Josine Droogendijk: ‘Memoires prins Harry, dé waarheid of zíjn waarheid?’

Alles wat prins Harry zegt of doet is tegenwoordig voorpaginanieuws. Naar zijn memoires, die in het najaar van 2022 in de boekhandels komen, wordt dan ook reikhalzend uitgekeken. Maar er klinkt ook -mijns inziens terechte- kritiek.

Op dagboeken zit doorgaans een slotje en dat is natuurlijk niet voor niets. Alle geheimen die aan het papier zijn toevertrouwd moeten daar ook blijven. Voorgoed. Voor de meesten zal dit klinken als een vanzelfsprekendheid, maar aan het hof staan de zaken er wel wat anders voor. Gedachtenspinsels van een royal zijn immers een fortuin waard zijn en met een beetje geluk werpen ze ook nog een nieuwe blik op een historische gebeurtenis.

Memoires prins Bernhard

Om die reden wordt er al jaren flink geaasd op de memoires van prins Bernhard, die vanaf de jaren 70 werden opgetekend aan de hand van zeer uitgebreide gesprekken. Om koningin Beatrix niet te schaden werd in 1982 besloten ze niet te publiceren. Vlak voor zijn dood pakte de prins de draad toch weer op, maar uiteindelijk werden in het belang van de koninklijke familie veilig in de kluis van het Koninklijk Huisarchief opgeborgen. Daar liggen ze nu veilig te wachten voor het geval een Nederlandse vorst of vorstin zich in de toekomst ooit nog bedenkt.

Dagboeken koningin Victoria

Dat koninklijke memoires veel bijzondere verhalen kunnen bevatten, blijkt wel uit de dagboeken van de Britse koningin Victoria. Dagelijks schreef zij zo’n 2500 woorden, vanaf juli 1832 tot negen dagen voor haar dood. Dat leverde 122 dagboeken vol persoonlijke informatie op. Volgens kenners hield de koningin tijdens het schrijven al rekening met publicatie, maar daar vind ik de fragmenten best intiem voor.

Zo beschrijft ze zelfs haar huwelijksnacht met prins Albert; veel intiemer krijg je het niet snel aan het hof. Omdat ze zich wel goed bewust was van haar bijzondere positie, wees Victoria vlak voor haar dood haar jongste dochter Beatrice aan als literair executeur. Die liet een groot deel van de geschiedenis letterlijk in vlammen opgaan. Slechts 13 oorspronkelijke dagboeken bleven bewaard. De vernietigde delen zijn voor het verbranden gelukkig wel deels (gecensureerd) overgenomen door Beatrice zelf en een hoveling. Via de website van de Royal Collection kun je daar nu rustig door grasduinen.

The Firm

Wie nóg meer wil weten over het leven aan het Britse hof hoeft zich niet te vervelen. Door de jaren hebben heel wat mensen rondom The Firm een autobiografie uitgebracht. Hofdame Anne Glenconner bijvoorbeeld, een nichtje van de Queen, de kleedster van de Queen (aanrader!) en niet te vergeten Wallis Simpson en prins Edward, hertog van Windsor. Vooral die laatste optie is een goed opwarmertje voor de komende memoires van Harry. Edward trouwde immers een gescheiden vrouw uit Amerika, had flink wat rancune richting het Britse hof, hekelde de opvoeding van zijn vader én nam geen blad voor zijn mond. De overeenkomsten met prins Harry zullen u vast niet ontgaan. Het Britse hof is dan ook niet zo blij met de nieuwe plannen van hun enfant terrible.

Dé waarheid of zijn waarheid?

Volgens het persbericht van de uitgeverij zullen de memoires immers gaan over zijn hele leven, en dat betekent dat de meeste hoofdpersonen nog in leven zijn. Het is maar de vraag of zij er in Harry’s verhaal goed vanaf komen. In het persbericht belooft de prins ook de volledige waarheid te vertellen, maar is dat dé waarheid of vooral zíjn waarheid? Uit de interviews van de afgelopen maanden is wel gebleken dat reflecteren niet zijn sterkste kant is. Zo verwijt hij zijn vader dat ze in zijn jeugd nooit eens samen gingen fietsen, terwijl genoeg foto’s het tegendeel bewijzen. Ook kaartte Meghan tijdens het interview met Oprah aan dat het niet helemaal eerlijk was gegaan met de titels van haar zoon, maar ook dat bleek lariekoek te zijn.

Hoofdbrekens

De komst van Harry’s boek zorgt nu dus al voor flink wat hoofdbrekens, en daarnaast heb ik zelf ook wel wat vraagtekens. De prins strijdt immers al jaren voor zijn privacy met rechtszaken en andere toeters en bellen. Heel begrijpelijk, maar keer op keer vestigt hij ook weer de aandacht op zichzelf met een onthullend interview of iets in die trant. Als hij écht rust en privacy wil, waarom geeft hij dan zowel vriend als vijand toegang tot zijn memoires? Voor het geld hoeft hij het niet te doen, want de opbrengsten gaan naar een goed doel. Wellicht wil hij graag het gif van de Britse tabloids bestrijden met zijn eigen waarheid, maar de geschiedenis heeft wel geleerd dat je bepaalde vijanden beter kunt negeren dan voeden.

Echt leren kennen

Al met al hoop ik sterk dat de prins een deskundige ghostwriter in de arm heeft genomen om zijn verhaal neer te pennen, zodat we de prins ook écht leren kennen en wellicht ook begrip krijgen voor zijn soms ogenschijnlijk ondoordachte keuzes. Wie weet schuilt er wel heel wat anders achter dan in de Britse tabloids wordt beweerd. Verkoopcijfers zijn daar immers belangrijker dan een correct verhaal. Ook zou ik in het boek graag willen lezen hoe het is om vrijwel geen privacy te hebben, om te moeten rouwen onder toeziend oog van héél de wereld en te wonen in een groot paleis. Een ding is in ieder geval al zeker: in 36 jaar tijd heeft de prins genoeg meegemaakt om een flink boekwerk te vullen.