MAX Seniorencoach: ‘Troost bieden’

‘Je komt toch wel hè,’ appt ze me 2 dagen voor onze afspraak. “De weersvoorspellingen zijn niet zo goed, dus ik snap het als je het niet wilt opzoeken, maar er is weer veel gebeurd en ik wil zo graag even met je praten. “ Ze heeft behoefte aan troost. 

Aandacht voor de ander

Als ik bij haar aankom, zie ik de tranen branden achter haar ogen. Toch wil ze eerst dat ik het goed krijg. Ze zet koffie en haalt een nieuw pakje koekjes uit de kast. Naast het verdriet dat ze heeft, is ze ook blij dat ze iets kan betekenen voor mij. Voor een ander zorgen doet haar goed. Ze vraagt hoe het was op de weg, ik neem haar zorgen weg en vertel dat het reuze meeviel. Dan vraag ik haar hoe het met haar gaat. Hoe het is gegaan na de laatste keer dat we elkaar spraken. Wat ze heeft kunnen doen met wat we besproken hebben?

Gedwongen afstand

Ik zie haar al een tijdje. Haar partner met wie ze al meer dan 10 jaar een latrelatie heeft, is begin het jaar naar een verzorgingshuis verhuisd. De maanden voorafgaand aan deze opname, is ze veel bij hem in huis, ze verzorgt hem waar ze kan en maakt het hem naar de zin. Vanaf het moment echter, dat de beslissing is gevallen voor een opname, is de relatie tussen haar en zijn kinderen behoorlijk bekoeld. Ze weet dat ze de zorg niet veel langer aan kan, maar in het vervolgtraject wordt ze nauwelijks betrokken. In plaats van haar mee te nemen in de zorg voor hun vader, zetten de kinderen haar min of meer buitenspel. Dat valt haar zwaar. Ze heeft hem zo goed meegemaakt, ze weet waar hij blij van wordt, wat goed voor hem is.

Machteloosheid

Machteloosheid en boosheid overheersen en dat zorgt er voor dat ze niet alleen verdriet voelt door het gemis van haar partner om haar heen, maar ook verdriet voelt over hoe het met hem gaat op zijn nieuwe plek. De zware maanden zijn in haar lijf gaan zitten, ze loopt slecht en komt weinig buiten. Ze is erg aan zichzelf overgeleverd. Haar eigen kinderen zijn haar tot steun, maar zijn er niet elke dag en ze wil ook niet dat zij haar zo verdrietig zien.

In ons gesprek bied ik haar troost, door vooral veel naar haar te luisteren. De troost die ze ook zo graag van de kinderen van haar partner wil krijgen, een dankjewel voor de goede zorg die ze al die jaren voor hun vader had en nu nog steeds heeft. Ze moet elke week een taxi nemen om hem te kunnen bezoeken, maar dat doet ze heel graag.  Ze mist gewoon even een arm om haar heen, die zegt dat ze zo ongelooflijk goed haar best doet. In ons gesprek kan ze haar hart luchten, maar laat ik haar ook zien waar haar grenzen liggen in wat ze aankan.

Ze schenkt nog een kop koffie in. Ze voelt zich al weer een stuk beter. Niet dat er een oplossing is voor de onbevredigende situatie waar ze in zit, maar ze kan er weer met iets meer afstand naar kijken. Wetende dat ze ondanks haar machteloze gevoel, al het mogelijke doet om haar goede zorg voor haar partner voort te zetten.

‘Een arm om haar heen en troost bieden’

Wat voelt het fijn om haar troost te kunnen bieden. Gewoon door er voor haar te zijn en om even de arm om haar heen te leggen.  Ze wordt gezien en voelt de aandacht die ze zo enorm nodig heeft.

Mieke Schouten (55) schrijft over haar leven en over haar werk als MAX Seniorencoach. Komt u graag met haar in contact bel dan op werkdagen tussen 10.00 en 14.00 uur naar 035 – 677 0710 of neem online contact op.

(Foto: Shutterstock)