Plaatwaarde: Let’s Dance van David Bowie

De lp is helemaal terug van weggeweest! En dat is goed nieuws voor iedereen die ze nog op zolder heeft liggen, want sommige oude platen zijn inmiddels veel geld waard. In Plaatwaarde bespreekt lp-kenner Marjolein van Dam elke editie een bijzondere lp. Deze week: Let’s Dance van David Bowie.

Commerciële toer

David Bowie was de man van de transformaties. Niet alleen qua uiterlijk, maar ook op muzikaal gebied vernieuwde hij zich eens in de zoveel tijd. Zo ook in 1983 als hij het album Let’s Dance uitbrengt. Na een ietwat donkere jaren 70 -waarin hij zijn berlijnse triologie Low, Lodger en Heroes uitbrengt-, komt hij in 1980 met het toegankelijkere Scary Monsters. Blijkbaar bevalt deze ingeslagen weg goed, want in 1983 breekt zijn plaat Let’s Dance al zijn voorgaande verkooprecords. Wereldwijd worden er ruim 10 miljoen exemplaren verkocht.

Nieuwe klassiekers

Met de plaat, die is geproduceerd door Nile Rodgers van de discogroep Chic, omarmt Bowie het typische jaren 80-geluid en weet hij een heel nieuw, jong publiek aan zich te binden. Vooral de nummers Let’s Dance en China Girl doen het goed in de hitlijsten en groeien uit tot Bowie-klassiekers.

Weinig creativiteit

Hoewel Let’s Dance hem dus veel oplevert, gaat er volgens Bowie ook veel mee verloren. Voor hem is 1983 ook het jaar waarin zijn creativiteit een dieptepunt bereikt. De 2 andere albums die hij later in de jaren 80 – Tonight en Never Let Me Down– uitbrengt behoren volgens Bowie zelf tot de slechtste en minst onderscheidende albums die hij tijdens zijn carrière heeft gemaakt. De zanger duidt de periode van weinig creativiteit destijds aan als zijn Phil Collins-jaren. Wat hij hiermee bedoelde, mag u zelf invullen.

Tony Visconti

Let’s Dance markeert ook een kantelpunt in zijn relatie met producer Tony Visconti, met wie hij onder andere zijn beroemde Berlijn-albums maakte. Visconti was in eerste instantie gevraagd om ook Let’s Dance te produceren, maar als de eerste opnamedatum dichterbij komt, ontdekt Visconti dat Bowie al weken aan het opnemen is met Nile Rodgers. Dat zet kwaad bloed, waardoor de 2 heel lange tijd niet meer samenwerken. Pas in 2003 pakken zij de draad weer op.

Marjolein taxeert Let’s Dance

“De waarde van de plaat Let’s Dance van David Bowie varieert van zo’n 10 tot circa 2.000 euro. De hoogste prijs is vrij recent betaald. In dit geval is de persing totaal niet van belang, maar dit betrof een door David Bowie en Stevie Ray Vaughan gesigneerd exemplaar. De duurste ‘gewone’ persing betreft een audiofiele persing op het Mobile Fidelity Sound Lab-label. Deze is ongeveer 250 euro waard. Een vroege Amerikaanse persing heeft een waarde van rond de 30 euro, een Engelse vroege persing ongeveer 25 euro en een Europese persing (er is geen aparte Nederlandse) heeft een waarde van tussen de 10 en 15 euro.

Hieronder een beknopte omschrijving van de versies die ik genoemd heb. Dit is een richtlijn: er zijn zeker 87 verschillende versies die onderling soms minieme verschillen hebben. Zelfs als de omschrijving klopt, kan het toch zijn dat het een andere versie betreft, omdat er meerdere kenmerken een rol spelen bij het bepalen van de versie. Daarnaast is de staat belangrijk. Bij alle waardes die ik noem is het uitgangspunt een perfecte staat van plaat en hoes.

Vroege Amerikaanse persing

Catalogusnummer: EMI SO 517093
Label: EMI America
Belangrijkste kenmerken hoes: op de voorkant een foto van David Bowie in boksoutfit. Rechts daarvan David in kleine witte blokletters, daaroverheen Bowie in grote blauwe letters. De letters van de titel staan in oranje en witte rondjes die met pijlen en stippellijnen met elkaar verbonden zijn. Achterkant: links in het midden informatie over de productie e.d. Linksonder het catalogusnummer. Daaronder het logo van EMI en verdere informatie. De trackinfo staat rechts in rode letters in een zwart kader met vlammen erboven. GEEN barcode. In hetzelfde jaar zijn er ook versies op de markt gebracht met barcode. Bedrukte binnenhoes met rechte hoeken.
Belangrijkste kenmerken label op de plaat: grijs label met bovenaan in gekleurde letters EMI America. De naam, titel en in kleinere letters info over de productie daaronder. Links van het middengat SIDE 1 en het catalogusnummer. Rechts ervan het logo van EMI America met daaronder ℗1983 en licentiegegevens. Onder het gat de tracks. In een ring aan de rand info over de rechten en de vermelding van Capitol.
Waarde: 25-40 euro

Vroege Europese persing

Catalogusnummer: 1C 064-400165
Label: EMI America
Belangrijkste kenmerken hoes: voorkant als de Amerikaanse. Achterkant: links in het midden informatie over de productie. Linksonder het logo van EMI, eronder nog wat informatietekst. Rechts ervan de labelcode, LC 5717. De trackinfo staat rechts in rode letters in een zwart kader met vlammen erboven. Rechtsboven het catalogusnummer en daaronder het catalogusnummer van de MC. GEEN barcode. Bedrukte papieren binnenhoes met rechte hoeken.
Belangrijkste kenmerken label op de plaat: grijs label met bovenaan in gekleurde letters EMI America. Rechts eronder de labelcode. Links van het middengat ST33, STEREO, het catalogusnummer en de publishing rights. Daarnaast Seite 1 (of 2) en het catalogusnummer. Rechts ervan GEMA/STEMRA (de muziekrechtenorganisaties) en daarnaast het logo van EMI America. Onder het gat de titel, de tracks, de naam en info over de productie. Rondom aan de rand tekst over de rechten en dergelijken en ‘MADE IN EEC’.
Waarde: 10-15 euro

Vroege Engelse persing

Catalogusnummer: AML 3029
Label: EMI America
Belangrijkste kenmerken hoes: voorkant als de Amerikaanse. Achterkant: links in het midden informatie over de productie e.d. Linksonder het het logo van EMI, met daarnaast EMI records ltd. en eronder nog wat informatietekst. De trackinfo staat rechts in rode letters in een zwart kader met vlammen erboven. Rechtsboven het catalogusnummer AML 3029, daaronder 0C 062-400165. GEEN barcode. Rechts onderaan GO 8304 GL (dit is informatie over wie de hoes gedrukt heeft, en wanneer). Bedrukte binnenhoes met afgeronde hoeken.
Belangrijkste kenmerken label op de plaat: grijs label met bovenaan in gekleurde letters EMI America. Links van het middengat SPEED 33 1/3 en SIDE 1. Rechts ervan het matrijsnummer AML 3029A (of B), daaronder het catalogusnummer AML 3029 en het logo van EMI America. Onder het gat de titel met daaronder de tracks, de naam en info over de credits. Rondom aan de rand tekst over de rechten en ‘Manufactured in the UK’.
Waarde: rond de 15-25 euro, met uitschieters richting 40 euro.

Bijzondere uitgaves

Catalogusnummer: MFSL 1-083
Label: Mobile Fidelity Sound Lab
Belangrijkste kenmerken hoes: bovenaan een rode band met de tekst: ‘Original master recording’
Belangrijkste kenmerken label op de plaat: wit label met zwarte opdruk
Waarde: 150-200 euro, geseald kan de waarde oplopen tot ca 400 euro.