werken met mensen, die zich niet altijd aan de regeltjes houden.

Echte vakmensen

Zo is mijn beste vriendin, alleenwonend en zeer onthand na een valpartij, tijdelijk aangewezen op de hulp van thuiszorg. Daar lezen wij veel en vaak over in de krant. Hoe streng die dames (het zijn vrijwel altijd vrouwen) gebonden zijn aan protocollen, opgesteld door zorgverzekeraars, die zelf nog nooit een mens hebben moeten verzorgen. Er mogen alleen handelingen verricht worden, die van medische aard zijn of strikt noodzakelijk voor het dagelijkse functioneren. In haar geval betreft dat douchen (waar 20 minuten voor staan) en helpen met aankleden (waar 10 minuten aan besteed mogen worden). Het smeren van een boterhammetje hoort er niet bij.

Niet bang om af te wijken

Regelmatig hoor ik van mijn vriendin dat er meisjes en vrouwen zijn, die het gelukkig niet zo strikt nemen met die strenge regels. Laatst zei er eentje: ‘Zal ik een lekker eitje voor u bakken?’ en een ander waste snel een paar kopjes en borden af, die op het aanrecht stonden. Gezegend zijn de mensen die te maken hebben met medemensen, die niet bang zijn af te wijken van protocollen.

Cisca Dresselhuys begint haar journalistieke carrière bij het dagblad Trouw. Van 1981 tot 2008, als zij met pensioen gaat, is Cisca hoofdredacteur van het maandblad Opzij. Ze ontvangt diverse onderscheidingen waaronder de Mercur d’Or/LOF Prijs voor haar verdienste voor het tijdschriftenvak. Ook schrijft Cisca verschillende boeken waaronder Drukker dan ooit Werken na je 65ste. Want van stilzitten na haar pensioen is geen spraken. Samen met Jan Slagter is zij te horen in de podcast De Geboden van Slagter en Dresselhuys en ze schrijft columns hier op MAX Vandaag. 

(Foto: Shutterstock)